„Jak żyć bez żołądka?”: badanie wielu przypadków całkowitej gastrektomii w celach paliatywnych lub profilaktycznych
Cel: Liczba zdiagnozowanych przypadków raka żołądka w krajach zachodnich jest stosunkowo niewielka w porównaniu do wskaźników chorobowości w populacjach wschodnich. Ta dysproporcja powoduje ogólny brak informacji i zrozumienia doświadczeń pacjentów leczonych z powodu tej choroby w Ameryce Północnej. Chirurgiczne usunięcie żołądka, zwane również całkowitą gastrektomią (TG), jest obecnie jedyną metodą leczenia dostępną dla pacjentów z rakiem żołądka. Biorąc pod uwagę wpływ, jaki może mieć taka procedura, bardzo niewiele wiadomo na temat czynników wpływających na jakość życia po zabiegu (QL).
Metoda: W artykule dokonano przeglądu aktualnej literatury i przeanalizowano trzy unikalne studia przypadków. Wywiady półstrukturalne zostały przeanalizowane przy użyciu analizy treści, jakościowego podejścia analitycznego do raportowania połączonych odpowiedzi badanych.
Wyniki: Uczestnikami badania byli: 37-letni mężczyzna z licznymi polipami żołądka i wywiadem rodzinnym w kierunku raka żołądka, 18-letni mężczyzna z potwierdzoną mutacją CDH1 i wywiadem rodzinnym w kierunku raka żołądka oraz 33-letni mężczyzna z potwierdzonym przerzutowym gruczolakorakiem żołądka. Subiektywne doświadczenia pacjentów podzielono na kategorie: (1) podejmowanie decyzji, (2) wpływ leczenia i (3) życie po TG. Przed operacją wszyscy pacjenci dokładnie oceniali postrzegane przez siebie ryzyko w porównaniu z konsekwencjami leczenia i wskazywali, że pewne wydarzenie spowodowało podjęcie decyzji. Największy wpływ leczenia polegał na ponownym nauczeniu się jedzenia i dostosowaniu się do zmian fizycznych. Wszyscy pacjenci stwierdzili, że ich doświadczenie sprawiło, że docenili i w pełni wykorzystali swoje życie.
Znaczenie wyników: Obecnie jest to jedyne badanie, w którym analizuje się doświadczenia życiowe związane z TG w celach profilaktycznych lub paliatywnych u osób z i bez genetycznego ryzyka zachorowania na raka żołądka. Zrozumienie tego procesu pozwoli wszystkim członkom zespołu opieki onkologicznej oraz samym pacjentom lepiej zrozumieć czynniki związane z podejmowaniem decyzji i przystosowaniem się do sytuacji pooperacyjnej. Omówiono również możliwości prowadzenia owocnych badań w przyszłości.