Kareena Kapoor
Początki kariery, przełom i niepowodzenia (2000-2003)
Podczas szkolenia w instytucie, Kapoor został obsadzony jako główny w Kaho Naa… Rakesha Roshana. Pyaar Hai (2000) naprzeciwko jego syna, Hrithika Roshana. Kilka dni po rozpoczęciu zdjęć, jednak zrezygnowała z projektu; Kapoor później wyjaśniła, że skorzystała na tym, że nie zagrała w tym filmie, ponieważ więcej uwagi poświęcono synowi reżysera. Zadebiutowała później w tym samym roku u boku Abhisheka Bachchana w dramacie wojennym J.P. Dutty „Refugee”. Akcja rozgrywa się podczas wojny indo-pakistańskiej w 1971 roku, Kapoor została przedstawiona jako Naaz, dziewczyna z Bangladeszu, w której zakochuje się bohater Bachchana. Dutta wybrał ją ze względu na połączenie młodości i niewinności, które w niej odnalazł, a Kapoor uważa ich współpracę za ważne doświadczenie, które pomogło jej osobiście i zawodowo. Pisząc dla portalu rozrywkowego Bollywood Hungama, krytyk Taran Adarsh opisał Kapoor jako „naturalny wykonawca” i zauważył „łatwość, z jaką porusza najtrudniejsze sceny”, a India Today poinformował, że należała do nowej rasy aktorów filmowych hindi, która odrywa się od stereotypów charakteru. Refugee był umiarkowanym sukcesem kasowym w Indiach, a występ Kapoor przyniósł jej nagrodę Filmfare Award za Najlepszy Debiut Kobiecy.
Dla jej drugiego wydania, Kapoor został sparowany naprzeciwko Tusshara Kapoora w hicie kasowym Satisha Kaushika Mujhe Kucch Kehna Hai (2001). Recenzja w The Hindu zauważyła, że w oparciu o jej pierwsze dwa filmy, była „zdecydowanie aktorką, na którą należy uważać”. Następnie zagrała u boku Jackie Shroffa i Hrithika Roshana w filmie Subhasha Ghai’ego Yaadein, po którym nastąpił umiarkowanie udany thriller Abbasa-Mustana Ajnabee, z udziałem Akshaya Kumara, Bobby’ego Deola i Bipashy Basu. Jeszcze w tym samym roku wystąpiła w epickim filmie Santosha Sivana Aśoka, częściowo fabularyzowanym opisie życia indyjskiego cesarza o tym samym imieniu. Występując u boku Shah Rukh Khana, Kapoor stanęła przed wyzwaniem zagrania złożonej osobowości swojej bohaterki Kaurwaki (księżniczki Kalingan), w której zakochuje się Ashoka. Aśoka była pokazywana na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych w Wenecji i Toronto w 2001 roku i otrzymała ogólnie pozytywne recenzje na arenie międzynarodowej, ale nie poradziła sobie dobrze w Indiach, co krytycy przypisali sposobowi przedstawienia Ashoki. Jeff Vice z The Deseret News opisał Kapoor jako „porywającą” i pochwalił jej obecność na ekranie. Rediff.com, jednak, był bardziej krytyczny, stwierdzając, że jej obecność w filmie została wykorzystana głównie w celach estetycznych. Na 47. Filmfare Awards, Aśoka była nominowana do pięciu nagród, w tym nominacja dla Najlepszej Aktorki dla Kapoor.
Kluczowym punktem w karierze Kapoor było obsadzenie jej przez Karana Johara w roli Pooji („Poo”, dobroduszna, powierzchowna dziewczyna) w melodramacie Kabhi Khushi Kabhie Gham… z 2001 roku, u boku zespołu aktorskiego. Znalazła niewiele podobieństw między sobą a swoją „przerysowaną” postacią, a osobowość Poo wzorowała na osobowości Johara. Kręcenie tej wielkobudżetowej produkcji było nowym doświadczeniem dla Kapoor i wspomina ją z sentymentem: „To była świetna zabawa, świetnie się bawiliśmy. Praca z zespołem i sześcioma mega gwiazdami była spełnieniem marzeń”. Kabhi Khushi Kabhie Gham… był ogromnie popularną premierą, kończąc jako drugi najlepiej zarabiający film Indii w tym roku i najlepiej zarabiający film Kapoor do tego momentu. Stał się również jednym z największych bollywoodzkich sukcesów wszech czasów na rynku zagranicznym, zarabiając ponad ₹1 miliard (14 milionów dolarów) na całym świecie. Taran Adarsh opisał Kapoor jako „jedną z głównych atrakcji filmu”, a ona otrzymała swoją drugą nominację do nagrody Filmfare za rolę – swoją pierwszą dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej – jak również nominacje na Międzynarodowej Akademii Indyjskiej (IIFA) i Screen Awards.
