Indus Script

Het Indus Script is het schrijfsysteem dat door de Indus Vallei Beschaving is ontwikkeld en het is de vroegste vorm van schrift die op het Indiase subcontinent bekend is. De oorsprong van dit schrift wordt slecht begrepen: het blijft onontcijferd, er is geen overeenstemming over de taal die het vertegenwoordigt, er zijn tot dusver geen tweetalige teksten gevonden en het verband met de eigenlijke Indische schrijfsystemen (bv. Brahmi, Devanagari en Bengaals schrift) is onzeker. Dit is de belangrijkste reden waarom de Indus Vallei Beschaving een van de minst bekende is van de belangrijke vroege beschavingen uit de oudheid.

Tijdens de vroege Harappan fase (ca. 3500-2700 v. Chr.) vinden we de vroegst bekende voorbeelden van de Indus Script tekens, aangetroffen op Ravi en Kot Diji aardewerk dat in Harappa is opgegraven. Op grond van het feit dat slechts één teken op het aardewerkoppervlak is aangebracht, vertegenwoordigen deze voorbeelden een vroeg stadium in de ontwikkeling van het Indus Script. De volledige ontwikkeling ervan werd bereikt tijdens de Urbanistische periode (ca. 2600-1900 v. Chr.), toen langere inscripties zijn opgetekend. Duizenden inscripties zijn bekend van zo’n 60 opgravingssites: de meeste zijn kort, de gemiddelde lengte is vijf tekens en geen enkele is langer dan 26 tekens.

MATERIAALVORM & GEBRUIK

Voorbeelden van het Indus-schrift zijn gevonden op zegels en zegelafdrukken, aardewerk, bronzen werktuigen, steengoed armbanden, beenderen, schelpen, pollepels, ivoor en op kleine tabletten gemaakt van steatiet, brons en koper. Vierkante zegelstempels zijn de overheersende vorm van het Indus schrift; ze zijn gewoonlijk een duim (2,54 centimeter) in het vierkant, met het schrift zelf aan de bovenkant en een dierlijk motief in het midden. Ze zijn voornamelijk gemaakt van steatiet, sommige met een laagje glad glasachtig materiaal, maar er zijn ook voorbeelden van zegels van zilver, faience en calciet. De zegels werden op een buigzaam oppervlak (bijv. klei) gedrukt om de afbeelding na te maken.

Doordat het Indus Script nog niet is ontcijferd, is het gebruik ervan niet met zekerheid bekend en is alles wat we denken te weten alleen op archeologisch bewijs gebaseerd. Sommige zegels kunnen als amulet of talisman zijn gebruikt, maar ze hadden ook een praktische functie als herkenningspunt. Aangezien het schrift in de oudheid over het algemeen wordt geassocieerd met elites die transacties probeerden vast te leggen en te controleren, wordt ook aangenomen dat het Indus-schrift als administratief instrument werd gebruikt. Er zijn ook voorbeelden van dit schrift dat werd gebruikt op klei-etiketten die werden bevestigd aan bundels goederen die tussen kooplieden werden verhandeld; sommige van deze klei-etiketten zijn gevonden in de regio Mesopotamië, ver buiten de Indus Vallei, een getuigenis van hoe wijd goederen in de oudheid werden vervoerd.

Het Indus Script werd ook gebruikt in de context van ‘verhalende beeldspraak’: deze afbeeldingen omvatten scènes die verband hielden met mythen of verhalen, waarbij het schrift werd gecombineerd met afbeeldingen van mensen, dieren en/of denkbeeldige wezens die in actieve houdingen werden afgebeeld. Dit laatste gebruik lijkt op het religieuze, liturgische en literaire gebruik waarvan in andere schriftsystemen goede voorbeelden te vinden zijn.

pogingen tot ontcijfering van het Indus Script

Er zijn iets meer dan 400 basistekens geïdentificeerd als onderdeel van het Indus Script. Slechts 31 van deze tekens komen meer dan 100 keer voor, terwijl de rest niet regelmatig werd gebruikt. Dit brengt onderzoekers ertoe te geloven dat een groot deel van het Indus Script in feite werd geschreven op bederfelijke materialen, zoals palmbladeren of berkenhout, die de vernietiging van de tijd niet hebben overleefd. Dit is niet verwonderlijk als men bedenkt dat palmbladeren, berken- en bamboebuizen in Zuid- en Zuidoost-Azië op grote schaal als schrijfoppervlak werden gebruikt. Sommige onderzoekers hebben betoogd dat de ruwweg 400 symbolen in feite kunnen worden teruggebracht tot 39 elementaire tekens, waarbij de rest slechts variaties van stijlen en verschillen tussen schriftgeleerden zijn.

