Kalendarz aztecki
Kalendarz aztecki, system datowania oparty na kalendarzu Majów i używany w Dolinie Meksyku przed zniszczeniem imperium Azteków. Podobnie jak kalendarz Majów, kalendarz aztecki składał się z cyklu rytualnego trwającego 260 dni i cyklu cywilnego trwającego 365 dni. Cykl rytualny, czyli tonalpohualli, zawierał dwa mniejsze cykle, uporządkowaną sekwencję 20 nazwanych dni oraz sekwencję dni ponumerowanych od 1 do 13. Cykl 13-dniowy był szczególnie ważny dla obserwacji religijnych, a każdy z 20 numerowanych cykli w ramach roku rytualnego był związany z innym bóstwem. Podobnie, każdy nazwany dzień był związany z unikalnym bóstwem, a uczeni wierzą, że kombinacje rządzących bóstw były używane do wróżenia. Rok cywilny był podzielony na 18 miesięcy po 20 dni każdy, plus dodatkowe 5 dni zwane nemontemi i uważane za bardzo pechowe. Podobnie jak w kalendarzu Majów, aztecki cykl rytualny i cywilny powracały do tych samych pozycji względem siebie co 52 lata, co było wydarzeniem obchodzonym jako Wiązanie Lat lub Ceremonia Nowego Ognia. W ramach przygotowań wszystkie święte i domowe ogniska miały się wypalić. W kulminacyjnym momencie ceremonii, kapłani zapalali nowy święty ogień na piersi ofiary, od którego ludzie rozpalali na nowo ogniska domowe i rozpoczynali ucztę.
Krągły kamień kalendarzowy mierzący około 12 stóp (3,7 metra) średnicy i ważący około 25 ton został odkryty w mieście Meksyk w 1790 roku i jest obecnie wystawiony w Narodowym Muzeum Antropologii w mieście Meksyk. Twarz azteckiego boga słońca, Tonatiuh, pojawia się w centrum kamienia, otoczona czterema kwadratowymi panelami honorującymi poprzednie wcielenia bóstwa, które reprezentują cztery poprzednie epoki świata. Circumscribing these are signs that represent the 20 days of the Aztec month.
Dzięki uprzejmości Museo Nacional de Antropología, Mexico City; zdjęcie, Meksykańskie Ministerstwo Turystyki