Hoe Anne Bancroft en Mel Brooks de vonk 41 jaar lang levend hielden
Zij was een vijfvoudig genomineerde voor een Oscar, vooral bekend door haar dramatische optredens zoals haar verleiding van Dustin Hoffman in The Graduate uit 1967, en hij is de gewaardeerde filmmaker achter parodieën en satires als The Producers, Blazing Saddles, en Space Balls. Anne Bancroft en Mel Brooks vulden elkaar op de een of andere manier perfect aan, als yin voor elkaars yang.
Toen ze elkaar in 1961 ontmoetten, was Bancroft al een veelgeprezen actrice, en intimiderend ook. Brooks zag haar terwijl ze een zang- en dansnummer repeteerde voor The Perry Como Show. “Een kerel van ver weg, van de andere kant van het theater, zei: ‘Hé, Anne Bancroft. Ik ben Mel Brooks’, herinnerde Bancroft zich decennia later.
“In twee jaar tijd had geen man me ooit met dat soort agressie benaderd, want ik had net Two for the Seesaw en The Miracle Worker gedaan, en mensen waren erg bang voor me, vooral mannen,” vervolgde ze.
Op dat moment was de 35-jarige Brooks een floppende komedieschrijver en echtgenoot van actrice Florence Baum, met wie hij drie kinderen had. Bancroft, toen 30, had haar eerste huwelijk, met de bouwer Martin May, vier jaar eerder beëindigd.
“Ik was op slag verliefd op hem, omdat hij, zie je, op mijn vader leek en zich als mijn moeder gedroeg,” zei Bancroft ooit.
Maar het jaar daarop was Brooks scheiding van Baum rond en Bancroft sleepte een Oscar voor Beste Actrice in de wacht voor haar rol als lerares van Helen Keller in The Miracle Worker, tegenover Patty Duke. (Ze kon de prijsuitreiking niet persoonlijk bijwonen omdat ze op dat moment de hoofdrol speelde in Mother Courage and Her Children op Broadway; in plaats daarvan nam Joan Crawford de prijs namens haar in ontvangst.)
Het paar trouwde op 5 augustus 1964 in het stadhuis van New York. “Ik was een katholiek meisje dat was gescheiden en al een lange tijd alleen woonde. Mijn moeder was zo gelukkig, het kon haar niet eens schelen of hij Mel Brooks was, Joods of wat dan ook,” zei Bancroft in 2000 over hun interreligieuze relatie. “Ze was gewoon blij dat hij een man was!”
In de loop van hun 41-jarige verbintenis, die eindigde met haar dood aan baarmoederkanker in 2005, verschenen ze verschillende keren samen voor de camera, onder meer in Curb Your Enthusiasm (“Opening Night”) en in drie komedies die Brooks regisseerde: Silent Movie (1976), To Be or Not to Be (1983), en Dracula: Dead and Loving It (1995). Bancroft speelde in 1980 de hoofdrol in het door Brooks geproduceerde, bekroonde drama The Elephant Man.
In een interview uit 2013 voor SiriusXM, vertelde Brooks regisseur Judd Apatow dat zijn versie van Ernst Lubitsch’s klassieker To Be Or Not To Be uit 1942 zijn favoriete film was, omdat hij en Bancroft “24 uur lang met elkaar konden optrekken.”
“Ik raak opgewonden als ik zijn sleutel in de deur hoor. Dan heb ik zoiets van: ‘Ooh, het feest gaat beginnen!”
“Hoeveel mensen kunnen 24 uur lang hun vrouw uitstaan? Ik zou nu wel kunnen huilen,” zei hij. “Ze was makkelijk … ze was leuk … Ik vond haar zo leuk. Ik kon geen genoeg van haar krijgen.”
Bancroft had het sentiment jaren eerder herhaald door in 2000 tegen de New York Daily News te zeggen: “Hij maakt me vaak aan het lachen. Ik raak opgewonden als ik zijn sleutel in de deur hoor. Het is alsof, ‘Ooh! Het feest gaat beginnen!”
Getty Images
Ze werkten ook samen aan een kind: Hun zoon Max, geboren in 1972, zou later de zombie-apocalypsroman World War Z schrijven, de basis voor de gelijknamige film uit 2013.
In de PBS American Masters-documentaire Mel Brooks: Make a Noise, onthulde de regisseur de basis voor hun langdurige samenwerking. “Anne en ik zijn allebei opgegroeid tijdens het huwelijk,” zei hij. “We wisten allebei wat echt belangrijk was, en wat liefde betekende, en… wat voor elkaar doen betekende.”
Doe mee aan onze Country Living Fairs in Nashville, Rhinebeck, Columbus, en Atlanta, waar je meer dan 200 verkopers, kook- en handwerkdemonstraties, en heerlijk eten vindt. Ga naar stellashows.com om vooraf tickets te kopen.