Dlaczego naukowcy założyli myszom ucho
Mysz Vacanti. The „earmouse.” Ta dziwaczna rzecz, którą widziałeś w podręczniku biologii lub w łańcuszku mailowym. Jakkolwiek ją nazwiesz, jedno jest pewne: mysz z uchem na grzbiecie jest ikoną nauki, i to już od ponad 20 lat.
Może nawet reprezentuje szaloną naukę. Jednak wielu nie rozumie, jak i dlaczego mysz została stworzona.
Dlaczego naukowcy założyli myszom ucho
Pod koniec lat 90. lekarze Charles Vacanti, Joseph Vacanti i Bob Langer chcieli stworzyć w laboratorium ludzkie części ciała. Eksperymentowali z tworzeniem „biodegradowalnych rusztowań”, czyli struktur, które rozpuszczałyby się wewnątrz ciała, w różnych kształtach. Pewnego dnia Joseph Vacanti usłyszał, jak jego kolega narzeka, że tak trudno jest stworzyć nowe uszy dla pacjentów, którzy ich nie mają, ponieważ uszy mają tak osobliwe i skomplikowane kształty. Wtedy właśnie postanowił stworzyć rusztowanie w kształcie ludzkiego ucha.
Kształtowanie rusztowania
Badacze stworzyli rusztowanie w kształcie ucha i umieścili na nim komórki chrząstki pochodzącej od krowy. Chrząstka to rodzaj półsztywnej tkanki, którą można znaleźć w uszach, nosie i klatce piersiowej.
Następnie naukowcy wybrali odmianę myszy o obniżonej odporności, co oznacza, że nie miała ona układu odpornościowego, który mógłby zaatakować obce krowie komórki. Umieścili mysz pod narkozą, wykonali nacięcie chirurgiczne i umieścili kształt ucha pod jej skórą.
KURATORIUM LABORATORIUM INŻYNIERII TŁUSZCZU I FABRYKOWANIA ORGANÓW, MASSACHUSETTS GENERAL HOSPITAL, BOSTON, MA, USA, DR. JOSEPH P. VACANTI, DYREKTOR
Zgodnie z przewidywaniami, system myszy karmił komórki chrząstki krowiej, a gdy rusztowanie rozpuściło się, mysz została ze sztucznym kształtem ludzkiego ucha. Chociaż była to tylko zewnętrzna część ucha bez błony bębenkowej, co sprawiło, że funkcja ucha stała się całkowicie przestarzała.
Potem badacze powtórzyli proces ponownie i ponownie, jak to często robią w przypadku eksperymentów. „Było dużo i dużo zwierząt, ponieważ to była nauka” – powiedział Vacanti. Oznacza to, że ikoniczna mysz uszata była tylko jedną z wielu myszy uszatych!
Gdy naukowcy uzyskali ważne wyniki, opublikowali badania w czasopiśmie Plastic and Reconstructive Surgery.
Rumors and Hoaxes
W 1998 roku BBC wyemitowało program z myszami uszatymi w trailerze. I, delikatnie mówiąc, świat był oszołomiony. Wielu było pod wrażeniem wyczynów nauki, ale niektórzy byli zaniepokojeni, pozostawiając plotki i wyjaśnienia, aby się rozprzestrzeniały.
W 1999 roku pewna grupa zamieściła całostronicowe ogłoszenie w New York Times ze zdjęciem myszy i pytaniem: „Kto bawi się w Boga w XXI wieku?”. Reklama sugerowała, że mysz była produktem inżynierii genetycznej, ale to jest błędne. W reklamie napisano również, że firmy biotechnologiczne „beztrosko usuwają komponenty istot ludzkich i innych stworzeń, traktując nas wszystkich jak części samochodowe na giełdzie.”
Jednakże uszy myszy nigdy nie pochodziły od ludzi, ani do nich nie trafiły. Zamiast tego, projekt na myszach miał służyć jako praktyka. Jeśli lekarzom uda się udoskonalić tę technikę u myszy, a następnie u dużych zwierząt, być może pewnego dnia będą mogli pomóc ludziom wyhodować ich własne brakujące części ciała.
Pomaganie ludziom dzisiaj
Mysz Vacanti nie była po prostu ćwiczeniem w tworzeniu horrorów w stylu Kronenberga. Miała pomóc naukowcom zrozumieć, jak hodować części ciała u ludzi, wykorzystując ich własną skórę i komórki chrzęstne.
W styczniu 2018 roku lekarze z Chin i Japonii opublikowali badania, z których wynika, że właśnie to osiągnęli. Dwa i pół roku wcześniej zrekrutowali dzieci z jednym wadliwym uchem każde. Naukowcy zeskanowali ich normalne uszy, odwrócili kształt za pomocą komputera i wydrukowali w 3D nowe biodegradowalne rusztowanie. Dodali komórki chrzęstne od swoich pacjentów i umieścili rusztowanie pod skórą. W rezultacie dzieci mają teraz dwoje uszu, które są w większości normalne.
Bez dziwnej, różowej myszy z podręcznika biologii, tego typu postępy w medycynie mogłyby się nigdy nie wydarzyć.
Przez Kristin Hugo, współpracownik Ripleys.com
Kristin Hugo jest dziennikarką naukową, publikującą w National Geographic, Newsweeku i PBS Newshour. Jest szczególnie doświadczona w opisywaniu zwierząt, kości i wszystkiego, co dziwne lub obrzydliwe. Kiedy nie pisze, Kristin maluje sprayem i czyści kości na swoim podwórku w Nowym Jorku. Można ją znaleźć na Twitterze pod adresem @KristinHugo, na Tumblrze pod adresem @StrangeBiology i na Instagramie pod adresem @thestrangebiology.