PMC
Discussion
Prezentowane badanie miało na celu obliczenie częstości występowania kręgosłupów z 4 i 6 kręgami lędźwiowymi oraz ocenę różnic w PI pomiędzy grupami. Nasze badanie wykazało ogólną częstość występowania anomalnej liczby kręgów lędźwiowych na poziomie 2,6%: 1,8% osobników z 4 kręgami lędźwiowymi i 0,8% z 6 kręgami lędźwiowymi. PI u osobników z 4 kręgami lędźwiowymi było istotnie obniżone w porównaniu do osobników z 5 kręgami, a osobniki z 6 kręgami lędźwiowymi nie miały istotnie zróżnicowanego PI w porównaniu do osobników z 5 kręgami lędźwiowymi. Po dodaniu kręgu L6, PI L6PI było istotnie obniżone w porównaniu z PI prawidłowych kręgosłupów.
W niniejszej pracy odnotowano mniejszą częstość występowania kręgosłupów z 4 (1,8%) i 6 (0,8%) kręgami lędźwiowymi w porównaniu z poprzednimi badaniami. W badaniu 591 próbek suchego kadaweru z Kampali w Ugandzie, Luboga stwierdził, że 8 (1.4%) próbek zawierało szósty kręg.2 W innym badaniu Price i wsp. zidentyfikowali 4.1% pacjentów z szóstym kręgiem w ocenie radiogramów 268 bezobjawowych pacjentów.4 W niektórych subpopulacjach, częstość występowania 6 kręgów lędźwiowych jest znacznie wyższa. W artykule Ibrahima i wsp., którzy oceniali 364 pacjentów poddanych operacji z powodu młodzieńczej skoliozy idiopatycznej (AIS), 20 pacjentów (5,5%) miało 6 kręgów lędźwiowych, a 4 pacjentów (1,1%) miało 4 kręgi lędźwiowe w obrębie kohorty.12 W oddzielnym badaniu przeprowadzonym przez Hu i wsp. badających radiogramy 657 pacjentów z AIS, u 14 pacjentów (2,1%) stwierdzono 4 kręgi lędźwiowe, a u 34 pacjentów (5,2%) 6 kręgów lędźwiowych.13 Nasze badanie próbek ze zwłok wykazało częstość występowania 1,8% i 0,8% dla kręgosłupów z 4 i 6 kręgami lędźwiowymi, odpowiednio, co w obu przypadkach było znacznie niższe niż doniesienia w literaturze. W naszym badaniu zastosowaliśmy podobną metodę liczenia kręgów jak w poprzednich badaniach i wykorzystaliśmy większą kohortę okazów.
Występowanie miednicy nie było znacząco różne u okazów z 6 kręgami lędźwiowymi w porównaniu z tymi z 5 kręgami lędźwiowymi, a wcześniejsza literatura na ten temat nie była jednoznaczna. W ocenie radiogramów 268 bezobjawowych pacjentów Price i wsp. zmierzyli PI i lordozę lędźwiową u pacjentów z szóstym kręgiem lędźwiowym i bez niego.4 Autorzy odnotowali znacznie podwyższone PI (średnia różnica +22°) i znacznie podwyższoną lordozę lędźwiową (średnia różnica +8°) u 11(4,1%) z 6 kręgami.4 Ograniczeniem badania była mała liczebność próby oraz heterogeniczność etniczna francuskiej i japońskiej populacji badanej, szczególnie ze względu na znaną predyspozycję genetyczną fenotypu. W przeciwieństwie do tego, w badaniu wczesnych hominidów przeprowadzonym przez Whitcome’a, zwłoki z 6 kręgami lędźwiowymi wykazywały podobną lordozę lędźwiową jak zwłoki z 5 kręgami.14 Wnioski z tego badania są ograniczone, ponieważ Whitcome uwzględnił jedynie zwłoki wczesnych hominidów, które wykazywały inne postawy i dwunożny chód niż współczesny Homo sapiens.14 Nasze badanie jest lepsze od wcześniejszych, ponieważ obejmowało większą liczbę próbek z 6 kręgami lędźwiowymi (n = 23).