Box Office India donosi, że sukces Mujhe Kucch Kehna Hai i Kabhi Khushi Kabhie Gham… ustanowił Kapoor jako wiodącą aktorkę kina hindi, a Rediff.com opublikował, że z Aśoka stała się najlepiej opłacaną indyjską aktorką do tego momentu zarabiając ₹15 milionów (210,000 dolarów) za film. W latach 2002 i 2003, Kapoor kontynuowała pracę w wielu projektach, ale doświadczyła niepowodzenia. Wszystkie sześć filmów, w których wystąpiła – Mujhse Dosti Karoge!, Jeena Sirf Merre Liye, Talaash: The Hunt Begins…, Khushi, Main Prem Ki Diwani Hoon, oraz czterogodzinny epicki film wojenny LOC Kargil – nie odniosły sukcesu zarówno pod względem krytycznym, jak i komercyjnym. Krytycy opisywali jej występy w tych filmach jako „wariacje tej samej postaci”, którą grała w Kabhi Khushi Kabhie Gham… i wyrażali obawy, że staje się typową postacią. Później pozytywnie wypowiadała się o tym okresie, wspominając go jako korzystną lekcję, która nauczyła ją „pracować ciężej i zmieniać rzeczy”, i przyznała się do przyjmowania tych ról raczej dla korzyści finansowych niż dla zasług artystycznych.
Ekspansja zawodowa (2004-2006)
Do 2004 roku Kapoor była chętna do poszerzenia swojego zakresu jako aktorka i dlatego zdecydowała się na bardziej wymagające role oprócz archetypicznej, czarującej głównej roli. Pod kierunkiem Sudhira Mishry, Kapoor zagrała rolę prostytutki o złotym sercu w filmie Chameli, opowiadającym historię młodej prostytutki, która spotyka się z owdowiałym bankierem inwestycyjnym (w tej roli Rahul Bose). Kiedy Kapoor otrzymała pierwszą propozycję zagrania tej roli, odrzuciła ją, tłumacząc, że czułaby się w niej niekomfortowo. Ustąpiła, gdy Mishra zwrócił się do niej po raz drugi, a w ramach przygotowań do roli odwiedziła nocą kilka dzielnic Bombaju, by poznać maniery osób świadczących usługi seksualne i sposób ich ubierania się. Z budżetem produkcji ₹20 milionów (280,000 dolarów), niezależny film oznaczał odejście od głośnych produkcji, w których Kapoor wcześniej występowała, a ona sama opisała rolę jako próbę zrzucenia swojego „błyszczącego wizerunku” i „zaspokojenia mojej kreatywności”. Indiatimes pochwalił jej „intuicyjną błyskotliwość” i stwierdził, że przekroczyła wszelkie oczekiwania. Rediff.com jednak uznał jej portret za nieprzekonujący i nadmiernie stereotypowy, opisując ją jako „brzmiącą bardziej jak nastolatka odgrywająca scenkę niż zuchwała, twarda ulicznica” i porównując jej manieryzmy do karykatury. Chameli zaznaczyła znaczący punkt zwrotny w karierze Kapoor i otrzymała specjalne wyróżnienie jury na 49th Filmfare Awards.
Kapoor następnie zagrała w filmie Mani Ratnam’s Yuva, filmie z obsadą zespołową, o trzech młodych ludziach z różnych warstw społecznych, których życie przecina wypadek samochodowy; wystąpiła jako romantyczne zainteresowanie Vivek Oberoi (Meera, dowcipna młoda kobieta). Powiedziała, że pomimo braku „dużej roli”, zgodziła się na ten projekt z powodu chęci współpracy z Ratnamem. Krytyk filmowy Subhash K. Jha z The Times of India zgodził się, że jej rola była nieistotna, ale dalej stwierdził, że Kapoor wykorzystuje jej „cechy charakteru na swoją … korzyść, aby stworzyć dziewczynę, która jest jednocześnie enigmatyczna i wszechobecna”. Następnie pojawiła się u boku Amitabha Bachchana i Fardeena Khana w docenionym przez krytyków filmie Dev Govinda Nihalaniego, który obracał się wokół zamieszek hindusko-muzułmańskich w 2002 roku w indyjskim stanie Gujarat. Kapoor wystąpił w roli muzułmańskiej ofiary o imieniu Aaliya i zaśpiewał piosenkę do ścieżki dźwiękowej filmu – „Jab Nahin Aaye The”. Nihalani początkowo wahał się, czy obsadzić w głównej roli komercyjną aktorkę, ale odkrył, że Kapoor wykazała się inteligencją i wrażliwością wykraczającą poza jej wiek. Była chętna do pracy z nim, jak jego filmy Ardh Satya (1983) i Tamas (1988) dał jej głębsze uznanie dla kina, i identyfikuje się z jej charakterem zdolność do bycia „silny prosty i potulny”. Przyniosło jej to nagrodę Filmfare Critics Award dla najlepszej aktorki i nominacje dla najlepszej aktorki na różnych ceremoniach rozdania nagród. Taran Adarsh opisał ją jako „pierwszorzędną”, a w szczególności zwrócił uwagę na jej scenę z postacią Bachchana.
