Jak pisać jak Dr. Seuss

Ukochany ilustrator dziecięcy i autor Dr. Seuss miał nieobliczalny wpływ na pokolenia młodych czytelników. Powiedział kiedyś magazynowi Parade: „Starsi mężczyźni o kulach mówią mi: 'Wychowałem się na twoich książkach'”. Nic dziwnego: stworzył jedne z najbardziej zapadających w pamięć i niepowtarzalnych postaci w kanonie literatury dziecięcej. Jego chwytliwe rymowanki na stałe zapisały się w pamięci niezliczonych miłośników książek (powiedz to razem ze mną: „Jedna rybka, dwie rybki, czerwona rybka, niebieska rybka…”)

Parafrazując samego Kota w Kapeluszu, nauka pisania jak Dr. Seuss to świetna zabawa, „ale trzeba wiedzieć jak”. Dowiedzmy się jak, tu i teraz!

Kim jest Dr. Seuss?

Theodor Seuss Geisel urodził się 2 marca 1904 roku w Springfield, Massachusetts, niedaleko Mulberry Street, którą upamiętnił 33 lata później w I pomyśleć, że widziałem ją na Mulberry Street. Po ukończeniu Dartmouth College w 1925 roku, poszedł do Oksfordu, ale zrezygnował przed uzyskaniem doktoratu z literatury angielskiej, stopień przyznał swój pseudonim, który zaczął używać około tego czasu.

Pod koniec lat 20-tych i 30-tych, Seuss pracował jako wolny karykaturzysta. W 1928 r. dostał pracę w dziale reklamy Standard Oil i pozostał przy niej przez półtorej dekady, próbując jednocześnie zrobić karierę w literaturze dziecięcej, zaczynając od kontraktu na ilustracje z Viking Press. Sukces nie przyszedł jednak szybko. And to Think That I Saw It on Mulberry Street, jego pierwsza książka dla dzieci, została odrzucona 27 razy, zanim została opublikowana w 1937 roku.

Dwie dekady później Seuss nadal zmagał się z problemami. Następnie, w 1957 roku, opublikował Kot w kapeluszu i Jak Grinch Stole Christmas!, które stały się niezwykle popularne. Inne hity, takie jak Jedna ryba, dwie ryby, czerwona ryba, niebieska ryba, Zielone jaja i szynka, Lorax i Oh, the Places You’ll Go! wkrótce się pojawiły.

Do końca swojej kariery Seuss opublikował ponad 60 książek, które dziś sprzedały się w ponad 600 milionach egzemplarzy na całym świecie. Zmarł 24 września 1991 roku w La Jolla, w Kalifornii.

Jak pisać jak Dr. Seuss

Mimo że styl pisania Dr. Seussa może być dziwaczny, jest w nim metoda na szaleństwo. Oto pięć prostych wskazówek, które sprawią, że twój następny wiersz będzie brzmiał solidnie po seussowsku.

Zacznij od dwóch dużych, przerażających słów: Anapestic Tetrameter

Nie bój się! Ta część jest najtrudniejsza, ale też najbardziej satysfakcjonująca.

Gotowy?

Według Fundacji Poezji, Seuss zaczął pisać wiersze dla dzieci przez przypadek. „Wracając z Europy statkiem w 1936 roku, zabawiał się układając nonsensowny wiersz w rytm pracy silnika statku. Później narysował obrazki, aby zilustrować rym.”

Ten rytm znany jest jako tetrametr anapestyczny.

Tetrametr anapestyczny to typ poezji, którego Seuss używał w swoich najpopularniejszych książkach. Każda linijka wiersza napisanego w tym rodzaju rytmu (to jest część „meter”) ma cztery (to jest część „tetra”) anapesty (czekaj … co to jest anapest?)

Ane anapest jest grupą trzech sylab, która ma następujący wzór:

niestresowany-niestresowany-STRESOWANY

Innymi słowy, każda linijka wiersza napisanego w tetrametrze anapestycznym ma 12 sylab długości i brzmi jak ten słynny wiersz świąteczny, gdy jest czytany na głos:

’Twas the night before Christmas, when all through the house
Not a creature was stirring, not even a mouse.”

Powtarzając: każdy wers wiersza zawiera cztery zestawy trzysylabowego wzoru, który brzmi jak „dum-dum-DUM”. Ale nie bój się łamać wersów dla zabawy, jak to robi Seuss w Kocie w Kapeluszu:

„Ale ja lubię tu być.
Oh, bardzo lubię!”
powiedział Kot w Kapeluszu
do ryby w garnku.
„NIE odejdę.
Nie chcę odejść!
I tak,” powiedział Kot w Kapeluszu,
„Więc
tak
tak …
pokażę Ci inną dobrą grę, którą znam!”

