Rivaliteit Clemson-South Carolina
November 12, 1896
South Carolina, 12-6
November 30, 2019
Clemson, 38-3
November 27, 2021
Hardee’s Trophy (jaren 1980-2014)
Palmetto Trophy (2015-heden)
Clemson leidt, 71-42-4
Clemson, 51-0 (1900)
Clemson, 7 (1934-1940)
Clemson, 6 (2014-heden)
De jaarlijkse Carolina-Clemson voetbalwedstrijd, (soms ook wel “The Battle of the Palmetto State” genoemd)& onofficieel de “Palmetto Bowl” genoemd vanaf de jaren 1950, officieel bekend sinds 2014 als de “Palmetto Bowl”, naar de bijnaam van de staat) was de langste ononderbroken reeks in het zuiden en de tweede langste ononderbroken NCAA DI-A/FBS reeks in het land. De reeks kwam tot een einde in 2020 toen de SEC aankondigde dat de aangesloten teams geen wedstrijden buiten de conferentie zouden spelen vanwege de COVID-19 pandemie, waardoor de wedstrijd tegen Clemson werd geannuleerd. De reeks gaat terug tot 1896, en werd sinds 1909 elk jaar herhaald. (111 opeenvolgende wedstrijden) De universiteiten beschikken elk over college football stadions met meer dan 80.000 zitplaatsen, waarmee beide in de top 20 van de Verenigde Staten staan. Hoewel de reeks sinds het begin zeven keer is onderbroken, liep het ononderbroken van 1909 tot 2019, waardoor het de op een na langste ononderbroken rivaliteit in FBS Division 1 college football is, na alleen Minnesota/Wisconsin (ononderbroken sinds 1907). Van 1896 tot 1959 werd de wedstrijd Clemson-South Carolina gespeeld in Columbia en aangeduid als “Big Thursday”. Sinds 1960 wordt de wedstrijd afwisselend gespeeld in de thuisstadions van beide teams – South Carolina’s Williams-Brice Stadium en Clemson’s Memorial Stadium, meestal als de reguliere seizoensfinale.
Clemson heeft een 71-42-4 voorsprong in de reeks. Clemson heeft een 43-29-2 voorsprong in de moderne tijd (na de Tweede Wereldoorlog), en Clemson leidt de reeks met 12-7 in de 21e eeuw. Clemson heeft meer overwinningen op USC dan enig ander programma, en Carolina staat op de tweede plaats na Georgia Tech in de meeste overwinningen op Clemson.
Elk jaar houdt elke school een ritueel met de mascotte van het andere team. South Carolina houdt de “Tiger Burn”, en Clemson houdt een nepbegrafenis voor Cocky. Nadat in 2007 zeven studenten – zes uit South Carolina en een uit Clemson – omkwamen bij een brand in een huis in Ocean Isle Beach, werd de begrafenis van Cocky geannuleerd en werd de Tiger Burn voor dat jaar veranderd in de “Tiger Tear Down”.
Beginjaren: 1896-1902Edit
Toen Clemson in 1896 met zijn football-programma begon, gecoacht door Walter Riggs, werd het rivaliserende South Carolina College uitgeloot voor een donderdagochtendwedstrijd in combinatie met de State Fair. Carolina won die wedstrijd met 12-6 en een nieuwe traditie was geboren – Big Thursday. Clemson zou de volgende vier wedstrijden winnen (waaronder een 51-0 overwinning in 1900, nog steeds de grootste marge van overwinning door beide teams in de reeks) voordat de eerste onderbreking in de reeks plaatsvond in 1901.
De Gamecock mascotte maakte zijn eerste verschijning in 1902. In dat eerste seizoen als de Gamecocks, versloeg Carolina een zeer favoriet Clemson team gecoacht door de legendarische John Heisman met 12-6. Maar het was de grootschalige rel die uitbrak in de nasleep van de wedstrijd die het meest wordt herinnerd.