Krótko po tym, Kapoor został po raz pierwszy obsadzony w roli czarnego charakteru w Fida, thrillerze o internetowym heyście. Chociaż film nie odniósł sukcesu w kasie, Kapoor otrzymała pozytywne recenzje za swój występ, a krytycy zauważyli wyraźny progres w stosunku do jej wcześniejszych ról. W tym samym roku zagrała w thrillerze Abbasa-Mustana Aitraaz oraz komedii Priyadarshana Hulchul. Aitraaz to historia mężczyzny (w tej roli Akshay Kumar) oskarżonego o molestowanie seksualne przez swoją przełożoną (w tej roli Priyanka Chopra). Kapoor stwierdziła, że zaproponowano jej rolę Chopry, ale zdecydowała się zagrać żonę Kumara, wiedząc, że hinduskie kobiety będą lepiej identyfikować się z jej postacią. Film odniósł umiarkowany sukces, a Jitesh Pillai z The Times of India uznał, że Kapoor ma małą rolę, ale zauważył, że „błyszczy jasno zarabiając na swój wielki moment w sekwencji na sali sądowej”. W międzyczasie Hulchul stał się pierwszym komercyjnym sukcesem Kapoor od trzech lat.
Kapoor po sukcesie w Hulchul wystąpiła jako główna bohaterka dramatu Bewafaa z 2005 roku. Funkcja otrzymała w większości negatywne recenzje, a Nikhat Kazmi z Indiatimes uważał, że aby stać się poważną aktorką Kapoor wcielała się w dojrzalszą, bardziej przygnębioną postać niż jej lata w Bewafaa. Jej ostatnie dwie premiery w tym roku to dramaty romantyczne Kyon Ki i Dosti: Friends Forever, z których obie nie przyniosły oczekiwanych rezultatów w kasie. W swoich kolejnych dwóch filmach – thrillerze 36 China Town i komedii Chup Chup Ke (oba z 2006 roku) – zagrała u boku Shahida Kapoora. 36 China Town było komercyjnym sukcesem, a Chup Chup Ke wypadło umiarkowanie dobrze.
Filmowiec Vishal Bhardwaj zobaczył Kapoor w Yuva, i był pod wystarczającym wrażeniem, aby obsadzić ją w swoim następnym projekcie: Omkara, adaptacji tragedii Williama Shakespeare’a Othello osadzonej na tle systemu politycznego w Uttar Pradesh. Kapoor wcieliła się w postać Desdemony i stanęła przed wyzwaniem sportretowania wewnętrznego niepokoju bohaterki, który według niej był o wiele bardziej subtelny i stonowany. Następnie wzięła udział w kilku sesjach czytania scenariusza z całą obsadą i opisała ten projekt jako „naprawdę, naprawdę wyjątkowy i jedną z najlepszych ról, o jakie aktor może prosić”. Omkara miał premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2006 roku i był pokazywany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Kairze. Został pozytywnie przyjęty przez krytyków, a kreacja Kapoor przyniosła jej czwartą nagrodę Filmfare i pierwszą Screen Award. W 2010 roku w retrospektywie „Top 80 Iconic Performances” kina hindi, Filmfare napisał, że była „genialna” i pochwalił jej zdolność do „bezwysiłkowego” przekazania różnych emocji, przez które przechodziła jej postać. Kapoor uważa, że jest to jej ulubiona rola i porównała jej portret Dolly z jej własną dojrzewającą dojrzałością jako kobiety. Jeszcze w tym samym roku pojawiła się na krótko w jednym z największych hitów roku, thrillerze akcji Farhana Akhtara Don (remake filmu o tej samej nazwie z 1978 roku).
