Obsessief-Compulsieve Stoornis: When Unwanted Thoughts or Repetitive Behaviors Take Over

What is OCD?

Obsessief-compulsieve stoornis is een veel voorkomende, langdurige stoornis die wordt gekenmerkt door oncontroleerbare, steeds terugkerende gedachten (obsessies) die mensen kunnen aanzetten tot herhaald gedrag (dwanghandelingen).

Hoewel iedereen zich wel eens zorgen maakt of de behoefte voelt om dingen dubbel te controleren, zijn de symptomen die met OCD gepaard gaan ernstig en hardnekkig. Deze symptomen kunnen onrust veroorzaken en leiden tot gedrag dat de dagelijkse activiteiten belemmert. Mensen met dwangneuroses kunnen de neiging hebben om dingen herhaaldelijk te controleren of routines langer dan een uur per dag uit te voeren om tijdelijke verlichting van hun angst te krijgen. Als de OCD-symptomen niet worden behandeld, kunnen deze gedragingen werk, school en persoonlijke relaties verstoren en gevoelens van onbehagen veroorzaken.

De OCD-symptomen ontstaan meestal in de kindertijd, rond de leeftijd van 10 jaar, of in de jongvolwassenheid, rond de leeftijd van 20 tot 21 jaar, en ze treden vaak eerder op bij jongens dan bij meisjes. De meeste mensen krijgen de diagnose OCD tegen de tijd dat ze jongvolwassen zijn.

Wat zijn de tekenen en symptomen van OCD?

Mensen met OCD kunnen last hebben van obsessies, compulsies, of beide. bsessies zijn herhaalde gedachten, neigingen of mentale beelden die angst veroorzaken. Veel voorkomende obsessies zijn onder meer:

• Bang voor ziektekiemen of besmetting
• Bang om iets te vergeten, te verliezen of kwijt te raken
• Bang om de controle over je gedrag te verliezen
• Assressieve gedachten jegens anderen of jezelf
• Ongewenste, verboden, of taboe-gedachten over seks, religie of kwaad
• Drang om dingen symmetrisch of perfect geordend te hebben

Compulsies zijn zich herhalende gedragingen waartoe iemand zich genoodzaakt voelt als reactie op een obsessieve gedachte. Veel voorkomende dwanghandelingen zijn:

• Excessief schoonmaken of handen wassen
• Voorwerpen op een bepaalde, precieze manier ordenen of rangschikken
• Dingen herhaaldelijk controleren, bijvoorbeeld of de deur op slot zit of de oven uit is
• Compulsief tellen

Sommige mensen met OCD hebben ook een ticstoornis. Motorische tics zijn plotselinge, korte, zich herhalende bewegingen, zoals knipperen met de ogen en andere oogbewegingen, grimassen maken in het gezicht, schouderophalen en schokken met het hoofd of de schouders. Veel voorkomende vocale tics zijn repeterende keelsnijdende, snuivende of grommende geluiden. Het komt vaak voor dat mensen met OCD ook een gediagnosticeerde stemmingsstoornis of angststoornis hebben.

De symptomen van OCD kunnen komen en gaan, na verloop van tijd afnemen of verergeren. Mensen met OCD kunnen proberen zichzelf te helpen door situaties te vermijden die hun obsessies triggeren, of ze kunnen alcohol of drugs gebruiken om zichzelf te kalmeren. Hoewel de meeste volwassenen met OCD inzien dat hun dwangmatige gedrag geen zin heeft, beseffen sommige volwassenen en de meeste kinderen niet dat hun gedrag ongewoon is. Ouders of leerkrachten herkennen OCD-symptomen meestal bij kinderen.

Als u denkt dat u of uw kind misschien OCD heeft, praat dan met een zorgverlener over de mogelijke symptomen. Als OCD niet wordt behandeld, kan het alle aspecten van het leven verstoren.

Wat zijn de oorzaken van OCD?

De precieze oorzaken van OCD zijn niet bekend; er zijn echter verschillende factoren die in verband worden gebracht met een verhoogde kans op het ontwikkelen van de stoornis.

Genetica is één factor die in verband wordt gebracht met OCD. Studies hebben aangetoond dat het hebben van een eerstegraads familielid (ouder, broer of kind) met OCD in verband wordt gebracht met een verhoogde kans op het ontwikkelen van de stoornis. Wetenschappers hebben nog geen gen of reeks genen geïdentificeerd die definitief tot OCD leiden, maar er wordt nog steeds onderzoek gedaan naar het verband tussen genetica en OCD.

