Nie wszystkie rafinowane ziarna są równe mówi Barilla: Makaron nie powinien być wrzucony do jednego worka z ciastami i ciasteczkami jako „puste węglowodany”

Częściowo dlatego, że makaron ma tendencję do wrzucania do jednego worka z ciastami, ciastkami i ciasteczkami w kategorii „rafinowane ziarna” jako „białe jedzenie” w przeciwieństwie do brązowych (np. pełnoziarnistych) lub kolorowych (np. owoce i warzywa). owoce i warzywa) żywności, mówi Barilla, która mówi, że autorzy 2015 Dietary Guidelines for Americans powinny pomóc konsumentom zrozumieć, że „nie wszystkie rafinowane ziarna są równe.”

Przemawiając do FoodNavigator-USA przed uruchomieniem wytycznych, Barilla VP of R&D, Americas, Enrico Cademartiri, powiedział, że wielu konsumentów myśli, że regularny makaron z rafinowanych ziaren (w przeciwieństwie do pełnych ziaren) jest niewiele lepszy niż pełne cukru i tłuszczu pączki lub ciasteczka, co sprawia, że są otyli i tworzy skoki cukru we krwi … a następnie zderzenia.

W rzeczywistości, przy zaledwie 42-5, indeks glikemiczny zwykłego makaronu z rafinowanego ziarna jest podobny do tego z gryki lub brązowego ryżu i tylko nieznacznie wyższy od tego z makaronu pełnoziarnistego, który ma IG 37, więc jest znacznie poniżej progu 55 dla żywności o niskiej glikemii, powiedział Cademartiri.

Regularny makaron – pochodzący z rafinowanych ziaren – jest pokarmem o niskim IG

Wynika to po części z faktu, że struktura skrobiowa makaronu powoduje, że jest on trawiony wolniej niż ta sama ilość mąki, z której zrobiony jest chleb; podczas gdy proces ekstruzji (który zmienia ciasto w kształt makaronu) również tworzy gęsty produkt, który jest mniej podatny na działanie enzymów trawiennych i ma niższy IG niż makaron w arkuszach, powiedział.

„Białko i skrobia tworzą silną sieć, która sprawia, że mikrostruktura makaronu jest naprawdę niezwykła. Ugotowany al dente, indeks glikemiczny makaronu jest również niższy niż w przypadku makaronu rozgotowanego. Jednym ze sposobów, w jaki można stwierdzić, czy makaron jest dobrej jakości, jest to, że woda pozostaje czysta podczas gotowania, a makaron nie jest kleisty podczas odcedzania, co oznacza, że skrobia pozostaje uwięziona w makaronie.”