Uznana aktorka (2007-2011)
Kapoor następnie połączyła się z Shahidem Kapoorem po raz czwarty w komedii romantycznej Jab We Met (2007), w której sportretowała Geet Dhillon, żywiołową sikhijską dziewczynę z radością życia. Reżyser Imtiaz Ali nie był zbyt znaną postacią przed rozpoczęciem produkcji filmu, miał na swoim koncie tylko jeden pełnometrażowy film, ale Kapoor zgodziła się na udział w filmie po tym, jak zafascynował ją jego „olśniewający” scenariusz. Współpracowała blisko z Alim przy tworzeniu swojej postaci i stanęła przed wyzwaniem efektywnego sportretowania żywiołowej osobowości Dhillona bez robienia z niej karykatury. Jab We Met został przychylnie przyjęty przez krytyków i odniósł sukces w box office z globalnym zarobkiem ₹509 milionów (7,1 milionów dolarów) wobec budżetu ₹150 milionów (2,1 milionów dolarów). Jaspreet Pandohar z BBC skomentował, że rola wymagała mieszanki naiwności i spontaniczności, i był pod wrażeniem wysiłku Kapoora. Krytyk Rajeev Masand nazwał ją „największą siłą filmu, ponieważ ożywia swoją postać nie tylko tymi mądrymi słowami, ale także szczerością, którą aktorzy rzadko wkładają w swoją pracę”. Magazyn Filmfare umieścił ją wśród „80 najlepszych i ikonicznych występów” kina hindi, a Kapoor otrzymała nagrodę Filmfare dla najlepszej aktorki i swoją drugą Screen Award. Podczas kręcenia zdjęć do Jab We Met, Kapoor i Shahid zakończyli swój czteroletni związek. Przyznała, że ma złamane serce z powodu rozstania, ale stwierdziła, że „Mam nadzieję, że pewnego dnia będziemy dobrymi przyjaciółmi. On jest wspaniałym facetem.”
W następnym roku, Kapoor zagrała w thrillerze akcji Vijay Krishna Acharya’s Tashan, gdzie poznała swojego przyszłego męża w aktorze Saif Ali Khan. Mimo, że ankieta (przeprowadzona przez Bollywood Hungama) uznała film za najbardziej oczekiwaną premierę roku, nie osiągnął on dobrych wyników w box office. Po dostarczeniu głosu dla postaci Laili, miłosnego zainteresowania ulicznego psa o imieniu Romeo, w animowanym filmie Yash Raj Films i Walt Disney Pictures Roadside Romeo, Kapoor zagrała nieufną żonę, która wierzyła, że jej mąż był niewierny w komedii Rohita Shetty’ego Golmaal Returns. Kontynuacja filmu Golmaal z 2006 roku: Fun Unlimited, film miał ambiwalentny odbiór od krytyków, a Kapoor otrzymał mieszane recenzje. The Indian Express uważał, że scenariusz był pochodną, konkludując: „Nie ma nic szczególnie nowego o podejrzliwej żonie trzymającej na muszce swojego męża, i nie ma nic szczególnie nowego w sposobie, w jaki Kareena to gra”. Golmaal Returns był sukcesem finansowym z globalnymi przychodami w wysokości ₹793 milionów (11 milionów USD).
W 2009 roku Kapoor została obsadzona jako Simrita Rai (chirurg, który dorabia jako modelka) w komedii Sabbir Khan’s battle-of-the-sexes Kambakkht Ishq, naprzeciwko Akshay Kumar. Film, którego akcja rozgrywa się w Los Angeles, był pierwszym indyjskim filmem kręconym w Universal Studios i zawierał gościnne występy hollywoodzkich aktorów. Film został słabo przyjęty przez krytyków, ale stał się sukcesem ekonomicznym, zarabiając ponad ₹840 milionów (12 milionów dolarów) na całym świecie; recenzja w Times of India opisała występ Kapoora jako „kompletne rozczarowanie” i „nieprzekonujący”. Następnie Kapoor zagrała główną rolę w dramatycznym thrillerze Kurbaan, u boku Saifa Ali Khana i Viveka Oberoi. W filmie (który był debiutem reżyserskim Rensila D’Silvy) Kapoor wcieliła się w rolę Avantiki Ahuja, kobiety, która zostaje zamknięta w areszcie domowym po odkryciu, że jej mąż jest terrorystą. Opisując film jako „emocjonalnie drenujące doświadczenie”, Kapoor wyjaśniła, że trudno było odciąć się od jej postaci. Film został doceniony przez krytyków, a Kapoor otrzymała swoją czwartą nominację do nagrody Filmfare dla najlepszej aktorki. Gaurav Malani z The Economic Times skomentował, że po długim czasie aktorka otrzymała „rolę o treści, która wysuwa na pierwszy plan jej potencjał wykonawczy”, podczas gdy Subhash K. Jha opisał to jako jej „najbardziej konsekwentnie dobrany występ do tej pory” zagrany „ze wspaniałą wrażliwością” i „credib”.
