Krótka biografia św. Piotra

67 (?)
(Święto 29 czerwca)

Św. Piotr jest tak często wspominany w Nowym Testamencie – w Ewangeliach, Dziejach Apostolskich i listach św. Pawła – że wydaje nam się, iż znamy go lepiej niż jakąkolwiek inną osobę, która odegrała znaczącą rolę w życiu Zbawiciela. W sumie, jego imię pojawia się 182 razy. Nie mamy żadnej wiedzy o nim przed jego nawróceniem, oprócz tego, że był galilejskim rybakiem, z wioski Betsaida lub Kafarnaum. Istnieją pewne dowody pozwalające przypuszczać, że brat Piotra, Andrzej, a być może i on sam byli naśladowcami Jana Chrzciciela i dlatego byli przygotowani na pojawienie się Mesjasza pośród nich. Wyobrażamy sobie Piotra jako bystrego i prostego człowieka, o wielkiej mocy ku dobremu, lecz od czasu do czasu dotkniętego nagłą słabością i zwątpieniem, przynajmniej na początku jego uczniostwa. Po śmierci Zbawiciela okazał swój prymat wśród Apostołów przez swoją odwagę i siłę. Był „skałą”, na której został założony Kościół. Być może to właśnie zdolność Piotra do wzrostu sprawia, że jego historia jest tak inspirująca dla innych błądzących ludzi. W noc, kiedy zaparł się Pana, osiągnął najniższy poziom, po czym rozpoczął wspinaczkę w górę, by zostać biskupem Rzymu, męczennikiem, a w końcu „strażnikiem kluczy do nieba”

Nasze pierwsze spojrzenie na Piotra pojawia się na samym początku posługi Jezusa. Kiedy szedł wzdłuż brzegu Jeziora Galilejskiego, zobaczył dwóch braci, Szymona Piotra i Andrzeja, którzy zarzucali sieć w wodę. Kiedy Jezus zawołał do nich: „Chodźcie, a uczynię was rybakami ludzi”, oni natychmiast zarzucili sieć i poszli za Nim. Nieco później dowiadujemy się, że odwiedzili oni dom, w którym teściowa Piotra cierpiała na gorączkę, a Jezus ją uzdrowił. Było to pierwsze uzdrowienie, którego świadkiem był Piotr, ale miał on zobaczyć wiele cudów, ponieważ przebywał blisko Jezusa przez dwa lata Jego służby. Przez cały ten czas słuchał, obserwował, pytał, uczył się, czasami zawodził w doskonałej wierze, ale w końcu był pełen sił i przygotowany do swoich lat misyjnego przepowiadania.

Przypomnijmy sobie kilka biblijnych epizodów, w których pojawia się Piotr. Powiedziano nam, że po cudzie chleba i ryb Jezus wycofał się na górę, aby się modlić, a Jego uczniowie zaczęli płynąć do domu przez Jezioro Galilejskie. Nagle zobaczyli Go chodzącego po wodzie i, zgodnie z relacją Mateusza, Jezus powiedział im, żeby się nie bali. To Piotr powiedział: „Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie”. Piotr wyruszył z ufnością, lecz nagle przeraził się i zaczął tonąć, a Jezus wyciągnął rękę, aby go uratować, mówiąc: „O ty małej wiary, czemu zwątpiłeś?”

Następnie mamy dramatyczne wyznanie wiary Piotra, które miało miejsce, gdy Jezus i jego naśladowcy dotarli do wiosek Cezarei Filipowej. Jezus zadawszy pytanie: „Za kogo uważają mnie ludzie?”, otrzymał różne odpowiedzi. Wtedy Jezus zwrócił się do Piotra i rzekł: „A wy za kogo mnie uważacie?”, a Piotr odpowiedział stanowczo: „Tyś jest Chrystus, syn Boga żywego”. (Mateusz xvi, 13-18; Marek viii, 27-29; Łukasz ix, 18- 20.) Wtedy Jezus powiedział mu, że odtąd jego imię będzie Piotr. W języku aramejskim, którym posługiwał się Jezus i Jego uczniowie, słowo to brzmiało kepha, co oznaczało skałę. Jezus zakończył proroczymi słowami: „Ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.”

Nie ma wątpliwości, że Piotr był faworyzowany wśród uczniów. Został wybrany, wraz z Jakubem i Janem, aby towarzyszyć Jezusowi na górę, gdzie dokonało się Przemienienie, aby ujrzeć Jego chwałę i tam usłyszeć, jak Bóg wypowiedział słowa: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.”

Po tym wydarzeniu grupa zeszła do Jerozolimy, gdzie Jezus zaczął przygotowywać swoich uczniów na zbliżający się koniec swojej służby na ziemi. Piotr ganił Go i nie mógł uwierzyć, że koniec jest bliski. Gdy wszyscy zgromadzili się na Ostatnią Wieczerzę, Piotr zadeklarował swoją wierność i oddanie w następujących słowach: „Panie, z Tobą gotów jestem pójść i do więzienia, i na śmierć”. Musiało być w głębokim smutku, że Jezus odpowiedział, iż przed cockcrow Piotr zaprze się Go trzykrotnie. I w miarę jak tragiczna noc się rozwijała, ta przepowiednia się spełniała. Kiedy Jezus został zdradzony przez Judasza, gdy modlił się w ogrodzie Getsemane i został zabrany przez żołnierzy do żydowskiego arcykapłana, Piotr podążył daleko za nim i siedział na dziedzińcu świątyni w pół ukryty. Wskazany jako jeden z uczniów, Piotr trzykrotnie zaprzeczył oskarżeniu. Wiemy jednak, że zostało mu przebaczone, a kiedy po wniebowstąpieniu Jezus objawił się swoim uczniom, wskazał Piotra i kazał mu trzykrotnie oświadczyć, że Go kocha, co było równoznaczne z trzykrotnym zaparciem się Go przez Piotra. W końcu Jezus zarzucił Piotrowi, z dramatyczną zwięzłością, „Paś owce moje”. Od tego czasu Piotr stał się uznanym i odpowiedzialnym przywódcą sekty.