Redagowany w poprawnym tetrametrze anapestycznym (jeszcze raz: 12 sylab w wersie, schemat nieakcentowany-nieakcentowany-STRESOWANY), tekst brzmiałby:

„Ale ja lubię tu być. Och, bardzo mi się podoba!”
powiedział Kot w Kapeluszu do ryby w garnku.
„NIE odejdę. I tak,” powiedział Kot w Kapeluszu, „Tak więc tak…
Pokażę Ci inną dobrą grę, którą znam!”

Masz problem z zapamiętaniem wszystkich szczegółów tetrametru anapestycznego? Po prostu zapamiętaj tę małą mnemotechnikę, którą wymyśliłem.

Wspólne wzory rymów znalezione w poezji Seussa to AABB, ABAB i ABCB. Co prowadzi nas do …

Głupie bzdury!

Jeśli nie możesz sprawić, by się rymowało, po prostu wymyśl słowo, jak Seuss robi to na początku swojej historii z 1961 roku, „Kichacze”.”

Now, the Star-Belly Sneetches
Had bellies with stars.
The Plain-Belly Sneetches
Had none upon thars.

While you’re at it, make up some fantastic creatures, too. Sneetches, the Grinch, the Lorax, Thing One i Thing Two – nie ma znaczenia, czy potrafisz wyjaśnić, czym one właściwie są. Po prostu zrób je antropomorficzne, kolorowe i dziwaczne, a następnie wyślij je na przygodę.

Pozostań prosty i powtarzaj, powtarzaj, powtarzaj

Czasami ograniczenie może uwolnić twoją kreatywność. Tak było z pewnością w przypadku Seussa. Jak wyjaśniła A&E Television w 2014 roku, „Główny punkt zwrotny w karierze nastąpił, gdy w odpowiedzi na artykuł z magazynu LIFE z 1954 roku, który krytykował poziom czytania dzieci, Houghton Mifflin i Random House poprosili go o napisanie elementarza dla dzieci przy użyciu 220 słów słownictwa.”

Tym „elementarzem dla dzieci” była przełomowa książka z obrazkami Kot w kapeluszu.

Gdy ograniczysz liczbę i złożoność słów, których używasz w swoim wierszu, powtórzenia będą naturalnie następować. To jest cecha, a nie błąd. Nie błąd, nie błąd, to jest cecha, nie błąd!

Zadawaj pytania

Pytania są ważną częścią wierszy Seussa. Bohaterowie zadają sobie nawzajem pytania („Czy lubisz zielone jajka i szynkę?”). Zadają pytania czytelnikowi („Czy powinniśmy jej o tym powiedzieć? Co POWINNIŚMY zrobić? Cóż… co ty byś zrobił, gdyby zapytała cię o to twoja matka?”). I w końcu, zachęcają czytelników do zadawania sobie pytań po zakończeniu książki poprzez naszą piątą i ostatnią wskazówkę dotyczącą pisania ….

Włącz lekcję

Jak zauważa Rien Fertel, książki Dr. Seussa nie są skomplikowane na pierwszy rzut oka. „Prawie wszystkie trzymają się tej samej podstawowej fabuły: bohater napotyka nowy świat (nową ulicę, nowe zoo, nowy alfabet, jajko lub parę rodzeństwa do niańczenia) i następuje chaos (dziwne stworzenia! litery! i słowa!), który układa się w rymy.

Ale jeśli przyjrzeć się bliżej, wiele z najtrwalszych opowieści Dr. Seussa zbudowanych jest wokół tematu dydaktycznego, czyli „morału”.”

Szkraby i inne historie zawierają przesłanie o tolerancji, różnorodności i kompromisie. Lorax to bajka o ochronie środowiska. Jak Grinch ukradł święta to neodickensowska prośba o szczodrość ducha w czasie świąt.

Zawrzyj morał w swojej opowieści, ale unikaj kaznodziejskiego lub ciężkiego tonu. Styl Dr. Seussa jest przede wszystkim kapryśny i lekki.

Teraz Ty! Przyjrzyj się tej krótkiej próbie seussowskiej „Dr Seuss próbuje japońskiego batonika”, która została napisana z wykorzystaniem tych wskazówek. Następnie napisz własne wersy i podziel się nimi ze mną na Twitterze!

Katherine Luck jest autorką powieści The Cure for Summer Boredom i In Retrospect. Jej najnowsza książka, Fałszywy pamiętnik, łączy w sobie wysoką stawkę thrillera psychologicznego z winną przyjemnością sensacyjnego opowiadania o prawdziwych zbrodniach. Więcej jej prac, w tym serię „Dead Writers and Candy”, można przeczytać na stronie the-delve.com.