Edith Wilson, Americas First (Acting) Female President
Kamala Harris przeszła do historii w 2020 roku, jako pierwsza kobieta wybrana na prezydenta. Chociaż Harris jest pierwszą kobietą wiceprezydentem w Ameryce, nie jest pierwszą kobietą, która sprawowała władzę prezydencką. Tą kobietą była Pierwsza Dama Edith Wilson, która w 1919 roku na siedemnaście miesięcy stała się głównodowodzącą Ameryki, gdy jej mąż prezydent Woodrow Wilson był niezdolny do sprawowania władzy z powodu rozległego udaru.
Urodzona w Wirginii w 1872 roku, Edith Wilson (z domu Bolling) wywodziła się z pierwszych angielskich rodzin, które zasiedliły Wirginię. Jej ojciec był bezpośrednio spokrewniony z Pocahontas, XVII-wieczną rdzenną Amerykanką, która poślubiła angielską osadę w Jamestown. Jak większość kobiet w jej epoce, Edith nie otrzymała formalnego wykształcenia, poza krótkim pobytem w Mary Washington College. Została wychowana do małżeństwa i prowadzenia domu, a nie całego kraju.
Pierwszy mąż Edith, Norman Galt, wybitny jubiler, zmarł w 1908 roku, pozostawiając ją bezpieczną finansowo, niezależną i wolną do ponownego małżeństwa. Jej pierwsze małżeństwo przywiodło ją do Waszyngtonu, gdzie poznała prezydenta Woodrowa Wilsona, który później został jej drugim mężem.
Woodrow Wilson został wybrany jako kandydat Demokratów na prezydenta w 1912 roku na platformie Nowej Wolności, która popierała reformę ceł, biznesu i bankowości. Jego pierwsza żona, Ellen Axson Wilson, zmarła na chorobę nerek w 1914 roku, zaledwie dwa lata po rozpoczęciu pierwszej kadencji.
Wilson po raz pierwszy spotkał Edith na przyjęciu herbacianym w marcu 1915 roku i już w maju Wilson zaproponował jej małżeństwo. Tempo zalotów było tak szybkie, że kiedy ogłoszono zaręczyny, waszyngtoński młyn plotek zaczął pracować na najwyższych obrotach. Nie tylko oskarżano Wilsona i Edith o romans, gdy poprzednia pani Wilson jeszcze żyła, ale jedna z plotek posunęła się nawet do stwierdzenia, że Wilson zamordował swoją pierwszą żonę, aby ponownie się ożenić. Aby uciszyć te plotki, Edith nalegała, aby odroczyć ślub o rok i para pobrała się 18 grudnia 1915 roku w domu Edith w Waszyngtonie.
Edith Wilson została Pierwszą Damą w 1915 roku i jak większość Pierwszych Dam, jej rolą było dawanie przykładu Amerykanom. Ustanowiła bezmięsne poniedziałki i bezpszenne środy w Białym Domu, aby wesprzeć federalny wysiłek racjonowania żywności. Aby wesprzeć wojsko, założyła grupę krawiecką Czerwonego Krzyża, która szyła piżamy i wełniane czapki dla żołnierzy służących za granicą (Wilson poprowadził Amerykę do I wojny światowej w 1917 roku). Aby zwolnić ogrodnika Białego Domu do prac wojennych, pozwoliła wypasać owce na trawniku Białego Domu, co według White House Historical Assocation „zaoszczędziło siły roboczej do koszenia trawy i przyniosło 52,823 dolarów dla Czerwonego Krzyża poprzez aukcję ich wełny”.
W październiku 1919 roku wylew spowodował, że Wilson został przykuty do łóżka i częściowo sparaliżowany. Przekonana, że powrót męża do zdrowia zależy od zachowania przez niego prezydentury, starała się utrzymać jego chorobę w tajemnicy przed opinią publiczną i ograniczyła jego dostęp do lekarza i kilku bliskich współpracowników. 'Stamtąd Edith Wilson miała działać jako pełnomocnik prezydenta i zarządzać Białym Domem, a przez to i krajem, poprzez zwiększanie dostępu do prezydenta' – pisze William Hazelgrove w Madam President: The Secret Presidency of Edith Wilson.
Edith postrzegała swoje samookreślenie „zarządzanie” o wiele skromniej, podkreślając: „Ja sama nigdy nie podjęłam ani jednej decyzji dotyczącej rozporządzania sprawami publicznymi. Jedyną moją decyzją było to, co było ważne, a co nie, oraz bardzo ważna decyzja, kiedy przedstawić sprawy mojemu mężowi”. Edith Wilson, nawet jako łącznik z prezydentem, miała dużą władzę, czy zdawała sobie z tego sprawę, czy nie. Pomimo jej twierdzeń, że nie podejmowała żadnych decyzji samodzielnie, istnieją przesłanki, że działała niezależnie. Na przykład, z powodzeniem doprowadziła do usunięcia sekretarza stanu Roberta Lansinga po tym, jak ten przeprowadził serię spotkań gabinetu bez udziału prezydenta.
Pomimo że „nie była w stanie samodzielnie zarządzać narodem”, pisze historyk medycyny Jacob M. Appel, „dzięki zdaniu się na oficerów swojego gabinetu i zajęciu się kilkoma priorytetowymi sprawami, pani Wilson udało się utrzymać statek państwa na powierzchni”. Jest to niezwykłe osiągnięcie, biorąc pod uwagę, że miała mniej niż dwa lata formalnej edukacji i przed rozpoczęciem życia w Białym Domu nie miała żadnego zauważalnego zainteresowania lub doświadczenia w polityce. Największą ironią jest fakt, że kobiety uzyskały prawa wyborcze dopiero w 1920 roku, a już w 1919 roku kobieta była u władzy.
Czy Edith Wilson można nazwać pierwszą kobietą prezydentem Ameryki jest dyskusyjne. Z pewnością sprawowała pewną władzę, ale nigdy nie miała autorytetu prezydenta we własnej osobie. To, co powinniśmy wynieść z tej historii, to nie to, że kobieta mogła kiedyś pełnić funkcję prezydenta, ale to, dlaczego ponad 100 lat później nie zrobiła tego żadna kobieta.