“De Carolina fans droegen die week een poster rond met de afbeelding van een tijger met een gamecock die er bovenop stond en de staart van de tijger vasthield alsof hij de tijger bij de staart stuurde,” zei Jay McCormick. “Natuurlijk waren de Clemson jongens daar niet zo blij mee, en op woensdag en ook op donderdag waren er sporadische vuistgevechten met koperen knokkels en andere voorwerpen enzovoort, waarvan sommige, volgens de kranten, resulteerden in bloedvergieten en mensen die medische hulp moesten zoeken. Na de wedstrijd op donderdag zeiden de Clemson-studenten eerlijk tegen de Carolina-studenten dat als jullie deze poster, die beledigend voor ons is, meenemen naar de grote parade op vrijdag, jullie in de problemen komen. En natuurlijk brachten de Carolina studenten de poster naar de parade. Als je iemand een ultimatum stelt en het is je rivaal, dan gaan ze precies doen wat jij hebt gezegd dat ze niet mogen doen.”
Zoals verwacht brak er nog een vechtpartij uit voordat beide partijen overeenkwamen de poster wederzijds te verbranden in een poging de spanningen te verminderen. De directe nasleep resulteerde in het einde van de rivaliteit tot 1909.
Tijdperk van de Tweede WereldoorlogEdit
De Tweede Wereldoorlog leverde een van de meest bizarre situaties op in de geschiedenis van de rivaliteit. Cary Cox, een voetballer van het zegevierende Clemson team in 1942, meldde zich aan voor het V-12 programma in 1943 en werd geplaatst bij USC. De marine-instructeurs op USC bevolen hem om in het football team te spelen en hij werd benoemd tot aanvoerder voor de Big Thursday wedstrijd tegen Clemson. Cox was terughoudend om tegen zijn vroegere teamgenoten te spelen en hij uitte zijn bezorgdheid aan coach Lt. James P. Moran die antwoordde: “Cox, ik kan je niet beloven dat je een marineopdracht krijgt als je donderdag speelt, maar ik kan je verdomd goed beloven dat je er geen krijgt als je niet speelt.” Cox ging toen naar buiten en leidde het Carolina team naar een 33-6 overwinning tegen Clemson. Na de oorlog keerde hij terug naar Clemson en was aanvoerder van het team van 1947 dat verloor van Carolina, maar Cox verdiende zijn plaats in de geschiedenis als de enige speler die aanvoerder was van de football-teams van beide scholen.
De moderne tijd – Na de Tweede Wereldoorlog
1946: Bijna rel – vervalste tickets
De wedstrijd van 1946 zou wel eens de meest chaotische in de voetbalserie kunnen zijn. Twee maffiosi uit New York drukten valse kaartjes voor de wedstrijd. Fans van beide kanten werd de toegang geweigerd toen de dubbele tickets werden ontdekt, wat leidde tot een bijna relletje. Een Clemson-fan wurgde tijdens de rust een levende kip op het middenveld, wat het wilde tafereel nog erger maakte. Fans van beide kanten van de rivaliteit, van wie velen de toegang was ontzegd, samen met fans die uit de tribunes stroomden, bestormden de hekken en poorten en stroomden het veld op. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken James F. Byrnes, die de wedstrijd samen met de toenmalige verkozen gouverneur Strom Thurmond bijwoonde, was nodig om de vijandige menigte tot bedaren te brengen. Toen de orde eenmaal hersteld was, mochten de fans langs de zijlijn staan, bij de teams, terwijl de tweede helft tot het einde van de wedstrijd werd gespeeld. De Gamecocks wonnen uiteindelijk met een score van 26-14.