Nasze odkrycie, że PI L6 było znacząco obniżone w porównaniu do PI u pacjentów z 5 kręgami lędźwiowymi nie było nieoczekiwane. Kręgi lędźwiowe są naturalnie lordotyczne, co przekładałoby się na obniżenie mierzonego PI. Ta obserwacja, w połączeniu z naszym odkryciem, że PI w 6 kręgach lędźwiowych pasowało do kontroli, gdy L6 nie był włączony, sugeruje, że L6 zachowuje się bardziej jak kręg lędźwiowy niż jak kręg krzyżowy.
Zaobserwowano, że częstotliwość występowania miednicy była inna u pacjentów, którzy mieli 4 kręgi lędźwiowe.Według naszej wiedzy, to badanie jest pierwszym raportem o PI u pacjentów z 4 kręgami lędźwiowymi. PI obserwowane w tej grupie było jednak podobne do tego, jakie obserwowano u bezobjawowych pacjentów z zespolonym LSTV, którzy również posiadają 4 kręgi lędźwiowe. W ocenie radiograficznej 10 pacjentów z sakralizacją L5, Dominguez i wsp. podali średni L5-PI wynoszący 32,75°, mierzony od górnego aspektu trzonu kręgu L5.15 Wyniki Dominguez i wsp. oraz obecnego badania (PI = 38,5 ± 12,1) sugerują, że pacjenci z 4 kręgami lędźwiowymi mają zmniejszone PI w stosunku do pacjentów z 5 kręgami lędźwiowymi, a przyszłe badania powinny skorelować to odkrycie z symptomatologią i wynikami klinicznymi. Ogólnie rzecz biorąc, obniżone PI u osobników z 4 kręgami lędźwiowymi stawia pod znakiem zapytania, czy to, co byłoby kręgiem L5, nie uległo przypadkiem przemieszczeniu podczas formowania się kręgosłupa. To może mieć ważne implikacje przy przywracaniu odpowiedniej lordozy lędźwiowej w dolnych odcinkach lędźwiowych lub lędźwiowo-piersiowych, aby bardziej precyzyjnie odtworzyć prawidłową równowagę strzałkową u pacjentów z 4 kręgami lędźwiowymi.
Nasze badanie było ograniczone przez kilka ograniczeń. Po pierwsze, okazy szkieletowe były suche i jako takie nie posiadały żadnych tkanek miękkich ani struktur więzadłowych. Autorzy nie uważają jednak, aby miało to poważny wpływ na sposób, w jaki miednice zostały zrekonstruowane lub zmierzone, ponieważ technika ta została wcześniej zwalidowana.Dodatkowo, przy obliczaniu pomiaru L6PI użytego w tym badaniu, brak krążka międzykręgowego może zniekształcić wyniki. Jednakże autorzy starannie wykonali ponowną artykulację każdego L6 w oparciu o odsłonięte stawy międzykręgowe i fasetkowe w ten sam sposób, aby uniknąć niewspółosiowości i późniejszych błędnych pomiarów. Zaletą tego badania było bezpośrednie badanie anatomiczne próbek kostnych, co pozwoliło na uniknięcie błędów związanych z radiografią, takich jak problemy z pozycjonowaniem i powiększeniem. Wreszcie, nasze badanie jest ograniczone przez rekonstrukcję miednicy przy użyciu gumowych opasek dla stabilizacji i ściśliwej pianki dla przybliżenia spojenia. Uważamy, że to ograniczenie jest do zaakceptowania, biorąc pod uwagę wiarygodność tego badania i naszych poprzednich raportów dotyczących tej techniki oraz fakt, że nasze wnioski oparte są na różnicach porównawczych, a nie na bezwzględnych wartościach pomiarowych.