Naast genetica kunnen ook andere biologische factoren een rol spelen. Hersenbeeldvormingsstudies hebben aangetoond dat mensen met OCD vaak verschillen vertonen in de frontale cortex en de subcorticale structuren van de hersenen, gebieden van de hersenen die ten grondslag liggen aan het vermogen om gedrag en emotionele reacties te beheersen. Onderzoekers hebben ook ontdekt dat verschillende hersengebieden, hersennetwerken en biologische processen een sleutelrol spelen bij obsessieve gedachten, dwangmatig gedrag en de daarmee gepaard gaande angst en bezorgdheid. Er wordt onderzoek gedaan om het verband tussen OCD-symptomen en delen van de hersenen beter te begrijpen.

Enkele studies hebben een verband gerapporteerd tussen trauma in de kindertijd en obsessieve-compulsieve symptomen. Er is meer onderzoek nodig om deze relatie te begrijpen.

Kinderen bij wie de OCD-symptomen plotseling beginnen of verergeren na een streptokokkeninfectie, kunnen worden gediagnosticeerd met een aandoening die Pediatric Autoimmune Neuropsychiatric Disorders Associated with Streptococcal Infections (PANDAS) wordt genoemd.

Hoe wordt OCD behandeld?

De eerste stap is om met uw zorgverlener over uw symptomen te praten. Het stellen van vragen en het verstrekken van informatie aan uw zorgverlener kan uw zorg verbeteren.

Uw zorgverlener zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren en u vragen naar uw gezondheidsgeschiedenis om er zeker van te zijn dat uw symptomen niet worden veroorzaakt door andere ziekten of aandoeningen. Uw zorgverlener kan u doorverwijzen naar een geestelijk verzorger, zoals een psychiater, psycholoog, maatschappelijk werker of counselor, voor verdere evaluatie of behandeling.

Behandeling voor OCD omvat meestal specifieke vormen van psychotherapie (zoals cognitieve gedragstherapie), medicatie, of een combinatie van de twee. Een deskundige in de geestelijke gezondheidszorg kan de voordelen en risico’s van de verschillende behandelingsopties met u bespreken en u helpen de beste behandeling voor u te vinden. Soms hebben mensen met OCD ook andere psychische aandoeningen, zoals angst, depressie en stoornis in de lichaamsbeleving (body dysmorphic disorder), een stoornis waarbij iemand ten onrechte denkt dat een lichaamsdeel abnormaal is. Het is belangrijk om deze andere stoornissen in overweging te nemen bij het nemen van beslissingen over de behandeling.

Het is belangrijk om uw behandelplan te volgen, omdat zowel psychotherapie als medicatie enige tijd nodig kunnen hebben om te werken. Hoewel er geen genezing voor OCD is, helpen de huidige behandelingen veel mensen met de stoornis hun symptomen te beheersen, deel te nemen aan dagelijkse activiteiten en een volwaardig, actief leven te leiden.

Psychotherapie

Psychotherapie kan een effectieve behandeling zijn voor volwassenen en kinderen met OCD. Onderzoek toont aan dat bepaalde vormen van psychotherapie, waaronder cognitieve gedragstherapie (CGT) en andere verwante therapieën (zoals gewoonte-omkeringstraining), voor veel mensen net zo effectief kunnen zijn als medicatie. Voor anderen kan psychotherapie het meest effectief zijn wanneer deze wordt gebruikt in combinatie met medicatie.

Onderzoek toont aan dat een specifieke vorm van CGT, Exposure and Response Prevention (ERP) genaamd, effectief is voor het verminderen van dwangmatig gedrag, zelfs voor mensen die niet goed reageerden op medicatie. Met ERP brengen mensen tijd door in een situatie die hun dwang triggert (zoals het aanraken van vieze voorwerpen) en worden ze verhinderd om hun typische dwang uit te oefenen (zoals handen wassen). Hoewel deze aanpak in het begin gevoelens van angst kan veroorzaken, nemen de dwanghandelingen bij de meeste mensen af naarmate zij de behandeling voortzetten.

Kinderen met OCD kunnen extra hulp nodig hebben van familieleden en zorgverleners als het gaat om het herkennen en beheersen van hun OCD-symptomen. Hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg kunnen met jonge patiënten werken aan strategieën om met stress om te gaan en meer steun te krijgen, zodat de kinderen hun OCD-symptomen op school en thuis kunnen beheersen.

Medicatie

Uw zorgverlener kan medicatie voorschrijven om OCD te helpen behandelen. Serotonineheropnameremmers (SRI’s) zijn de meest voorkomende soort medicatie die wordt voorgeschreven voor de behandeling van OCD.