1952: Spel verplicht door wet van South Carolina
De Southern Conference (SoCon) maakte bijna een abrupt einde aan de langdurige rivaliteit toen het Clemson beval tegen geen ander competitieteam dan Maryland te spelen als straf voor beide scholen die bowl-bids accepteerden tegen de regels van de conference (zowel Clemson als USC waren toen lid). Op verzoek van de voorzitters van beide scholen nam de Algemene Vergadering van S.C. op 27 februari 1952 een resolutie aan waarin werd bevolen dat de wedstrijd gespeeld zou worden. De Gamecocks wonnen de wedstrijd met 6-0. De SoCon reageerde op de wedstrijd door te proberen Clemson te schorsen, wat er toe leidde dat zeven scholen, waaronder Clemson en USC, de competitie verlieten en in mei 1953 de Atlantic Coast Conference vormden.
1959: Laatste Big Thursday
Voor 64 jaar, reisde Clemson naar Columbia om de Gamecocks te ontmoeten voor de jaarlijkse Big Thursday rivaliteit. Dit jaar zou het einde van de traditie betekenen, omdat de rivaliteit werd omgezet naar een thuis-en-thuis reeks gespeeld op een zaterdag. Echter, de twee scholen zouden de wedstrijd niet verplaatsen naar de laatste reguliere seizoenswedstrijd tot twee jaar later. Clemson won de laatste Big Thursday match-up met 27-0.
1961: The Prank
In 1961 haalde de USC broederschap Sigma Nu uit wat sommigen de grootste grap in de geschiedenis van de rivaliteit hebben genoemd. Een paar minuten voordat de Clemson football spelers het veld opkwamen voor de warming up, rende een groep Sigma Nu broederschapsleden het veld op, op en neer springend en juichend in football uniformen die leken op de uniformen die de Tigers droegen. Hierdoor begon de Clemson band “Tiger Rag” te spelen, waarna de grappenmakers neervielen terwijl ze probeerden aan gymnastiek te doen. Ze deden ook football oefeningen waarbij de jongens passes lieten vallen en de bal misten wanneer ze hem probeerden te trappen. De Clemson fans hadden al snel door dat ze in de maling waren genomen, en sommigen van hen renden boos het veld op. De veiligheid herstelde echter de orde voor er slagen konden worden uitgedeeld. De jongens van Carolina hadden ook een zieke koe gekocht die ze tijdens de rust wilden uitbrengen als de “Clemson Homecoming Queen”, maar de koe stierf op weg naar het stadion. Carolina won de wedstrijd met 21-14.
1963: Nationale tragedie verplaatst wedstrijd
Op 23 november 1963 zouden de Tigers en Gamecocks de jaarlijkse rivaliteit op live nationale tv spelen. Echter, de moord op President John F. Kennedy een dag eerder zou de planning van de wedstrijd beïnvloeden. Beide scholen waren van plan door te gaan met de oorspronkelijke dag en tijd, maar druk van de federale overheid zorgde ervoor dat de scholen de wedstrijd verschoven naar 28 november, de enige keer dat Clemson en Carolina op Thanksgiving Day speelden. Clemson won de wedstrijd met 24-20.
1975: Meeste punten gescoord door Carolina
Op 22 november 1975 versloeg Carolina Clemson met 56-20 om een Gamecock-record te vestigen voor de meeste punten gescoord in een footballwedstrijd tegen de Tigers.
1977: “The Catch”
Op 19 november 1977 maakte Clemson WR Jerry Butler een duikende, achterwaartse, 20-yard touchdown ontvangst op een pass van QB Steve Fuller met nog 49 seconden te gaan in het vierde kwart om Clemson de 31-27 overwinning in Columbia te bezorgen. Dit spel staat bekend als “The Catch” en is een van de meest memorabele plays in de rivaliteit.
1980: Oranje broek
In de laatste reguliere seizoenswedstrijd van 1980 reisde een zwaar bevoordeeld Carolina team af naar Death Valley om het op te nemen tegen de Tigers. Als verrassing voor zowel de spelers als de fans onthulde Coach Danny Ford een nieuwe oranje uniformbroek voor de Tigers. Dit was de eerste keer in de geschiedenis van Clemson dat zij een oranje broek droegen, in welke combinatie dan ook, voor een football wedstrijd. Geïnspireerd door de broek versloegen de underdog Tigers de Gamecocks met 27-6.
