The Rocky Horror Picture Show cult following
De film The Rocky Horror Picture Show kwam tot stand als gevolg van het enorme succes van de toneelmusical The Rocky Horror Show en opende in de Verenigde Staten in het United Artists Theater in Westwood, Los Angeles, Californië, op 26 september 1975. Hoewel het theater elke avond uitverkocht was, werd opgemerkt dat veel van dezelfde mensen terugkwamen om de film te zien. Dit bleek een uitzondering te zijn, geen regel, want elders in de VS deed de film het niet goed.:25
De film werd vervolgens opnieuw gelanceerd als middernachtfilm, met een première in het Waverly Theatre in New York City op 1 april 1976.:26 De Riverside Twin in Austin, Texas, werd de tweede locatie waar de film als middernachtfilm draaide. Na verloop van tijd begonnen mensen reacties te schreeuwen op de uitspraken van de personages op het scherm. Schoolmeester Louis Farese Jr., Theresa Krakauskas en Amy Lazarus, die samen in de Waverly zaten, hebben de conventie in het leven geroepen om tegen het scherm terug te praten, rekwisieten mee te brengen en oneliners te verzinnen, met als doel elkaar aan het lachen te maken. Ze hadden geen idee dat ze daarmee iets zouden creëren dat tientallen jaren zou duren. Zoals Amy Lazarus ooit zei: “We probeerden gewoon plezier te maken.” Een vertoning van de film op de World Science Fiction Convention in 1976 verspreidde de faam van de film onder een nieuwe schare enthousiastelingen.
Een deel van de ontvangst door het publiek kan het recreëren van de kunst zijn. Zo ontwikkelde de fandom van Rocky Horror zich tot een gestandaardiseerd ritueel. De optredens van het publiek waren gescript en improviseren werd actief ontmoedigd, omdat het conformistisch was op eenzelfde manier als de onderdrukte personages. Rocky Horror gaf mede vorm aan de voorwaarden voor de overgang van de cultfilm van de art-house naar de grind-house stijl. Vroege deelname aan de film vond plaats op de oorspronkelijke Westwood locatie van de eerste run van de film met fans die meezongen. De fans van het Waverly Theatre in New York worden gecrediteerd voor de call back lines.:104 Optredens van groepen werden een hoofdbestanddeel van Rocky Horror vertoningen, grotendeels te danken aan de prominente New York City fan cast. De cast werd oorspronkelijk geleid door voormalig onderwijzer en stand-up comic Sal Piro en door Dori Hartley, een van de verschillende performers in een flexibele, roterende cast om het personage van Frank N. Furter uit te beelden, die boven de film schaduwde. Volgens J. Hoberman, auteur van Midnight Movies, werd de film pas vijf maanden na middernacht vertoond toen het publiek regels begon uit te schreeuwen. De eerste persoon die tijdens een vertoning een zin uitriep om aan het publiek deel te nemen was Louis Farese Jr., een normaal gesproken rustige leraar die, toen hij het personage Janet een krant over haar hoofd zag leggen om zich tegen de regen te beschermen, riep: “Koop een paraplu, jij goedkope trut”. Deze zelfbenoemde “tegendialoog” werd al snel door Piro gestandaardiseerd en bijna woordelijk herhaald bij elke vertoning. Met Halloween kwamen de mensen verkleed en pratend naar het scherm. Eind 1979 waren er tweewekelijkse voorstellingen in meer dan 230 bioscopen.
De Nationale Fan Club begon in 1977 en zou fuseren met de Internationale Fan Club; het fanblad The Transylvanian heeft een aantal nummers gedrukt.
De groepen die in Los Angeles optraden, begonnen in 1977 in het Fox Theatre, waar Michael Wolfson, die Frank uitbeeldde, een look-alike wedstrijd won, en in het Tiffany Theater op Sunset Blvd. Wolfson’s groep trad op in alle theaters in LA die Rocky Horror vertoonden, inclusief het Balboa Theater in Balboa, The Cove in Hermosa Beach en The Sands in Glendale, en werd uitgenodigd om op te treden in het Sombrero Playhouse in Phoenix, Arizona. In het Tiffany Theater had de publieksopvoering cast de volledige medewerking van het theater; de lokale performers kwamen vroeg en gratis binnen. De Frank N. Furter voor dit theater werd vertolkt door een transgender performer.:104-119 D. Garret Gafford, zat in 1978 zonder werk en probeerde genoeg geld bijeen te krijgen voor een geslachtsbevestigende operatie terwijl hij de weekenden doorbracht met optredens in het Tiffany.
In San Francisco zou Rocky Horror verhuizen van de ene locatie naar het Strand Theatre, gelegen in de buurt van de Tenderloin aan Market Street. De acteursgroep daar speelde bijna de hele film, in tegenstelling tot de New Yorkse cast in die tijd. De Strand cast was samengesteld uit voormalige leden van de Berkeley groep, die was ontbonden wegens minder dan enthousiast management. Hun Frank N. Furter werd vertolkt door Marni Scofidio, die in 1979 veel van de oudere groep van Berkeley naar San Francisco haalde. Andere leden waren Mishell Erickson en haar tweelingzus Denise Erickson, die Columbia en Magenta vertolkten, Kathy Dolan die Janet speelde en Linda Woods als Riff Raff. De Strand groep had opgetreden op twee grote science fiction conventies, in Los Angeles en San Francisco, en kregen een plaats aangeboden in The Mabuhay, een lokale punk club; en traden zelfs op voor kindertelevisie in Argentinië.:109-114
De jaarlijkse Rocky Horror conventies worden gehouden op wisselende locaties die dagen duren. Tucson, Arizona is een paar keer gastheer geweest, waaronder in 1999 met “El Fishnet Fiesta”, en “Queens of the Desert” gehouden in 2006. Voor de fans is Rocky Horror een herhaalde cyclus, van naar huis gaan en terugkomen om de film elk weekend te zien, waardoor de praktijk een ritueel wordt van dwangmatige, herbevestiging van de gemeenschap die vergeleken is met een “religieus evenement”. De terugroepingen van het publiek zijn vergelijkbaar met de reacties in de kerk tijdens een mis. The Rocky Horror Picture Show heeft een wereldwijde aanhang en blijft populair tot ver in de 21e eeuw, en de fancultuur van de film met cosplaying en publieksparticipatie tijdens vertoningen legde de basis voor de even invloedrijke cultfollow-up rond Tommy Wiseau’s The Room (2003).
20th Century Fox, de distributeur van The Rocky Horror Picture Show, had een langlopend beleid dat de meeste films in zijn archief aanbood aan elk theater dat daarom vroeg, waardoor oudere films veel langer in de bioscoop te zien waren dan films van andere studio’s. Als gevolg van dit beleid, en van de veelvuldige aanvragen voor de film, is deze sinds zijn release voortdurend in omloop gebleven. De Walt Disney Company beëindigde dit beleid toen het 20th Century Fox in 2019 overnam, maar het maakte een uitzondering voor The Rocky Horror Picture Show vanwege zijn lange geschiedenis (en, zoals commentatoren opmerkten, omdat het plaatsen van de film in de Disney Vault waarschijnlijk een opstand tegen Disney zou veroorzaken).