Soorten Shakespeare-stukken

Hoe de toneelstukken van William Shakespeare ook werden genoemd, het zouden nog steeds grote kunstwerken zijn, dus het maakt misschien niet uit hoe we ze noemen. Over het algemeen echter, schreef Shakespeare drie soorten toneelstukken: Tragedie, Komedie, en Geschiedenis. Deze namen helpen ons de archetypen van een toneelstuk te begrijpen en de gebeurtenissen beter te analyseren. De Komedie van Romeo en Julia zou immers een heel ander toneelstuk zijn dan De Tragedie van Romeo en Julia. Misschien zou het een klucht zijn over twee geliefden die elkaar in de haren vliegen, gedoemd tot humoristische identiteitsfouten en stuntelende bedienden. Het zou niet het verhaal van de ellende zijn waar we allemaal zo bekend mee zijn.

Shakespearean Play Genres

(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken – Geen credit card nodig)

Gemeenschappelijke thema’s in Shakespeare’s toneelstukken

Ondanks hun categorische verschillen, hebben alle toneelstukken van Shakespeare een paar dingen gemeen.

Tijd

De tijd zelf wordt een personage in de meeste toneelstukken van Shakespeare. Het is het “personage dat je nooit ziet”, maar aantoonbaar is Tijd, net als de rol die het in ons eigen leven inneemt, het belangrijkste.

• In Komedies: werkt de tijd met de personages
• In Tragedies: werkt de tijd tegen de personages
• In Komedies: Je weet dat een Shakespeariaans stuk een komedie is als alles met genoeg tijd op een prettige manier verloopt
• In Tragedies: Je weet dat een Shakespeare-stuk een tragedie is als de tijd voor de personages steeds uitloopt

Wanneer Shakespeare de Tijd wil beheersen, gebruikt hij de lengte van de scènes in een akte:

• Lange scène: tijd vertraagt
• Korte scène: snelle beweging van de tijd
• Effect op het publiek: verwarring, desoriëntatie

Waarom? De chaos en verwarring van de tijd worden weerspiegeld in de structuur van het stuk.

Gezelligheid

Alle toneelstukken van Shakespeare bewegen zich in de richting van eenheid. Er is ofwel eenheid in de plot, in de personages, of in de heersende klasse. Vaak blijkt dit uit een huwelijk, een machtsovername na de omverwerping van een corrupte vorst, of een vredesakkoord.

Vrouwen

Vrouwen in Shakespeare’s toneelstukken kennen altijd de waarheid. Ze laten zich niet gemakkelijk voor de gek houden, en er wordt ook niet altijd naar hen geluisterd door de mannen in het stuk. Ze zijn echter wijzer dan de mensen om hen heen, en ze zijn vaak het meest correct in hun waarschuwingen aan de helden van Shakespeare’s toneelstukken.

De monarchie

Al Shakespeare’s toneelstukken schilderden de monarchen niet in een gunstig daglicht; hij zorgde er echter altijd voor dat geliefde monarchen en de huidige Tudor-dynastie altijd als helden werden behandeld. Daartoe speelde Shakespeare zijn stukken vaak in een andere plaats af, zoals Italië of Schotland, om te voorkomen dat het zou lijken alsof hij de vinger wilde leggen op de gebreken van de huidige monarchie. Koningin Elizabeth I had bijvoorbeeld geen erfgenamen, en er heerste grote angst over de destabilisatie die zich in Engeland zou voordoen na haar dood. Shakespeare erkende en richtte zich op deze angsten door De tragedie van Julius Caesar te schrijven, een verhaal over een andere heerser zonder erfgenamen die, na zijn dood, het Romeinse rijk in chaos deed belanden. Maar omdat het zich in Rome afspeelde, en niet in Londen… kon Shakespeare enigszins ontkennen dat hij kritiek had op de monarchie, en kon hij zijn hoofd stevig op zijn schouders houden.

Leuke weetjes over Shakespeare’s toneelstukken

• Zijn toneelstukken werden pas in 1623 gepubliceerd, zeven jaar na Shakespeare’s dood.
• Veel van de transcripties van Shakespeare’s toneelstukken werden gedaan door een theater-enthousiast, die naar het stuk ging kijken en de dialoog probeerde op te schrijven – vaak waren deze enthousiastelingen dronken en er werden jarenlang veel fouten toegeschreven aan hun dronkenschap.
• Een van de eerste dramaturgen die uitgebreid in blanco verzen werkte (iambische pentameter, meestal zonder rijm, behalve op de plaatsen waar hij wilde dat het publiek goed op zou letten).
• Hij gooide er vaak elementaire komedie/humor in om de boeren te vermaken.
• Zijn toneelstukken werden uitsluitend geschreven met de bedoeling dat ze in het Globe Theatre zouden worden opgevoerd.
• Mannen speelden altijd vrouwenrollen, en waren meestal jongens van tienerleeftijd wier stem nog niet volledig was veranderd.