Druga nominacja Kapoor do nagrody Filmfare w tym samym roku przyszła za nagrodzony Narodową Nagrodą Filmową film Rajkumara Hiraniego 3 Idioci, luźno oparty na powieści Five Point Someone autorstwa Chetana Bhagata. Obok Aamira Khana, R. Madhavana i Sharmana Joshiego, Kapoor zagrała Pia (studentkę medycyny i miłosne zainteresowanie Khana). Kilka aktorek było branych pod uwagę do tej roli, ale ostatecznie Kapoor została obsadzona na podstawie rekomendacji Khana. Film otrzymał uznanie krytyków i stał się najlepiej zarabiającym filmem Bollywood wszechczasów do tego czasu, zarabiając ₹2,03 mld (28 mln USD) w Indiach. To również zrobił dobrze na arenie międzynarodowej, zarabiając ponad ₹1,08 mld (15 mln USD), drugi największy sukces Bollywood kiedykolwiek na rynku zagranicznym. The Deccan Herald opiniował, że Kapoor „wnosi odrobinę słońca i kobiecego wdzięku do skądinąd męskiej opowieści. Jest tak żywiołowa i spontaniczna, że chciałoby się, aby było jej więcej.” 3 Idiots otrzymał kilka wyróżnień Best Movie na głównych indyjskich funkcjach nagród, a Kapoor otrzymała nagrodę IIFA Award dla Najlepszej Aktorki, między innymi.
Kapoor rozpoczęła nową dekadę z główną rolą naprzeciwko Shahida Kapoora w komedii romantycznej Milenge Milenge (2010), produkcji opóźnionej od 2005 roku. Funkcja przyniosła słabe zyski w box-office, a Rajeev Masand uznał film za „skrajnie przestarzały” ze stereotypowymi postaciami. Bardziej satysfakcjonująca okazała się drugoplanowa rola w filmie Siddhartha Malhotry We Are Family, oficjalnej adaptacji hollywoodzkiego wyciskacza łez Stepmom (1998). Próbując wnieść swoją interpretację do roli granej pierwotnie przez Julię Roberts, Kapoor powstrzymała się od ponownego obejrzenia filmu Stepmom i została przyciągnięta do złożoności swojej postaci. Co więcej, pozytywnie wypowiadała się o swoich relacjach z Kajol, zwracając uwagę na rzadkość występowania dwóch głównych kobiet w tym samym filmie hindi. Priyanka Roy z The Telegraph skrytykowała film za bycie „powierzchownym i niepotrzebnie melodramatycznym”, ale pochwaliła Kapoor za „tchnięcie życia i nowo odnalezioną dojrzałość w to, co jest w dużej mierze jednowymiarową postacią”. We Are Family okazał się umiarkowanym sukcesem, a Kapoor otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej na 56. gali Filmfare Awards. Pod koniec roku, ponownie połączyła siły z reżyserem Rohitem Shetty dla Golmaal 3, sequela Golmaal Returns. Podobnie jak jego poprzednik, film otrzymał mieszane recenzje, ale zarobił ponad ₹1 miliard (14 milionów dolarów) w kraju. Za jej portret chłopczycy Daboo, Kapoor otrzymała nominacje dla najlepszej aktorki na różnych ceremoniach rozdania nagród, w tym Filmfare.
