Gehenna

Gehenna, zwana też Gehinnom, miejsce przebywania potępionych w życiu pozagrobowym w eschatologii żydowskiej i chrześcijańskiej (doktryna rzeczy ostatecznych). Nazwana w Nowym Testamencie w formie greckiej (od hebrajskiego Ge Hinnom, oznaczającego „dolinę Hinnom”), Gehenna była pierwotnie doliną na zachód i południe od Jerozolimy, gdzie palono dzieci jako ofiary dla ammonickiego boga Molocha. Praktyka ta była stosowana przez Izraelitów za panowania króla Salomona w X w. p.n.e. i króla Manasesa w VII w. p.n.e. i trwała aż do wygnania babilońskiego w VI w. p.n.e. Gehenna stała się później centrum śmieci, aby zniechęcić do ponownego wprowadzania takich ofiar.

Wizerunek spalania ludzi dostarczył koncepcji „ognia piekielnego” do żydowskiej i chrześcijańskiej eschatologii. Mateusza, Marka, Łukasza i Jakuba) jako miejsce, w którym ogień zniszczy bezbożnych, a także w Talmudzie, kompendium żydowskiego prawa, wiedzy i komentarzy, jako miejsce oczyszczenia, po którym człowiek zostaje uwolniony od dalszych tortur.