Shakespeare Tragedies

Romeo en Julia Tragische Held

(Hiermee start u een 2-week gratis proefversie – geen creditcard nodig)

De tragedies van Shakespeare zijn over het algemeen het gemakkelijkst te herkennen, omdat ze een heroïsch figuur bevatten, een man van nobele afkomst, met een fatale fout. Zijn zwakte leidt tot zijn ondergang en de ondergang van de mensen om hem heen. Andere elementen van een tragedie zijn een ernstig thema en het eindigen met de dood van een belangrijk persoon. In zijn tragedies brengt Shakespeare vaak een ommekeer van het geluk.Shakespeare’s Tragedies bevatten de volgende belangrijke kenmerken:

• Toont dat er veel op het spel staat voor de personages
• Toont hoe ze tekortschieten in hun ambities
• De held moet altijd inherent goed zijn, maar hij dwaalt af
• Het gaat altijd om een verschrikkelijke inschattingsfout
• Gebaseerd op een notie van rationaliteit die verloren gaat in de fout van de held
• Tovennatuurlijke waarzeggers (waarzeggers, profeten, waarzeggers), geesten en heksen voorspellen meestal de ondergang van de held
• Tragedie leidt niet altijd tot de dood
• Verblijft bij intelligente wezens:
• Intelligentie en slechte beslissingen is tragisch vergeleken met keuzes gemaakt door dwazen
• Verhoogt onze aspiraties en respect voor mannen en vrouwen (het verheft het publiek)
• Wordt verondersteld medelijden en angst op te roepen: “Wat als het personage een andere keuze had gemaakt?”… “Wat als ik een andere keuze had gemaakt?”

Bekende Shakespeare-tragedies

• Romeo en Julia
• Julius Caesar
• Macbeth
• Hamlet
• Othello

Shakespeare’s Geschiedenissen

Henry V Shakespeare’s Geschiedenis

(Hiermee start u een 2-week gratis proefversie – geen creditcard nodig)

De geschiedenissen van Shakespeare hebben ook gemeenschappelijke kenmerken, de meest voorkomende is een historische vorst als hoofdpersoon. Shakespeare’s geschiedenissen dramatiseren meestal de Honderdjarige Oorlog, tussen Frankrijk en Engeland, hoewel niet altijd op een historisch nauwkeurige manier. Geschiedenissen waren geen documentaires, maar sociale propaganda. Henry V, bijvoorbeeld, werd geschreven om het Engelse patriottisme te bevorderen. Deze toneelstukken tonen ook het klassensysteem van die tijd, met leden van elke sociale status: van bedelaars tot koningen, het publiek ziet dynamische personages uit alle lagen van de bevolking.

Shakespeare’s Histories bevatten de volgende belangrijke kenmerken:

• Historische feiten doen er niet echt toe – nauwkeurigheid is niet het sleutelwoord. Shakespeare is geen historicus; hij is een dramaturg die geïnteresseerd is in mensen, en in een goed verhaal
• Shakespeare was selectief, en terughoudend om informatie op te nemen die de Tudor monarchie in een slecht daglicht stelt. In feite zorgde hij ervoor dat de Tudor monarchie aan het eind van de dag altijd als de helden uit de bus kwam.
• De geschiedenissen van Shakespeare documenteren de val van grote leiders
• Dit staat bekend als een de casibus-drama, van het Latijnse woord dat ten val brengen betekent; de val van iets
• In de geschiedenissen van Shakespeare maakt de val van een persoon de opkomst van een ander noodzakelijk
  • Dit wordt de ascendibus, van het Latijnse woord dat opstaan betekent
• Het de casibus-drama was een lofzang op Engeland. Paean is Grieks voor “lofzang”. Daarom waren de geschiedenissen lofzangen op de grootsheid van Engeland, en daarom worden ze vaak gezien als propagandastukken.

