Pole Elizejskie

Pole Elizejskie, oficjalnie Avenue des Champs-Élysées (Aleja Pól Elizejskich) – szeroka aleja w Paryżu, jedna z najsłynniejszych na świecie, która rozciąga się na długości 1,17 mil (1,88 km) od Łuku Triumfalnego do Place de la Concorde. Jest podzielona na dwie części przez Rond-Point („rondo”) des Champs-Élysées. Dolna część, w kierunku Place de la Concorde (i dalej, Ogrodów Tuileries), jest otoczona ogrodami, muzeami, teatrami i kilkoma restauracjami. Górna część, w kierunku Łuku Triumfalnego, była tradycyjnie miejscem luksusowych sklepów i hoteli, restauracji i kawiarni na chodnikach, teatrów, banków i biur. Stopniowo jednak jej charakter uległ zmianie, choć atrakcyjność turystyczna pozostaje silna. Coraz bardziej dominują biura linii lotniczych, restauracje typu fast-food, salony samochodowe i kina, a także pasaże handlowe w stylu amerykańskim.

Pole Elizejskie, zaprojektowane po raz pierwszy w XVII wieku, składały się z pól, otwartego obszaru znajdującego się wówczas na obrzeżach Paryża, zawierającego Cours de la Reine („Droga Królowej”), drogę dojazdową biegnącą wzdłuż Sekwany do pałacu Tuileries. Później w tym samym wieku, André Le Nôtre zaprojektował szeroką, cienistą aleję i przedłużył ją do szczytu wzgórza, na którym stoi obecnie Łuk Triumfalny. W XVIII wieku całość zaczęto nazywać Polami Elizejskimi. Łuk Triumfalny został odsłonięty w 1836 roku, a w latach 60. XIX wieku, kiedy baron Georges-Eugène Haussmann z rozmachem przerysowywał paryskie bulwary, Pola Elizejskie stały się prestiżową arterią pałaców, hoteli i restauracji.