Groene nagelsyndroom
Groene nagelsyndroom (GNS) is een infectie van de nagels die leidt tot een groenige verkleuring van de nagels, ook wel bekend als chloronychia. De groene verkleuring varieert van blauwgroen tot donkergroen tot blauwgrijs. Omdat de verkleuring onder de nagel zit, verdwijnt deze niet met wassen of schrobben. De aandoening blijft meestal beperkt tot één of twee nagels en kan zowel vingernagels als teennagels betreffen. De nagel is meestal niet pijnlijk, maar de huid rond de nagel, inclusief de nagelriem, kan gezwollen, gevoelig of rood zijn.
Groene nagelsyndroom wordt veroorzaakt door de bacterie Pseudomonas aeruginosa. Deze bacterie gedijt goed in vochtige omgevingen, zoals bubbelbaden, contactlensvloeistof, gootstenen en badsponzen. Wanneer hij groeit, produceert hij kenmerkende groene pigmenten, pyocyanine en pyoverdine. Dezelfde pigmenten zorgen voor de groene kleur van chloronychia.
Twee belangrijke risicofactoren zijn bepalend voor het ontstaan van GNS. De eerste risicofactor is wanneer een nagel abnormaal loskomt van het nagelbed; dit wordt ook wel onycholysis genoemd. Wanneer de nagel loskomt van het nagelbed, gaat de waterdichte afsluiting die door de huid op de nagel wordt gevormd, verloren. Hierdoor ontstaat een subunguale ruimte die vuil en puin verzamelt en een ingang voor P. aeruginosa kan vormen. Trauma aan het gebied onder de nagel draagt bij tot onycholysis. Mensen met een verhoogd risico op losse nagels zijn hoveniers, conciërges en loodgieters. De tweede belangrijke risicofactor is een vochtige omgeving. Droge huid wordt zelden gekoloniseerd of geïnfecteerd door P. aeruginosa. Nagels die herhaaldelijk in water worden ondergedompeld zijn vatbaar. Huisvrouwen, afwassers, koks en personeel in de gezondheidszorg hebben een grotere kans op GNS. Ook moet worden opgemerkt dat het langdurig dragen van nauwsluitende schoenen, vooral tijdens het sporten, in verband wordt gebracht met GNS. Dit is waargenomen bij militaire rekruten en voetballers. Minder belangrijke risicofactoren voor GNS zijn nagelpsoriasis en schimmelnagelinfecties.
Het klinische uiterlijk van GNS maakt het een makkelijke diagnose voor een dermatoloog. Bij twijfel kan echter een nagelmonster worden genomen voor kweek.
Het groene nagelsyndroom reageert goed op behandeling. De behandeling bestaat uit het afknippen van het loslatende deel van de nagel, de nagels droog houden en trauma aan het gebied vermijden. Plaatselijke antibiotica, zoals bacitracine of polymyxine B, die twee tot vier keer per dag worden aangebracht, genezen de meeste patiënten als ze er een tot vier maanden mee doorgaan. Als alternatief is chloorbleekmiddel, verdund in een verhouding 1:4 met water, effectief in het onderdrukken van de groei van P. aeruginosa wanneer het plaatselijk wordt aangebracht op de aangetaste nagels. Azijn (azijnzuur) is in dit verband ook nuttig gebleken. Soms kan het nodig zijn de nagel te verwijderen, als een meer conservatieve behandeling niet helpt. In dat geval wordt vaak een oraal antibioticum voorgeschreven, zoals ciprofloxacine.
Terug naar Index
De medische informatie op deze site is uitsluitend bedoeld voor educatieve doeleinden en is eigendom van het American Osteopathic College of Dermatology. Het is niet bedoeld, noch geïmpliceerd, als een vervanging voor professioneel medisch advies en zal geen arts – patiënt relatie tot stand brengen. Als u een specifieke vraag of bezorgdheid heeft over een huidlaesie of -ziekte, raadpleeg dan een dermatoloog. Elk gebruik, reproductie, verspreiding, doorsturen of kopiëren van deze informatie is strikt verboden, tenzij uitdrukkelijke schriftelijke toestemming is verleend door het American Osteopathic College of Dermatology.