PMC

Abstrakt

Historia B. hominis jest wyjątkowa. Niewiele czynników zakaźnych wywołało tak wiele nieporozumień, które nękają tę enigmatyczną pasożytniczą amebę. Sprzeczne opisy jej natury i patogenezy trwały przez cały XX wiek. Jak widać po znacznie zwiększonej liczbie doniesień w ostatnich latach, B. hominis jest obecnie głównym przedmiotem badań, szczególnie pod kątem dowodów na wywoływanie chorób. Lekarze leczą pacjentów z chorobami jelit wywołanymi przez B. hominis. Wiele łagodnych przypadków ustępuje po około 3 dniach bez leczenia, ale inne są ostre i często występuje choroba przewlekła. Podobnie jak w przypadku E. histolytica, stan nosicielstwa często przebiega bezobjawowo. Leczenie polega zazwyczaj na podawaniu metronidazolu, ale skuteczne są również emetyna (w przypadku opornych infekcji), trimetoprim-sulfametoksazol i pentamidyna. W próbkach kału ten złożony pierwotniak występuje w różnych formach komórkowych, co utrudnia diagnostykę mikroskopową. Jak dotąd nie jest dostępny żaden specyficzny test fluorescencyjny z przeciwciałami. Dostępna jest metoda hodowlana pozwalająca na wykazanie łatwiej rozpoznawalnej formy CB, ale prawdopodobnie nie jest ona możliwa do zastosowania w większości laboratoriów diagnostycznych. Powszechnie występującymi formami komórek są: forma CB, forma ziarnista (mitochondria) i forma ameby. Nieoczekiwany zakres wielkości tych form w materiale klinicznym, od wielkości drożdży (ok. 7 mikronów) do komórek olbrzymich o wielkości 20 do 40 mikronów, utrudnia diagnozę Pseudopodia mogą być wykazywane przez formę ameby w ogrzewanych komorach hodowlanych ze stopniem mikroskopowym. Beztlenowy B. hominis nie ma postaci cysty. Jego mitochondria są wyłącznie beztlenowe i nie posiadają białka cytochromowego ani enzymów mitochondrialnych oksydacyjnych. Ze względu na wiele form komórkowych i beztlenowe mitochondria, B. hominis jest organizmem bardzo interesującym do badań morfologicznych i biochemicznych. Rozmnażanie jest bezpłciowe, zwykle przez rozszczepienie binarne. W hodowanych komórkach występuje shizogonia. CB wydaje się być organellą, której specyficznym przeznaczeniem jest rozmnażanie przez shizogonię. W wyniku schizogonii powstaje od 2 do 30 komórek potomnych. Forma ameby rozmnaża się przez plazmotomię; nie posiada CB. Patologia zakażeń B. hominis była badana na gnotobiotycznych świnkach morskich, u których obserwowano zapalenie błony śluzowej jelita i inwazję warstw powierzchownych. Dostępne są jedynie ograniczone badania dotyczące patologii u ludzi. Osoby, które badały histopatologię błony śluzowej, donoszą o zapaleniu i zmianach komórkowych, które ustępują po leczeniu. Więcej badań w tym zakresie jest zdecydowanie wskazanych (32, 44, 57, 62, 67, 75). Szczegóły ultrastrukturalne głównych form B. hominis, z wyjątkiem schizontu, są kompletne. Organizm ten nie posiada ściany komórkowej. Koncentryczne CB zajmuje aż 95% komórki. Główne organelle, do których należą liczne jądra, aparat Golgiego, mitochondria, retikulum endoplazmatyczne, tłuszcz i inne inkluzje, są zamknięte w dwóch lub czterech przeciwstawnych strąkach w cienkim pasie obwodowej cytoplazmy pomiędzy sferyczną błoną plazmatyczną a błoną CB. Strąki wybrzuszają błonę CB do wewnątrz. Istnieją dowody na istnienie endosymbiontu bakteryjnego. Konieczna jest edukacja na temat B. hominis. Wprowadzenie najnowszych wyników badań do nowych podręczników jest niezbędne dla ich zrozumienia przez lekarzy. Pracownicy laboratoriów muszą być świadomi tego zjawiska z wielu powodów. College of American Pathologists uwzględnia B. hominis w swoich próbkach do badań biegłości i wymaga, aby był on zgłaszany w próbkach klinicznych.