Dalszy sukces przyszedł do Kapoor w 2011 roku, kiedy zagrała jako zainteresowanie miłością postaci Salmana Khana w dramacie romantycznym Bodyguard, remake’u filmu z 2010 roku o tej samej nazwie. Film nie został dobrze przyjęty przez krytyków, choć stał się sukcesem finansowym, z krajowym ₹ 1,4 mld (20 mln USD) – Indie najlepiej zarabiającym filmem roku. Recenzja w Mint odrzuciła rolę Kapoor jako „ofiarnej, ozdobnej uległej kobiety”; Mid Day odniósł się do niej jako „jasne”, argumentując, że „faktycznie udaje się przynieść jej karykatury roli życia”. Następnie pojawiła się w filmie science fiction Anubhava Sinha Ra.One z Shah Rukh Khanem i Arjunem Rampalem. Nakręcony przy budżecie ₹1,5 miliarda (21 milionów dolarów) – najdroższy film w Indiach w tym czasie – film opowiada historię londyńskiego projektanta gier wideo, który tworzy czarny charakter, który ucieka do prawdziwego świata. Pomimo negatywnych doniesień medialnych na temat wyników filmu w box office, Ra.One stał się jednym z najbardziej dochodowych filmów roku z ogólnoświatową sumą ponad 2,4 miliarda dolarów (34 miliony dolarów), a także czwartym dużym sukcesem komercyjnym Kapoora w ciągu trzech kolejnych lat.
Małżeństwo, dalsze sukcesy i macierzyństwo (2012-2017)
Kapoor podążyła za swoim sukcesem w Bodyguard i Ra.One z rolą w debiucie reżyserskim Shakuna Batry Ek Main Aur Ekk Tu (2012) naprzeciwko Imrana Khana. Rozgrywająca się w Las Vegas komedia romantyczna opowiada historię dwojga nieznajomych, którzy pobierają się pewnej nocy po pijanemu. Wcieliła się w Rianę Braganzę, beztroską młodą kobietę, i była szczególnie zainteresowana cechami swojej postaci: „Riana wie, co robi. Mimo że nie ma domu ani pracy, jest pozytywną osobą, bardzo podobną do mnie.” Film otrzymał pozytywne recenzje i był sukcesem ekonomicznym, zarabiając łącznie ₹530 milionów (7,4 miliona dolarów) w Indiach i za granicą. The Hollywood Reporter uznał ją za „ujmująco naturalną”; Sukanya Verma z Rediff.com stwierdziła, że „po zagraniu ozdobnych ról w takich filmach jak Bodyguard i Ra.One, miło jest znów zobaczyć pełną energii aktorkę w swoim żywiole od czasu Jab We Met”. Następnie wystąpiła w Agent Vinod, thrillerze szpiegowskim w reżyserii Srirama Raghavana. Kapoor była entuzjastycznie nastawiona do tego projektu, ale spotkał się on ze słabą reakcją, a ona sama została określona jako źle obsadzona. Zapytana, dlaczego przyjęła tę rolę, Kapoor opisała ją jako okazję do spróbowania czegoś, czego nigdy wcześniej nie robiła.
W kolejnym filmie Kapoor została obsadzona w roli gasnącej gwiazdy filmowej w Heroine Madhura Bhandarkara, dramacie obracającym się wokół bollywoodzkiego przemysłu filmowego. Początkowo była sceptycznie nastawiona do tej roli, ponieważ uważała, że osobowość jej bohaterki jest daleka od jej własnej i martwiła się, jak ludzie będą ją postrzegać. Po tym, jak jej zmienniczka (Aishwarya Rai Bachchan) opuściła film z powodu ciąży, Kapoor została ponownie zaproszona do udziału w filmie, a zgodziła się po tym, jak Bhandarkar wzmocnił swoją wiarę w nią. Mimo, że nie jest aktorem metodycznym, Kapoor uważała, że intensywna rola spowodowała, że jej życie osobiste jest na krawędzi i powstrzymała się od podejmowania innych projektów. Recenzenci uznali film za „przeciągle monotonny”, ale zauważyli, że można go oglądać głównie dzięki występowi Kapoor. Rajeev Masand opisał go jako „przepysznie campowy występ”, zagrany „z najwyższą szczerością”. Bollywood Hungama oceniło, że była to jej najlepsza praca do tej pory i stwierdziło, że „chociaż jej postać jest niekonsekwentna, Kareena wyposaża postać bohaterki w rzadką wrażliwość i wyjątkowe życie wewnętrzne.” Podczas corocznego rozdania nagród Stardust, Kapoor zdobyła nagrodę Editor’s Choice dla Najlepszej Aktorki, a także otrzymała dodatkowe nominacje w Filmfare, IIFA, Producers Guild, Screen i Stardust.