Shakespeare’s Historiën werden opgedeeld in twee tetralogieën, of groepen van vier toneelstukken:

Tetralogie inclusief Henry VI

1. Het eerste deel van Henry VI
2. Het tweede deel van Henry VI
3. Het derde deel van Henry VI
4. De tragedie van Richard III*

Lancastrische Tetralogie

1. De tragedie van koning Richard II
2. Het eerste deel van Henry IV
3. Het tweede deel van Henry IV
4. Het leven van Henry V

Shakespeare schreef ook nog twee andere geschiedenissen:

• Het leven en de dood van koning Jan
• De beroemde geschiedenis van het leven van koning Hendrik VIII

Deze twee toneelstukken waren de enige twee geschiedenissen die geen betrekking hadden op de opkomst en ondergang van het Huis Lancaster. The Life and Death of King John ging over Shakespeare’s persoonlijke belangstelling voor een machiavellistische benadering van de politiek. The Famous History of the Life of King Henry VIII zette het propagandistische doel van Shakespeare’s geschiedenissen voort, door de Tudor dynastie en de vader van koningin Elizabeth I te verheerlijken.

Shakespeare begon aan het schrijven van The Reign of Edward III, maar hij maakte het niet af. Waarschijnlijk besloot hij over koning Edward III te schrijven vanwege diens belang bij het uitlokken van de Honderdjarige Oorlog met zijn aanspraak op de Franse troon in 1337. Edwards nakomelingen splitsten zich ook af in de Houses of Lancaster en York, wat leidde tot de War of the Roses en, uiteindelijk, de Tudor dynastie na de dood van Richard III.

Hoewel Richard III vaak als een tragedie wordt omschreven, en in sommige kringen als inwisselbaar wordt gezien, mist het stuk één kritisch kenmerk van een tragedie: Richard III is nooit een inherent goed personage dat een inschattingsfout maakt. Richard is van meet af aan slecht, zoals blijkt uit zijn lichamelijke misvorming (fysionomie) en zijn plannen om iedereen te vernietigen, zelfs zijn jonge neefjes, om zo de troon te kunnen bemachtigen.

Shakespeare Comedies

Elementen van Shakespeare Comedies – Twelfth Night

. Twaalfde Nacht

(Hiermee start je een gratis proefperiode van 2 weken – geen creditcard nodig)

De komedies van Shakespeare bevatten meestal speelse elementen, zoals satirisch taalgebruik, woordspelingen en metaforen. Komedies bevatten ook elementen van liefde of lust, met obstakels die de geliefden moeten overwinnen tijdens het stuk. Verkeerde identiteiten en vermommingen worden vaak gebruikt, zowel opzettelijk als onopzettelijk, voor een komisch effect. Een hoofdbestanddeel van de Shakespeareaanse komedie is het einde van het stuk met een soort reünie of huwelijk(pen). Komedies bevatten ook complexe plots, met uitgebreide plotwendingen, om het publiek te laten gissen naar wat er nu zal gebeuren. Er werd vaak neergekeken op de artistieke verdiensten van komedies; tragedies en heldendichten werden in Shakespeare’s tijd boven de meeste andere genres van toneelstukken verheven.

Shakespeare’s Komedies hadden de volgende belangrijke kenmerken:

• Komedies leidden vaak tot de conclusie dat wij als mensen dwazen zijn
• Het onderwerp komt nooit van de grond; het reduceert altijd tot de kleinste gemene deler
• Incongruente plot; vaak verwarrend
• Onderwerp van komedie is meestal niet allemaal zo serieus

Twee van Shakespeare’s komedies waren kluchten. Ze gingen verder in hun basiskomedie dan zijn andere komedies, en werden beschouwd als de meer controversiële komedies voor hun tijd. Kenmerken van kluchten zijn:

• Plot heeft niet veel inhoud
• Clownfiguur “propt” er ad-libs in. “Farce” komt van het Latijnse farcire, wat “erin steken, of proppen” betekent.
• Er is altijd fysieke komedie waar de plotlijn niet om vraagt
• Bevat grove of ongeraffineerde humor
• De twee kluchten van Shakespeare zijn Het temmen van de feeks en De vrolijke vrouwen van Windsor

Voor 200 jaar werd gedacht dat Shakespeare’s Komedies in totaal 18 toneelstukken omvatten; Maar aan het eind van de 19e eeuw was de Ierse criticus Edward Dowden van mening dat Shakespeare’s laatste vijf toneelstukken de kwaliteiten van middeleeuwse romances hadden. Veel geleerden waren het met Dowden eens, en daarom worden deze stukken soms gecategoriseerd als Romances in plaats van Komedies.

