Crumpet

Crumpets have been variously described as originating in Wales or as part of the Anglo-Saxon diet, based on proposed etymologies of the word. W obu przypadkach, chleby były, historycznie, powszechnie gotowane na ruszcie, gdziekolwiek piece chlebowe były niedostępne. Bara-planc, lub chleb griddle, pieczony na żelaznej płycie nad ogniem, był częścią codziennej diety w Walii do 19 wieku.

Małe, owalne placki pieczone w ten sposób nazywano picklets, nazwa używana do pierwszego rozpoznawalnego przepisu typu crumpet, opublikowanego w 1769 r. przez Elizabeth Raffald w The Experienced English Housekeeper. Nazwa ta pochodziła od walijskiego bara pyglyd lub „pitchy bread”, później skróconego po prostu do pyglyd. Na początku 17 wieku leksykograf Randle Cotgrave określone „popeliny, miękkie ciasta z drobnej mąki, &c.., moded like our Welsh barrapycleds”.

Słowo to rozprzestrzeniło się początkowo w West Midlands w Anglii, gdzie zostało anglicyzowane jako pikelet, a następnie w Cheshire, Lancashire, Yorkshire i innych obszarach na północy; w niektórych obszarach crumpets nadal określa się jako pikelets. Samo słowo crumpet, o niejasnym pochodzeniu, pojawia się po raz pierwszy w czasach stosunkowo współczesnych; sugeruje się, że odnosi się ono do pogniecionego lub zwiniętego ciasta, w oparciu o odosobnione XIV-wieczne odniesienie do „crompid cake”, a staroangielskie słowo crompeht („pognieciony”) jest używane do tłumaczenia łacińskiego folialis, prawdopodobnie rodzaju cienkiego chleba.

Alternatywnie, crumpet może być związany z walijskim crempog lub crempot, rodzajem naleśnika; bretońskie krampouzh i kornwalijskie krampoth dla „naleśników” są etymologicznie zbieżne z walijskim. Zasugerowano również etymologię z francuskiego terminu językowego crompâte, oznaczającego „pastę z drobnej mąki, lekko upieczoną”. Jednak korespondent Manchester Notes and Queries, pisząc w 1883 r., twierdził, że crampet, jak to było lokalnie wtedy znane, po prostu wziął swoją nazwę od metalowego pierścienia lub „cramp” używanego do zatrzymania ciasta podczas gotowania.

Wczesne crumpets były twardymi naleśnikami gotowanymi na ruszcie, a nie miękkimi i gąbczastymi crumpets z epoki wiktoriańskiej, które były wykonane z drożdży. Od XIX wieku do ciasta dodawano zazwyczaj także odrobinę wodorowęglanu sody. W czasach współczesnych masowa produkcja „crumpets” przez duże komercyjne piekarnie zatarła pewne różnice regionalne. Jeszcze w latach 50. ubiegłego wieku Dorothy Hartley odnotowała szeroki stopień zróżnicowania regionalnego, identyfikując mały, gruby, gąbczasty rodzaj crumpetów szczególnie z Midlands.