Hyperlexie
In studies in het Kantonees en Koreaans waren de proefpersonen in staat niet-woorden in hun moedertaal te lezen zonder vertraging ten opzichte van de snelheid waarmee zij echte woorden in hun moedertaal lazen. Er is wel een vertraging vastgesteld bij uitzonderingswoorden in het Engels, waaronder de voorbeelden ‘chaos’, ‘unique’, en ‘enough’. Uit deze studies blijkt ook dat zij moeite hebben te begrijpen wat zij lezen. De bevindingen suggereren dat niet-hyperlectische lezers meer vertrouwen op woordsemantiek om conclusies te trekken over de woordbetekenis.
De Cantonese studie onderscheidt homografen en bepaalt de lezingen voor zelden gebruikte karakters. In deze studie maakte de proefpersoon ook fouten van fonetische analogie en regularisatie van klank. De auteurs van de studie suggereren dat het twee-routes model voor het lezen van Chinese karakters van kracht kan zijn voor hyperlectici. Het twee-routes model beschrijft het begrip van Chinese karakters in zuiver fonetische zin en het begrip van Chinese karakters in semantische zin.
Het semantisch tekort wordt ook geïllustreerd in de studie van Koreaanse hyperlectici door middel van een priming experiment. Niet-hyperlectische kinderen lazen woorden die geprimed waren met een gerelateerd beeld sneller dan niet-geprimede woorden, terwijl hyperlectici ze in hetzelfde tempo lazen. Lee Sunghee en Hwang Mina, de auteurs van de Koreaanse studie, ontdekten ook dat hyperlectici minder fouten maken bij het lezen van niet-woorden dan niet-hyperlectici. Zij suggereren dat dit te wijten kan zijn aan een onevenwicht in het fonologische, orthografische en semantische begrip van de moedertaal en het schrijfsysteem van de proefpersonen, in dit geval Hangul. Deze combinatie van de onderdelen van de taalkunde staat bekend als de connectionistische theorie, waarin niet-woorden worden onderscheiden van woorden door verschillen in interactie tussen fonologie, orthografie en semantiek.
In de studie van Lee en Hwang scoorden de proefpersonen lager op algemene taaltests en woordenschattoetsen dan het gemiddelde voor hun leeftijdsgroepen. Het lees- en schrijfonderwijs in Zuid-Korea bestaat uit het aanleren van hele woorden, in plaats van te beginnen met de relatie tussen fonemen en letters in Hangul, ondanks bewijs dat kennis van de letternaam nuttig is voor het leren lezen van woorden die niet zijn aangeleerd. De resultaten suggereren dat hyperlectici in staat zijn de relaties tussen letters (of de kleinste eenheid van het schriftsysteem) en hun fonemen te achterhalen zonder de namen te kennen.
Begripsproblemen kunnen ook een gevolg zijn van hyperlexie. Semantiek en begrip hebben beide te maken met betekenis. Semantiek heeft betrekking op de betekenis van een bepaald woord, terwijl begrip het begrijpen van een langere tekst is. In beide studies bleken interpretatie- en betekenis-gebaseerde tests moeilijk voor de hyperlectici. In de studie van Weeks was de proefpersoon niet in staat tekens te identificeren op basis van het logografische aspect van het schrijfsysteem, en in de studie van Lee en Hwang was priming niet effectief in het verkorten van de leestijd voor hyperlectici.