W dniu 16 października 2012 roku Kapoor poślubił aktora Saifa Ali Khana w prywatnej ceremonii w Bandrze w Bombaju, a ona urodziła ich syna, Taimur, w 2016 roku. Urodziła drugie dziecko, chłopca, 21 lutego 2021 roku. Kapoor oświadczyła, że pomimo dodania Khan do swojego nazwiska, po ślubie nadal będzie praktykować hinduizm. Thriller psychologiczny Reemy Kagti, Talaash: The Answer Lies Within, w którym zagrała „kusząco uwodzicielską prostytutkę” Rosie, był ostatnim filmem Kapoor w 2012 roku. Film, w którym wystąpiła u boku Aamira Khana i Rani Mukerji, rozgrywa się na tle dzielnic czerwonych latarni w Bombaju i opowiada o perypetiach policjanta (Khan), który otrzymuje zadanie rozwiązania zagadki tajemniczego wypadku samochodowego. Pratim D. Gupta z The Telegraph znalazł Kapoor być wyróżniającym się wśród zespołu, dodając, że „ona przynosi niespotykaną mieszankę oomph i emocje, które staje się centralnym punktem”. Z globalnymi przychodami w wysokości 1,74 miliarda dolarów (24 miliony dolarów), film stał się kasowym hitem i przyniósł Kapoor nominacje do nagrody dla najlepszej aktorki podczas ceremonii rozdania nagród Screen, Stardust i Zee Cine.
W 2013 roku Kapoor współpracowała z Ajayem Devgnem po raz czwarty (obok Amitabha Bachchana, Arjuna Rampala, Manoj Bajpayee i Amrity Rao) w Satyagraha Prakasha Jhy, dramacie społeczno-politycznym luźno inspirowanym walką aktywisty społecznego Anny Hazare z korupcją w 2011 roku. Film otrzymał niewiele pochwał od krytyków i nie poradził sobie w kasie, zarabiając ₹675 milionów dolarów (9,5 miliona dolarów) w kraju. Przegląd w Daily News and Analysis zauważył, że rola Kapoor jako reporter Yasmin Ahmed była „ograniczona do ust kilka 'ważnych' dialogów i jest obecny w kluczowych scenach, jak każda wiodąca dama”. Po pojawieniu się w słabo przyjętej komedii romantycznej Gori Tere Pyaar Mein (2013), Kapoor zmniejszyła obciążenie pracą przez następne dwa lata, aby skupić się na swoim małżeństwie i rodzinie. Przyjęła mniejsze role, gdzie zagrała love-interest Ajay Devgn w filmie akcji Singham Returns (2014) i Salman Khan w dramacie Bajrangi Bhaijaan (2015). Singham Returns służył jako sequel filmu Singham z 2011 roku, a rola Kapoor została napisana specjalnie dla niej przez Rohita Shetty’ego – po raz trzeci para współpracowała. Recenzje dla filmu były ogólnie mieszane z Kapoor jest krytykowany za podjęcie roli o minimalnym znaczeniu, ale film był sukcesem finansowym z dochodem ponad ₹1,4 mld (20 mln USD). Film Kabira Khana Bajrangi Bhaijaan stał się najlepiej zarabiającym filmem w Indiach w tym roku, osiągając łączny przychód w wysokości 3,20 miliarda euro (45 milionów dolarów) i zdobył Narodową Nagrodę Filmową dla Najlepszego Popularnego Filmu Zapewniającego Zdrową Rozrywkę podczas 63. edycji Narodowych Nagród Filmowych.
W 2016 roku Kapoor przyjęła główną rolę naprzeciwko Arjuna Kapoora w Ki & Ka, komedii romantycznej o stereotypach płciowych od pisarza-reżysera R. Balki. Została obsadzona w roli ambitnej i zorientowanej na karierę Kia Bansal i była szczególnie przyciągnięta do projektu ze względu na jego znaczenie i nowatorską koncepcję. Krytycy byli podzieleni w swoich opiniach na temat filmu, ale okazał się on sukcesem finansowym, przynosząc ponad 1 miliard dolarów (14 milionów) na całym świecie. Meena Iyer z The Times of India wspomniała o Kapoor jako „wspaniałej”, a Sukanya Verma uznała aktorkę za główny atut filmu, zauważając jej łatwość w „płynnym przechodzeniu między kruchością a zmiennością, aby ujawnić kobietę dobrze czującą się we własnej skórze, niepozwalającą sobie na życie na swoich warunkach i nigdy nie tracącą okazji do ciętego słowa.”