SRI’s, waaronder selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s), worden vaak gebruikt voor de behandeling van depressie, en ze zijn ook nuttig voor de behandeling van de symptomen van OCD. Bij een behandeling met SSRI’s kan het 8 tot 12 weken duren voordat de symptomen beginnen te verbeteren, en voor de behandeling van OCD kunnen hogere doses SSRI’s nodig zijn dan de doses die doorgaans voor de behandeling van depressie worden gebruikt. Bij sommige mensen kunnen deze medicijnen bijwerkingen veroorzaken, zoals hoofdpijn, misselijkheid of slaapproblemen.

Mensen reageren op verschillende manieren op medicatie, maar de meeste mensen met OCD merken dat medicatie, vaak in combinatie met psychotherapie, hen kan helpen hun symptomen te beheersen.

Uw zorgverlener kan de medicatiedoses in de loop van de tijd aanpassen om eventuele bijwerkingen of ontwenningsverschijnselen te minimaliseren. Stop niet met het innemen van uw medicatie zonder eerst met uw zorgverlener te overleggen. Uw zorgverlener zal met u samenwerken om uw gezondheid te monitoren en kan het behandelplan op een veilige en effectieve manier aanpassen.

De meest actuele informatie over medicijnen, bijwerkingen en waarschuwingen is beschikbaar op de website van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA).

Andere behandelingen

In 2018 heeft de FDA het gebruik van transcraniële magnetische stimulatie (TMS) goedgekeurd, dat het meest wordt gebruikt bij de behandeling van depressie, als een add-on behandeling voor volwassenen met OCD. U kunt meer te weten komen over hersenstimulatietherapieën, waaronder TMS, op de website van het NIMH.

Waar kan ik terecht voor hulp?

Als u niet zeker weet waar u hulp kunt krijgen, is uw zorgverlener een goede plek om te beginnen. Uw zorgverlener kan u doorverwijzen naar een gekwalificeerde geestelijke gezondheidswerker, zoals een psychiater of psycholoog, die ervaring heeft met de behandeling van OCD en uw symptomen kan beoordelen.

U kunt meer te weten komen over het krijgen van hulp en het vinden van een zorgverlener op de webpagina Hulp bij psychische aandoeningen van het NIMH. De Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) heeft een online hulpmiddel om u te helpen bij het vinden van geestelijke gezondheidszorg bij u in de buurt.

Ik ken iemand die in een crisis verkeert. Wat moet ik doen?

Als u of iemand die u kent gedachten heeft over doodgaan of overweegt zichzelf of iemand anders iets aan te doen, zoek dan snel hulp.

• Laat een persoon die in een crisis verkeert niet alleen.
• Bel 911 of ga naar de dichtstbijzijnde Spoedeisende Hulp.
• Bel de gratis Nationale Zelfmoord Preventie Lifeline op 1-800-273-TALK (8255) of het gratis TTY-nummer op 1-800-799-4TTY (4889). Je kunt ook een sms sturen naar de Crisis Text Line (sms HELLO naar 741741) of naar de website van de National Suicide Prevention Lifeline. Deze diensten zijn vertrouwelijk, gratis en 24/7 beschikbaar.

Deelnemen aan klinisch onderzoek

Klinische trials zijn onderzoeken naar nieuwe manieren om ziekten en aandoeningen te voorkomen, op te sporen of te behandelen. Hoewel mensen er baat bij kunnen hebben om deel te nemen aan een klinische trial, moeten deelnemers zich ervan bewust zijn dat het primaire doel van een klinische trial is om nieuwe wetenschappelijke kennis te vergaren, zodat anderen in de toekomst beter geholpen kunnen worden.

Onderzoekers bij het NIMH en in het hele land voeren veel studies uit met patiënten en gezonde vrijwilligers. Praat met uw zorgverlener over klinische trials, de voordelen en risico’s ervan, en of een trial geschikt is voor u. Bezoek voor meer informatie de webpagina over klinische proeven van het NIMH.

Reprints

Deze publicatie behoort tot het publieke domein en mag zonder toestemming van het NIMH worden gereproduceerd of gekopieerd. Bronvermelding van het NIMH wordt op prijs gesteld. Voor meer informatie over het gebruik van NIMH-publicaties kunt u contact opnemen met het NIMH Information Resource Center op 1-866-615-6464, een e-mail sturen naar [email protected], of onze richtlijnen voor herdrukken raadplegen.