PMC

Resultaten en Discussie

Tijdens de studieperiode werden in totaal 137 isolaten van nosocomiale Gram-positieve bacteriën verkregen. Staphylococcus aureus was het meest frequent geïsoleerde micro-organisme (n = 77, 56,2%), gevolgd door Enterococcus spp. (n = 30, 21,9%), Staphylococcus epidermidis (n = 21, 15.3%), Staphylococcus hemolyticus (n = 5, 3,6%), Streptococcus groep D (n = 2, 1,5%), Streptococcus pneumoniae (n = 1, 0,7%), en Streptococcus viridans (n = 1, 0,7%). Alle Stafylokokken waren gevoelig voor vancomycine; daarom werd voor deze stammen geen vancomycine E-test uitgevoerd.

Tabel 1 toont de resultaten van de E-testmethode voor elk van de geteste antibiotica tegen de geïsoleerde micro-organismen, samen met de waargenomen MIC-waarden/bereiken bij elk gevoeligheidsniveau. Geen van de ciprofloxacine- en vancomycine-resistente isolaten in de schijfdiffusietest toonde gevoeligheid in de E-test methode. Significante verschillen tussen de resultaten van de schijfdiffusie- en de E-testmethode werden waargenomen voor clindamycine en meropenem tegen S. aureus (p = 0,01 en 0,04, respectievelijk) en Enterococcus spp (p = 0,03 en 0,02, respectievelijk). Er waren geen significante verschillen tussen de schijfdiffusie- en E-testresultaten voor andere micro-organismen.

Periodieke beoordeling van het resistentiepatroon van veel voorkomende micro-organismen in de ziekenhuizen is essentieel voor de selectie van een geschikt antibioticumregime bij patiënten met manifestatie van een infectie. Een juiste evaluatie van de patiënt, het verzamelen van een geschikt biologisch monster van de patiënt en coördinatie met een deskundige klinische microbiologische afdeling helpen de gezondheidswerkers daarbij. Er zijn enige controverses over de resultaten van de methoden die zijn gebruikt voor de beoordeling van de antimicrobiële gevoeligheid van micro-organismen. Schijfdiffusiemethode is de routinematige laboratoriumtest voor de antibiotische gevoeligheid van micro-organismen in onze ziekenhuizen. De resultaten van deze test worden gerapporteerd als vatbaar, intermediair resistent of resistent. Met de ontwikkeling van microbiële resistentie en verandering van de gevoeligheid van bacteriën voor antibiotica, is het belangrijk om de MIC voor elk pathogeen micro-organisme te evalueren. Voor de bepaling van de MIC worden seriële verdunnings- of E-teststrepen gebruikt. Seriële verdunning is een nauwkeurige, maar tijdrovende en personeelsafhankelijke methode.

Onze gegevens toonden een aanvaardbare overeenkomst tussen de gevoeligheidsresultaten van de micro-organismen op basis van de schijfdiffusietest en de resultaten van de E-testmethode voor cefalothine, oxacilline, ciprofloxacine, vancomycine en teicoplanine, terwijl er significante verschillen waren tussen de resultaten van clindamycine en meropenem. In eerdere studies zijn verschillende niveaus van overeenstemming tussen E-test en schijfdiffusie bij het bepalen van antimicrobiële gevoeligheid gerapporteerd, afhankelijk van de soorten specifieke organismen en antibiotica die in de studies werden gebruikt (7-9). In een recente studie uitgevoerd door Erfani et al., werd de E-test methode uitgevoerd voor E.coli stammen die resistent waren tegen vijf antibiotica in schijfdiffusie test. Volgens de E-test methode was 47,7% van de stammen gevoelig voor nitrofurantoïne, 21,1% gevoelig voor gentamicine en 10,5% gevoelig voor cotrimoxazol, ciprofloxacine en ceftazidime (10). Het lijkt er dus op dat de mate van overeenstemming voor deze twee methoden afhangt van zowel het antibioticum als het micro-organisme dat werd getest. Ook het type van de gebruikte antibioticaschijven kan van invloed zijn op de resultaten, aangezien de kwaliteit van de schijven van verschillende fabrikanten mogelijk niet gelijk is. Volgens de resultaten van de antimicrobiële-gevoeligheidstests van S. aureus, S. epidermidis en Enterococcus-stammen is de E-testmethode nauwkeuriger voor clindamycine en meropenem. Voor cefalothine, oxacilline, ciprofloxacine, vancomycine en teicoplanine heeft de schijfdiffusiemethode een aanvaardbare gevoeligheid voor het opsporen van resistentiepatronen van deze micro-organismen. Het is echter beter om de E-test methode te gebruiken voor Stapylococcus en Enterococcus stammen die resistentie vertonen tegen cefalothine of oxacilline schijven, aangezien de organismen met verminderde (intermediaire) gevoeligheid voor deze antibiotica resistentie tegen schijven kunnen vertonen. Bovendien, wegens sommige rapporten van verminderde vatbaarheid van klinisch significante Stafylokokken voor glycopeptide antimicrobiële stoffen zoals vancomycine (11, 12), kan vancomycine E-test worden aanbevolen om te gebruiken als een Stafylokok stam resistentie tegen zijn schijf vertoont. Dezelfde conclusie werd getrokken in een studie waarin deze twee vancomycinemethoden werden vergeleken tegen coagulase-negatieve stafylokokkenisolaten (CoNS) (13); in deze studie waren vier CoNS-isolaten resistent tegen vancomycine met de schijfdiffusiemethode, terwijl ze er gevoelig voor bleken te zijn met de E-testmethode. Deze aanbeveling kan ook van toepassing zijn op Enterococcus-stammen die resistent zijn tegen teicoplanineschijf.