1981: Clemson wint een National Championship
In 1981 versloeg Clemson Carolina met 29-13 op weg naar het National Championship.
1984: Black Magic
Carolina nam hun 9-1 record mee op weg naar Clemson, en kwam 21-3 achter tegen de Tigers. Met nog drie minuten te spelen leidde Gamecock QB Mike Hold een acht minuten durende touchdown drive van 86 yards en dankzij een straf van Clemson die een herkick van een gemist extra punt toestond, versloegen ze de Tigers met 22-21 om het eerste seizoen met 10 overwinningen in de programmageschiedenis af te sluiten.
1989: Oranje op de weg en Ford’s laatste hoera
Na twee teleurstellende nederlagen te hebben geleden tegen Duke en Georgia Tech, reisden de 8-2 Tigers naar Columbia voor de jaarlijkse wedstrijd. Danny Ford stond voor het eerst toe dat de Clemson-spelers onderweg een oranje broek droegen. Onder aanvoering van halfback Terry Allen’s 97-yard, twee touchdowns in de eerste helft, lieten de Tigers de Gamecocks op de grond 355 yards noteren, op weg naar een 45-0 overwinning. De wedstrijd zou Ford’s laatste zijn tegen South Carolina als Clemson’s coach. Hij eindigde met een 7-3-1 record tegen de Gamecocks.
1992: Signing the Paw
Na een 0-5 start aan het begin van het seizoen 1992 (USC’s eerste in de SEC), leidde eerstejaars sensatie Steve Taneyhill Carolina naar vier overwinningen in zijn eerste vijf starts als Gamecock quarterback. Toen Clemson thuis moest winnen om in aanmerking te komen voor de bowl, leidde Taneyhill zijn team naar een 24-13 overwinning en tekende zijn naam met zijn vinger op de Tiger Paw op het middenveld na een belangrijke touchdown in de tweede helft.
1994: “The Return”
Twee teams gingen met 5-5 de wedstrijd in en probeerden in aanmerking te komen voor de bowl, Carolina leidde met 14-7 bij de rust in Clemson. Gamecock RB Brandon Bennett ontving de kick om het derde kwart te beginnen, deed een paar stappen, draaide zich toen om en gooide een achterwaartse pass naar de andere kant van het veld die werd opgevangen door DB Reggie Richardson die de bal 85 yards terugspeelde naar de Tigers’ 6-yard lijn. Bennett liep de bal in voor een touchdown in de volgende play, waardoor Carolina met 21-7 voorstond en de Gamecocks keken nooit meer achterom en wonnen de wedstrijd met 33-7, waarmee ze een plaats in de Carquest Bowl veroverden.
2000: “The Catch II”/”The Push-off”
In 2000, Clemson quarterback Woody Dantzler stond laat in de wedstrijd 14-13 achter, en maakte een connectie met wide-receiver Rod Gardner voor een 50-yard ontvangst tot Carolina’s 8-yard lijn met nog 10 seconden te spelen. Carolina fans wijzen op een replay waarop te zien is dat Gardner Gamecock verdediger Andre Goodman van zich afduwt, maar Clemson fans beweren dat het contact wederzijds en incidenteel was. Er werd geen penalty gegeven, waardoor Clemson kicker Aaron Hunt een 25-yard field goal kon maken en Clemson een 16-14 overwinning bezorgde. Clemson-fans herinneren zich deze wedstrijd als “The Catch II”, terwijl Carolina-fans het “The Push-Off Game” noemen.
2001: Een tweehonderdste overwinning
In het 200ste jaar van de University of South Carolina, ontvingen de Gamecocks de Tigers aan het einde van een succesvol seizoen waarin ze elke week in de Top 25 stonden en 7-3 op weg waren naar de rivalry game. Carolina liep uit naar een vroege 20-9 voorsprong achter een sterke grondaanval, en hield stand om met 20-15 te winnen en zich te verzekeren van een plaats in hun tweede Outback Bowl op rij. Vanwege de aanslagen van 11 september was dit niet de laatste reguliere seizoenswedstrijd voor Clemson. De Tigers verplaatsten hun wedstrijd van 15 september (tegen Duke) naar het eerste weekend van december.
