John C. Pemberton
Geboren als man van de Unie in Philadelphia in augustus 1814, zou John Clifford Pemberton een belangrijke maar controversiële speler in het leiderschap van de Confederatie worden. Als student aan de Universiteit van Pennsylvania, besloot de jonge Pemberton dat hij een carrière als ingenieur wenste. Hij geloofde dat de militaire academie van de Verenigde Staten de beste manier was om deze opleiding te krijgen en meldde zich aan bij West Point, waarbij hij gebruik maakte van de connectie van zijn familie met president Andrew Jackson om een benoeming te bewerkstelligen. Hij werd toegelaten tot de academie, waar hij de kamergenoot en beste vriend werd van George G. Meade. Pemberton studeerde af in de middenmoot van de klas van 1837 en kreeg een aanstelling als officier bij de 4th Artillery.
Pemberton’s antebellum carrière was typerend voor veel officieren uit die tijd. Hij diende in de Tweede Seminole oorlog in Florida en hielp in campagnes tegen de Cherokees in het westen voordat hij diende onder Zachary Taylor tijdens de Mexicaanse oorlog. Na de oorlog trouwde Pemberton met een Virginiaanse, Martha Thompson. Bij gebrek aan enige documentatie over zijn ideeën over de rechten van de staten of slavernij, zijn veel historici tot de overtuiging gekomen dat Pemberton’s huwelijk met deze inwoner van Norfolk de voornaamste reden was waarom hij de kant van de Confederatie koos. Bij de afscheiding van de thuisstaat van zijn vrouw in 1861 nam Pemberton ontslag uit het federale leger en in juni van datzelfde jaar werd hij brigadegeneraal in het confederale leger.
Pemberton’s vroege dienst in de confederatie bestond voornamelijk uit het versterken van de kustverdediging in Zuid-Carolina, Georgia en Florida. Door zijn Yankee-achtergrond lieten de relaties van de generaal met de plaatselijke gouverneurs echter te wensen over en Pemberton werd naar het westen overgeplaatst. In oktober 1862 werd hij bevorderd tot luitenant-generaal en kreeg hij het bevel over het district Mississippi en Oost-Louisiana.
In het hart van dit district lag de vitale zeehaven Vicksburg. Met de opdracht de stad koste wat kost te behouden, stak Pemberton veel energie in het opknappen van de verdediging en het verbeteren van de verdediging langs de Mississippi. Ondanks deze inspanningen en de nederlagen van de Unie bij Holly Springs en Chicksaw Bluffs was er weinig dat Pemberton kon doen tegen de dreigende aanval van de Unie op Vicksburg. Tot overmaat van ramp wees Geconfedereerde Generaal Joseph E. Johnston de cavalerie van Pemberton toe aan het Leger van Tennessee. In mei 1863, toen de campagne van generaal Ulysses S. Grant om de stad in te nemen serieus begon, was de verdediger van de Confederatie dus verstoken van vitale informatie over de verblijfplaats van zijn vijand. Slechte communicatie en gebrek aan coördinatie met Johnston – evenals Pemberton’s eigen tactische fouten – leidden tot nederlagen van de Geconfedereerden bij Champion Hill en Big Black River Bridge, en Pemberton werd gedwongen zich terug te trekken in de verdedigingswerken van Vicksburg. Twee mislukte pogingen om de stad door een directe aanval in te nemen toonden de sterkte van de verdediging van Vicksburg aan en dwongen Grant de stad te belegeren. Ondanks voortdurende verzoeken aan Johnston om hulp, was Pemberton volledig geïsoleerd. Uiteindelijk eisten gebrek aan voorraden en uithongering hun tol. Op 4 juli 1863, na 46 dagen, gaf Pemberton 2.166 officieren en 27.230 manschappen, 172 kanonnen, en bijna 60.000 musketten en geweren over aan de Federalen.
Brandmerkt als een verrader door Zuiderlingen voor de overgave van Vicksburg, bracht Pemberton de rest van 1863 de lente van 1864 door in Virginia, een officier zonder commando. Verveling en de wens zijn geadopteerde land trouwe dienst te bewijzen brachten de voormalige noorderling ertoe President Jefferson Davis te schrijven voor een opdracht. Omdat hij geen functie kon krijgen die in overeenstemming was met zijn rang, legde Pemberton zijn generaalsopdracht neer en werd luitenant-kolonel der artillerie. Nadat hij het bevel had gevoerd over het Richmond Defense Battalion, werd hij inspecteur-generaal van de ordonnantie vóór de overgave van de Confederale Legers in april 1865.
Na de oorlog bleef Pemberton een vete houden met Johnston over de Vicksburg campagne. Hij keerde in de jaren 1870 terug naar het noorden en overleed in 1881 in Philadelphia waar hij begraven ligt.