To Piotr przejął inicjatywę w wyborze nowego apostoła w miejsce Judasza i to on dokonał pierwszego cudu uzdrowienia. Piotr powiedział mu, że nie ma pieniędzy, ale w imię Jezusa Nazarejczyka kazał mu wstać i chodzić. Żebrak uczynił tak, jak mu kazano, i został uzdrowiony z kulawizny. Gdy około dwa lata po wniebowstąpieniu, rozprzestrzenianie się nowej religii spowodowało prześladowania, które zakończyły się męczeńską śmiercią św. Szczepana, wielu z nawróconych rozproszyło się lub ukryło. Apostołowie twardo stali na swoim gruncie w Jerozolimie, gdzie żydowska świątynia stała się ostoją opozycji wobec nich. Piotr postanowił głosić w odległych wioskach, coraz dalej i dalej. W Samarii, gdzie głosił kazania i czynił cuda, Szymon Magus, magik, zaproponował mu pieniądze, jeśli nauczy go tajemnicy swoich okultystycznych mocy. Piotr surowo skarcił magika, mówiąc: „Zatrzymaj swoje pieniądze dla siebie, aby zginęły razem z tobą, bo myślisz, że dar Boży można nabyć za pieniądze.”

Dzięki swojej energicznej i otwartej postawie Piotr nieuchronnie popadł w konflikt z władzami żydowskimi i dwukrotnie arcykapłani kazali go aresztować. Powiedziano nam, że w cudowny sposób został uwolniony z więziennych łańcuchów i zadziwił pozostałych Apostołów, pojawiając się nagle z powrotem wśród nich. Piotr głosił teraz kazania w portach morskich Joppa i Lydda, gdzie spotkał ludzi wielu ras, oraz w Cezarei, gdzie nawrócił pierwszego poganina, niejakiego Korneliusza. Zdając sobie sprawę, że sekta musi zdobyć największe poparcie wśród pogan, Piotr pomógł ukształtować wczesną politykę wobec nich. Jego rosnące znaczenie doprowadziło do wyboru go na biskupa Antiochii. Jak długo tam pozostał, ani jak i kiedy przybył do Rzymu, nie wiemy. Dowody zdają się potwierdzać fakt, że ostatnie lata życia spędził w Rzymie jako biskup. Przekonanie, że poniósł tam śmierć męczeńską za panowania Nerona, w tym samym roku co św. Paweł, jest solidnie oparte na pismach trzech wczesnych Ojców: św. Ireneusza, Klemensa Aleksandryjskiego i Tertuliana. Jedynymi pismami św. Piotra, które do nas dotarły, są jego Listy do Nowego Testamentu I i II, które, jak się uważa, zostały napisane z Rzymu do nawróconych chrześcijan w Azji Mniejszej. Pierwszy List jest pełen napomnień do wzajemnej pomocy, miłości i pokory, i ogólnie nakreśla obowiązki chrześcijan we wszystkich aspektach życia. Na zakończenie (I List Piotra v, 13) Piotr przesyła pozdrowienia od „kościoła, który jest w Babilonie”. Jest to przyjmowane jako kolejny dowód na to, że list został napisany z Rzymu, który w ówczesnym żydowskim użyciu był nazywany „Babilonem”. Drugi List ostrzega przed fałszywymi naukami, mówi o powtórnym przyjściu Pana, a kończy się piękną doksologią: „Wzrastajcie jednak w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu niech będzie chwała, zarówno teraz, jak i w dniu wiecznym.”

Najnowsze odkrycia archeologiczne wskazują, że kościół św. Piotra w Rzymie wznosi się nad miejscem jego grobu, jak ogłosił Pius XII na zakończenie Roku Świętego 1950. W katakumbach znaleziono wiele napisów ściennych, które łączą imiona św. Piotra i św. Pawła, co świadczy o tym, że powszechne nabożeństwo do tych dwóch wielkich Apostołów rozpoczęło się w bardzo wczesnych czasach. Późniejsze malowidła powszechnie przedstawiają Piotra jako niskiego, energicznego mężczyznę z kręconymi włosami i brodą; w sztuce jego tradycyjnymi emblematami są łódź, klucze i kogut.

KONIEC NOTATEK:

1 Dla św. Ireneusza, patrz niżej; Klemens Aleksandryjski był pisarzem chrześcijańskim, który zmarł około roku 215; Tertulian był rzymskim konwertytą, który żył i pisał w Kartaginie, zmarł około roku 230.

Święty Piotr, Książę Apostołów. Święty biblijny. Święto obchodzone jest 29 czerwca. Zaczerpnięte z „Żywotów Świętych”, opublikowanych przez John J. Crawley & Co., Inc.

Piotr, Książę Apostołów.