Kaakbedrading
Inter-maxillaire fixatieEdit
Dit type kaakbedrading, ook wel maxillo-mandibulaire fixatie (MMF) genoemd, wordt gebruikt bij patiënten met mandibulaire breuken of bij patiënten die orthognathische chirurgie nodig hebben om vervormde kaken te corrigeren. Het wordt uitgevoerd door een kaakchirurg, die een “boogstaaf” aan de bovenkaak en een andere aan de onderkaak vastmaakt met dunne draden die tussen en rond de tanden worden geleid. De boogstaven omsluiten de tandboog volledig. De bovenste en onderste boogstaven zijn met elkaar verbonden met draden of elastieken, die de boventanden tegen de ondertanden drukken en beweging van de kaak voorkomen. IMF is een invasieve procedure die onder algehele verdoving wordt uitgevoerd. Als de botten zijn vastgegroeid (meestal na 4-6 weken, soms na twee of drie maanden), wordt de bedrading onder plaatselijke verdoving of verdoving met lachgas verwijderd.
Er zijn nog andere methoden om tanden aan elkaar te bedraden. Ivy loops zijn een methode waarbij draden tussen de tanden en het tandvlees worden gebracht en vervolgens met een lus aan de voorkant worden vastgezet, waarna de draden aan deze lussen worden vastgemaakt. Kapspalken zijn metalen spalken die het gehele oppervlak van de tanden bedekken. Fixatie kan ook worden bereikt door draden door de beugels van een beugel te leiden, die gewoonlijk voor de operatie worden gebruikt.
IMF wordt ook gebruikt om te helpen bij gewichtsverlies; in verschillende studies uit de jaren zeventig en begin jaren tachtig werden klimoplussen en kapspalken gebruikt om de kaken samen te binden om een vloeibaar dieet af te dwingen tot het moment waarop voldoende gewichtsverlies was bereikt; dit was meestal ongeveer negen maanden, maar in één studie kon dit wel 17 maanden zijn. De patiënten bleken een groot deel van het verloren gewicht weer aan te komen en in 1980 werd in een studie geconcludeerd dat het “een veilig maar ondoeltreffend middel was om het gewicht onder controle te houden”. Uit een studie die in 1981 in het British Medical Journal werd gepubliceerd, bleek echter dat kaakbedrading doeltreffend kon zijn als nazorg werd verleend, in dit geval een nylon koord dat rond het middel van de patiënt werd aangebracht nadat het gewichtsverlies was bereikt, en dat hem eraan zou herinneren als hij weer begon aan te komen. John Garrow, de co-auteur van die studie, verdedigde de praktijk in een brief uit 1999, noemde het “een veiliger en minder duur alternatief voor gastroplastie” en wees op zijn positieve resultaten wanneer die gepaard gingen met het taillekoord.
De conventionele kaakbedrading voor gewichtsverlies wordt nog steeds gebruikt in Nigeria en Zuid-Afrika, hoewel in dat laatste land wordt gezegd dat tandartsen de procedure met tegenzin uitvoeren, omdat ze weten dat het niet effectief is maar patiënten zeggen dat ze wel iemand anders zullen vinden om het te doen. In tegenstelling tot wat vroeger gebruikelijk was, wordt de bedrading hooguit zes weken vastgehouden. Hetzelfde patroon van gewichtstoename na afbedrading wordt waargenomen in Nigeria, hoewel in de studie van Nwoga et al. (2019) wordt opgemerkt dat de redenen voor het verlangen naar gewichtsverlies van tijdelijke aard kunnen zijn geweest, bijvoorbeeld een huwelijk of het passen in een bruidsjurk.
Orthodontische kaakbedradingEdit
De tweede soort kaakbedrading wordt orthodontische kaakbedrading (OJW) of tandheelkundige kaakbedrading genoemd, en kan worden gebruikt als behandeling voor obesitas en dwangmatig overeten. Bij deze procedure bevestigt een tandarts of orthodontist een beugel aan bepaalde tanden (meestal de hoektanden en de premolaren) en brengt hij bedrading, maar geen elastiekjes, aan tussen de boven- en ondertanden in een figuur-8-patroon. De bedrading wordt regelmatig verwijderd zodat de kaakgewrichten vrij kunnen bewegen, vooral in verticale richting. De procedure is niet invasief en vereist geen verdoving.
OJW houdt de boven- en ondertanden niet in contact. Het enige doel van de bedrading is het beperken van de mate waarin de kaken kunnen openen. In rust zijn de tanden 2-4 millimeter uit elkaar, waarbij de lippen elkaar licht raken. (De klimoplusmethode die in de studie in Nigeria werd gebruikt, staat ook beperkte kaakbeweging toe). Orthodontische kaakbedrading wordt verwijderd wanneer de patiënt zijn gewichtsverliesdoelstellingen heeft bereikt.