2003: Meeste punten gescoord door Clemson
In 2003 versloeg Clemson Carolina met 63-17 om het record te vestigen voor de meeste punten gescoord door een van beide teams in de serie.
2004: De vechtpartij
De vechtpartij tussen South Carolina en Clemson tijdens de footballwedstrijd van 2004 is de meest recente uitbarsting van vijandelijkheden in deze rivaliteit. Het is ook de laatste keer dat Lou Holtz coachte, want hij ging kort daarna met pensioen. Clemson won de wedstrijd met 29-7. Elk team had dat jaar in totaal zes wedstrijden gewonnen, waardoor ze technisch gezien in aanmerking kwamen voor een bowl. Beide scholen trokken zich echter terug uit de bowl-competitie vanwege het onsportieve karakter van het gevecht.
2005: Een quarterback wint 4
In 2005 toonden de twee teams een ongebruikelijk gebaar van sportiviteit door elkaar voor de wedstrijd op het middenveld te ontmoeten om elkaar de hand te schudden, waarmee ze de melee van 2004 achter zich lieten. Clemson won deze wedstrijd met 13-9, waardoor de quarterback van de Tiger, Charlie Whitehurst, ongeslagen bleef tegen USC in zijn 4 jaar bij Clemson. De enige quarterback uit Carolina die dat tegen de Tigers deed was Tommy Suggs, die de Gamecocks van 1968 tot 1970 naar drie overwinningen op rij leidde.
2006: Kickers maken het verschil
Clemson stond in het derde kwart met 28-14 voor, terwijl Carolina quarterback Blake Mitchell drie interceptions gooide. De Gamecocks scoorden daarna 17 punten, waaronder twee Mike Davis touchdown runs en een 35-yard field goal van Ryan Succop – de enige punten in het vierde kwart – om de Gamecocks een 31-28 voorsprong te geven. Clemson kicker Jad Dean miste een field goal poging links naast toen de tijd verstreek om Carolina de overwinning te geven. Deze wedstrijd betekende ook de verplaatsing van de reeks naar de zaterdag na Thanksgiving Day.
2013: Hoogst gerangschikte ontmoeting
In de hoogst gerangschikte matchup ooit tussen de twee teams (Clemson #6, South Carolina #10), verzekerden de Gamecocks zich van hun vijfde overwinning op rij op de Tigers met een score van 31-17. Carolina profiteerde van zes turnovers van Clemson, waaronder twee tijdens punt returns, om de overwinning veilig te stellen. De overwinning betekende voor de Gamecocks de langste reeks tegen Clemson in de geschiedenis van de rivaliteit. Met de overwinning sloot South Carolina quarterback Connor Shaw zijn college carrière ongeslagen af in Williams-Brice Stadium.
2019: Laatste ontmoeting
Nr. 3 Clemson won voor de zesde keer op rij van de Gamecocks, met een score van 527 yards en 38-3 winst. South Carolina had slechts 174 yards in de wedstrijd. Clemson tweedejaars quarterback Trevor Lawrence gooide 295 yards en 3 touchdowns en bracht de Tigers op een 12-0 voorsprong in het reguliere seizoen. Lawrence had ook 8 carries voor 66 yards. Het verlies van de Gamecocks bracht hen op 4-8 voor het seizoen. De Tigers rushes waren 211 yards tegen 69 van de Gamecocks.
2020: Wedstrijd geannuleerd
Door de COVID-19 uitbraak kondigde de SEC aan dat er geen out-of-conference wedstrijden zouden worden gespeeld tussen haar leden, waardoor de 2020 matchup tussen Clemson en South Carolina, oorspronkelijk gepland voor 28 november 2020, werd geannuleerd. De beslissing betekende de eerste keer dat de twee teams niet zouden spelen in meer dan 100 jaar.