Shakespeare Romances

Shakespeare’s Romances

(Hiermee start u een 2-week gratis proefversie – geen creditcard nodig)

Voor degenen die het eens zijn met Edward Dowden, Shakespeare heeft eigenlijk maar 13 komedies geschreven; Zijn latere vijf toneelstukken hebben kenmerken die meer op één lijn liggen met middeleeuwse romances. In die tijd dacht men zelfs dat het eerder “tragikomedies” waren dan pure komedies. Deze vijf toneelstukken zijn: The Two Noble Kinsmen, Cymbeline, The Winter’s Tale, The Tempest en Pericles, Prince of Tyre. The Riverside Shakespeare, de meest populaire en uitgebreide publicatie van Shakespeare, categoriseert de toneelstukken op deze manier, dus het kan de moeite waard zijn om deze werken met studenten te bespreken of voor te stellen als Romances in plaats van Comedies.

Shakespeare’s Romances hadden de volgende belangrijke kenmerken:

• Jaloezie, conflict, oorlog, rebellie, en andere dergelijke potentieel tragische situaties openen het stuk, en zijn aan het eind ervan opgelost
• Plots gaan snel en bevatten vaak onwaarschijnlijke situaties
• Er is altijd een liefdesbelang, hoewel deze niet altijd centraal staat in het stuk
• De prominente mannelijke figuren zijn meestal ouder dan in andere Shakespeareaanse toneelstukken
• Elementen van het bovennatuurlijke helpen de plot te sturen
• Characters zijn meestal van adel, en worden geschilderd in de uitersten van hun deugden of corruptie
• Gespitst op thema’s op een grotere schaal, zoals de impact op mensen als geheel, in plaats van op de triomfen en mislukkingen van individuele personages

Elementen van Shakespeare Romances

(Hiermee start u een 2-week gratis proefversie – geen creditcard nodig)

Toepassingen en gebruik in de klas

Voorbeeldoefeningen:

• Studenten identificeren genres van Shakespeare’s toneelstukken, met een gelijkenis van een personage op hun storyboard om de elementen van het door hen gekozen genre te laten zien.
• Leerlingen maken storyboards die elk genre van Shakespeare’s toneelstukken laten zien en uitleggen, met behulp van specifieke citaten uit de tekst die elementen van de categorie benadrukken.

Docenten kunnen de mate van detail en het aantal cellen dat nodig is voor de projecten aanpassen op basis van de beschikbare tijd en middelen.

Rubric for Shakespearean Plays

Shakespearean Plays Rubric

Common Core Standards

• ELA-Literacy.RL.9-10.9: Analyseren hoe een auteur in een specifiek werk put uit bronmateriaal en dit transformeert (bijv. hoe Shakespeare een thema of onderwerp uit Ovidius of de Bijbel behandelt of hoe een latere auteur put uit een toneelstuk van Shakespeare)
• ELA-Literacy.RL.9-10.10: Aan het einde van het 9e leerjaar zelfstandig en vaardig literatuur lezen en begrijpen, met inbegrip van verhalen, drama’s en gedichten, in de moeilijkheidsgraad van de teksten van de klassen 9-10.
• Aan het einde van het 10e leerjaar zelfstandig en vaardig literatuur lezen en begrijpen, met inbegrip van verhalen, drama’s en gedichten, in de moeilijkheidsgraad van de teksten van de klassen 9-10
• ELA-Literacy.RL.9-10.7: Analyseren van de weergave van een onderwerp of een belangrijke scène in twee verschillende artistieke media, met inbegrip van wat wordt benadrukt of afwezig is in elke behandeling (bijv. Auden’s “Musée des Beaux Arts” en Breughel’s Landschap met de val van Icarus)
• ELA-Literacy.RL.11-12.9: Demonstreer kennis van achttiende-, negentiende- en vroeg-twintigste-eeuwse basiswerken uit de Amerikaanse literatuur, met inbegrip van de manier waarop twee of meer teksten uit dezelfde periode vergelijkbare thema’s of onderwerpen behandelen
• ELA-Literacy.RL.11-12.10: Aan het einde van het 11e leerjaar kunnen ze literatuur, waaronder verhalen, drama’s en gedichten, van de graad 11-CCR met de nodige ondersteuning zelfstandig en vaardig lezen en begrijpen.
• Aan het einde van het 12e leerjaar kunnen ze literatuur, waaronder verhalen, drama’s en gedichten, aan het einde van de graad 11-CCR met de nodige ondersteuning zelfstandig en vaardig lezen en begrijpen.
• ELA-Literacy.RL.11-12.7: Meerdere interpretaties van een verhaal, drama of gedicht analyseren (bijv. opgenomen of live productie van een toneelstuk of opgenomen roman of poëzie), evalueren hoe elke versie de brontekst interpreteert. (Ten minste één toneelstuk van Shakespeare en één toneelstuk van een Amerikaanse dramaturg).