1

„Może to prowadzić do uniknięcia długotrwałego stosowania potencjalnie szkodliwych leków na nudności, niepotrzebnych badań medycznych i prawdopodobnie lepszej jakości życia pacjentów”, mówi główny autor Tone Tangen Haug, M.D., ze Szpitala Uniwersyteckiego Haukeland w Norwegii.

Haug i jego współpracownicy z wydziału psychiatrii przeprowadzili prawdopodobnie największe badanie dotyczące występowania nudności, jakie kiedykolwiek przeprowadzono. Badanie zostało opublikowane w numerze marzec/kwiecień czasopisma General Hospital Psychiatry.

Ogółem, 48 procent z 62 000 osób w Norwegii, które wypełniły ankiety, wskazało, że cierpiało na jedną lub kilka dolegliwości żołądkowo-jelitowych, w tym nudności, zgagę, biegunkę i zaparcia, w okresie jednego roku. Prawie 13 procent z nich doświadczyło nudności w ciągu roku.

„W naszej badanej populacji częstość występowania lęku i depresji była znacząco wyższa u osób z nudnościami w porównaniu do osób bez tych dolegliwości” – mówi Haug.

Na podstawie skali psychiatrycznej, która oceniała objawy, u 41 procent osób, które miały duże dolegliwości związane z nudnościami, stwierdzono zaburzenia lękowe, a u 24 procent depresję kliniczną.

Nudności były najsilniejszym czynnikiem ryzyka wystąpienia lęku. Osoby zgłaszające objawy nudności były ponad trzykrotnie bardziej narażone na zaburzenia lękowe i prawie półtora raza bardziej narażone na depresję.

Wiek uczestników badania, styl życia i inne czynniki zdrowotne nie były tak silnie związane z nudnościami jak lęk i depresja.

Ponieważ wiele osób z objawami nudności szuka opieki w gabinetach podstawowej opieki zdrowotnej, lekarze ci nie powinni pomijać depresji i lęku jako potencjalnych diagnoz, mówi Haug.

.