Kapoor następnie zagrał rolę Dr. Preet Sahni w krytycznie przyjętym Udta Punjab (2016) Abhisheka Chaubeya, dramacie kryminalnym, który dokumentuje nadużywanie substancji endemicznych w indyjskim stanie Pendżab. Co-starring obok Shahid Kapoor, Alia Bhatt i Diljit Dosanjh, Kapoor był początkowo niechętny do zrobienia filmu ze względu na długość jej roli, ale zgodził się po przeczytaniu ukończonego scenariusza i częściowo zrzekł się swoich opłat, aby wystąpić w nim. Udta Punjab wywołała kontrowersje, kiedy Centralna Rada Certyfikacji Filmów uznała, że film przedstawia Pendżab w negatywnym świetle i zażądała szerokiej cenzury przed premierą kinową. Bombajski Sąd Najwyższy zezwolił później na wyświetlanie filmu z wyciętą jedną sceną. Rediff.com stwierdził, że pomimo bycia „najbardziej konwencjonalną postacią narracji”, film „w dużej mierze polega na cieple i cnocie”, a Mehul S. Thakkar z The Deccan Chronicle napisał, że udało jej się „dostarczyć mocny i twardy występ”. Za swój występ, Kapoor otrzymała nominację dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej na ceremonii rozdania nagród Filmfare i Zee Cine.
Veere Di Wedding i dalej (2018-obecnie)
Po urodzeniu dziecka Kapoor została przekonana przez męża, aby powrócić do aktorstwa. Zależało jej na pracy nad projektem, który pomieściłby jej zobowiązania rodzicielskie i znalazł go w Veere Di Wedding (2018) Shashanki Ghosha, kobiecym filmie kumpelskim z udziałem Sonam K Ahuja, Swara Bhaskar i Shikha Talsania. Początkowo zwrócono się do projektu w 2016 roku, twórcy przerobili rolę Kapoor, aby dostosować się do jej ciąży, ale brak ubezpieczenia macierzyńskiego w Indiach doprowadził do rozpoczęcia filmowania po jej urodzeniu. Podobał jej się pomysł opowiedzenia „historii o przyjaźni i miłości poprzez kobiecą perspektywę”, co według niej było rzadkością w filmie hindi, i była zadowolona z pracy z trzema innymi głównymi damami. Anna M. M. Vetticad pochwaliła film za sportretowanie kobiet z „agencją, wadami, człowieczeństwem i, przede wszystkim, poczuciem humoru” i zwróciła uwagę na „zgrabną, powściągliwą kreację” Kapoor. Z ogólnoświatowym brutto ponad ₹1,38 miliarda (19 milionów dolarów), Veere Di Wedding pojawił się jako jeden z najlepiej zarabiających filmów Hindi prowadzonych przez kobiety.
Rok później, Kapoor reteamed z Akshay Kumar w Good Newwz (2019), komedia o dwóch parach tryst z zapłodnieniem in vitro. Recenzując film dla Mint, Udita Jhunjunwala napisała: „Trudno oderwać wzrok od Kapoor Khan, a jej występ jako pracującej kobiety bolejącej nad posiadaniem dziecka wciąga cię dalej”. Za swój występ otrzymała nominacje dla Najlepszej Aktorki na Filmfare, IIFA i Zee Cine Awards. Film zarobił ponad ₹3 miliardy dolarów (42 miliony dolarów) na całym świecie, stając się piątym najlepiej zarabiającym filmem hindi tego roku. Następnie zgodziła się na rolę drugoplanową w komediodramacie Angrezi Medium (2020) u boku Irrfana Khana i Dimple Kapadii. Duchowy sequel do Hindi Medium, zaznaczył ostatnią premierę Khana, którego Kapoor głęboko podziwiał, przed jego śmiercią w kwietniu 2020 roku. Wyjaśniła swój wybór tej roli jako celową próbę odejścia od swojej strefy komfortu i sfilmowała swoją rolę w 10 dni, podczas gdy towarzyszyła mężowi w jego sesji filmowej w Londynie. Film ukazał się w Indiach w czasie pandemii COVID-19, a jego komercyjne wyniki ucierpiały z powodu zamknięcia kin. Nandini Ramnath z Scroll.in pochwaliła jej „zdolność do błyszczenia w garstce momentów”, ale Vinayak Chakravorty dla Outlook uważał, że fragmenty z udziałem Kapoor były nieistotne dla historii.
Kapoor będzie następnym zespołem z Aamirem Khanem po raz trzeci w Laal Singh Chaddha, remake’u amerykańskiego komediodramatu Forrest Gump (1994). Zagra również księżniczkę Dżahanarę Begum w filmie Karana Johara Takht, dramacie historycznym z udziałem wielu aktorów, w tym Ranveera Singha, Vicky’ego Kaushala i Alii Bhatt.