Teken in op onze wekelijkse e-mailnieuwsbrief!

Er zijn een aantal factoren die geleerden ervan weerhouden het mysterie van het Indus Script te ontsluieren. Om te beginnen zijn sommige talen uit de oudheid, zoals het Egyptisch, ontcijferd dankzij het herstel van tweetalige inscripties, dat wil zeggen door een onbekend schrift te vergelijken met een bekend schrift. Helaas zijn er nog geen tweetalige inscripties gevonden aan de hand waarvan het Indus-schrift kan worden vergeleken met een bekend schrijfsysteem.

Een ander obstakel voor de ontcijfering ervan heeft te maken met het feit dat alle tot nu toe gevonden inscripties relatief kort zijn, minder dan 30 tekens. Dit betekent dat het analyseren van terugkerende tekenpatronen, een andere techniek die kan helpen om de betekenis van een schrijfsysteem te ontsluieren, niet met succes kan worden uitgevoerd voor het Indus Script.

De laatste belangrijke reden waarom het Indus Script nog steeds niet is ontcijferd, en mogelijk de meest besproken van allemaal, is dat de taal (of talen) die het schrift vertegenwoordigt nog steeds onbekend is. Geleerden hebben een aantal mogelijkheden geopperd: Indo-Europees en Dravidisch zijn de twee taalfamilies die het meest in aanmerking komen, maar er zijn ook andere opties voorgesteld, zoals Austroasiatisch, Sino-Tibetaans, of misschien een taalfamilie die verloren is gegaan. Op basis van de materiële cultuur die in verband wordt gebracht met de Indus Vallei Beschaving, heeft een aantal geleerden gesuggereerd dat deze beschaving niet Indo-Europees was.

wat is er bekend over het indus schrift?

Hoewel ontcijfering van het Indus Script nog niet mogelijk is geweest, is de meerderheid van de geleerden die het hebben bestudeerd het eens over een aantal punten:

• Het Indus Script werd over het algemeen van rechts naar links geschreven. Dit is het geval in de meeste gevonden voorbeelden, maar er zijn enkele uitzonderingen waar het schrift bidirectioneel is, wat betekent dat de richting van het schrift in de ene richting is op de ene regel, maar in de tegenovergestelde richting op de volgende regel.
• De weergave van bepaalde numerieke waarden is geïdentificeerd. Een enkele eenheid werd weergegeven door een neerwaartse streep, terwijl halve cirkels werden gebruikt voor eenheden van tien.
• Het Indus Script combineerde zowel woordtekens als symbolen met fonetische waarde. Dit type schrijfsysteem staat bekend als “logo-syllabisch”, waarbij sommige symbolen ideeën of woorden uitdrukken, terwijl andere klanken voorstellen. Deze opvatting is gebaseerd op het feit dat er ruwweg 400 tekens zijn geïdentificeerd, wat het onwaarschijnlijk maakt dat het Indus Script uitsluitend fonetisch was. Maar als de hypothese waar is dat de honderden tekens kunnen worden teruggebracht tot slechts 39, dan betekent dit dat het Indus Script uitsluitend fonetisch zou kunnen zijn.

DECLINE OF THE INDUS SCRIPT

Tegen 1800 v. Chr. begon het verval van de Indus Vallei Beschaving. Als onderdeel van dit proces begon het schrift te verdwijnen. Terwijl de Indus Vallei Beschaving stierf, stierf ook het schrift dat zij hadden uitgevonden. De Vedische cultuur die Noord-India eeuwenlang zou overheersen, had geen schrijfsysteem en nam evenmin het Indus schrift over. In feite zou India meer dan 1000 jaar moeten wachten op de terugkeer van het schrift.