Inleiding tot de Atlas Obscura Podcast
Rijdend op de I-15 aan de grens tussen Californië en Nevada, slechts 43 mijl ten zuidwesten van Las Vegas, zie je drie hoge, fel gloeiende torens oprijzen uit de Mojavewoestijn, omgeven door een intimiderend veld van glas. Als je beter kijkt, zie je duizenden en duizenden panelen – en een heleboel problemen.
De Ivanpah Solar Facility is de grootste geconcentreerde zonne-energiecentrale ter wereld, en toen deze in 2014 werd geopend, beloofde het de toekomst van hernieuwbare energie te worden. Zonnewarmtecentrales (zoals Solar One en Solar Two) maken gebruik van duizenden grote bewegende spiegels, heliostaten genaamd, die de zon volgen en het weerkaatste zonlicht richten op hoge torens. De warmte kookt vervolgens water in de toren, waardoor stoom ontstaat die een turbine aandrijft om elektriciteit op te wekken.
Ivanpah bestaat uit drie “krachttorens” van drie meter hoog op een stuk land van 4.000 hectare in de Mojave-woestijn. De ontvangers op de torens worden zo helder dat ze lijken te gloeien – een opmerkelijk en futuristisch gezicht voor reizigers op de snelweg.
Treurig genoeg is het zonnepark vanaf het begin doorzeefd geweest met problemen. Ivanpah beloofde een terawattuur aan energie per jaar op te wekken, maar dat plan viel meteen in duigen. De centrale produceerde niet genoeg stroom om aan het elektriciteitscontract te voldoen en moest worden gesloten.
Hoewel de centrale nog steeds draait, houden de problemen daar niet op. Ivanpah zuigt ook schaars water op voor de boilers, en heeft meer aardgas nodig dan verwacht om zichzelf elke ochtend van stroom te voorzien, wat leidt tot uitstoot van broeikasgassen die veel van de voordelen van schone zonne-energie teniet doen. En het grootste probleem is dat de installatie gewoonweg niet genoeg stroom produceert om de kosten waard te zijn, vooral nu andere alternatieve energie-opties zoals fotovoltaïsche zonne-energie in prijs dalen.
Op de koop toe heeft de installatie kritiek te verduren gekregen wegens het aantasten van plaatselijke wildpopulaties zoals de woestijnschildpad, en het doden van vogels die worden verbrand door de hittestralen van de zonnetorens terwijl ze op insecten jagen die worden aangetrokken door het felle licht. (Sommige milieustudies hebben deze claim afgewezen, maar het heeft de PR van Ivanpah zeker geen goed gedaan.)
Het meest recent kwam Ivanpah weer in het nieuws, en helaas niet van de goede soort. In mei 2016, als gevolg van een technische storing, konden de poten van de heliostaten de zon niet goed volgen, wat resulteerde in zonlicht dat op het verkeerde deel van de toren werd geworpen, wat een brand veroorzaakte en een deel van de infrastructuur van de toren deed smelten.
De hele puinhoop is genoeg geweest om de natie bijna volledig af te schrikken van geconcentreerde zonne-energie. Veel projecten voor thermische zonne-energie zijn gestaakt of geannuleerd in het licht van Ivanpahs moeizame start. Terwijl geconcentreerde zonnecentrales nog steeds gepland zijn voor andere delen van de wereld, wint fotovoltaïsche zonne-energie het in de VS. In de Californische woestijn lijkt wat ooit een baken van hoop was voor de toekomst van energie nu meer op een glinsterend, gloeiend waarschuwingsteken.