Hiperleksja
W badaniach w języku kantońskim i koreańskim, badani byli w stanie czytać słowa niebędące słowami w ich rodzimej ortografii bez opóźnienia w stosunku do szybkości, z jaką czytali prawdziwe słowa w ich rodzimej ortografii. Opóźnienie odnotowano w przypadku wyjątkowych słów w języku angielskim, w tym przykładów „chaos”, „unique” i „enough”. Badania te ilustrują również trudności w zrozumieniu tego, co czytają. Wyniki badań sugerują, że czytelnicy niehiperlektyczni w większym stopniu polegają na semantyce słów, aby wnioskować o ich znaczeniu.
Badania w języku kantońskim rozróżniają homografy i określają odczyty dla rzadko używanych znaków. W tym badaniu osoba badana popełniała również błędy analogii fonetycznej i regularyzacji dźwięku. Autorzy badania sugerują, że model dwutorowy czytania znaków chińskich może być skuteczny w przypadku hiperlektyków. Model dwutorowy opisuje rozumienie chińskich znaków w sensie czysto fonetycznym oraz rozumienie chińskich znaków w sensie semantycznym.
Deficyt semantyki został również zilustrowany w badaniu koreańskich hiperlektyków poprzez eksperyment primingu. Dzieci niehiperlektyczne czytały słowa z obrazem szybciej niż słowa bez obrazu, podczas gdy dzieci hiperlektyczne czytały je w tym samym tempie. Lee Sunghee i Hwang Mina, autorzy koreańskich badań, odkryli również, że hiperlektycy mają mniej błędów w czytaniu niesłów niż niehiperlektycy. Sugerują oni, że może to być spowodowane brakiem równowagi w fonologicznym, ortograficznym i semantycznym rozumieniu języka ojczystego i systemu pisma badanych, w tym przypadku Hangul. To połączenie części lingwistyki jest znane jako teoria koneksjonistyczna, w której słowa nie są odróżniane od słów przez różnice w interakcji między fonologią, ortografią i semantyką.
W badaniu Lee i Hwang, badani uzyskali niższe wyniki w testach języka ogólnego i testach słownictwa niż średnia dla ich grup wiekowych. Edukacja literacka w Korei Południowej obejmuje nauczanie uczniów całych słów, a nie zaczyna się od relacji między fonemami i literami w Hangul, pomimo dowodów na to, że znajomość nazw liter jest przydatna w nauce czytania słów, które nie zostały nauczone. Wyniki sugerują, że hiperlektycy są w stanie uzyskać relacje pomiędzy literami (lub najmniejszą jednostką systemu pisma) i ich fonemami bez znajomości nazw.
Trudności w rozumieniu mogą być również wynikiem hiperleksji. Semantyka i rozumienie mają związek ze znaczeniem. Semantyka odnosi się do znaczenia danego słowa, podczas gdy rozumienie jest rozumieniem dłuższego tekstu. W obu badaniach, testy oparte na interpretacji i znaczeniu okazały się trudne dla osób z hiperleksją. W badaniu Weeksa, badany nie był w stanie zidentyfikować znaków w oparciu o logograficzny aspekt systemu pisma, a w badaniu Lee i Hwang, priming był nieskuteczny w zmniejszaniu czasu czytania dla hiperlektyków.