Portret artysty (Basen z dwiema postaciami)
Ta praca łączy dwa tematy z obrazów Hockneya z końca lat 60. i początku 70.: basen i portret podwójny. Przedstawia męską postać w białych kąpielówkach pływającą pod wodą, oraz malarza Petera Schlesingera, byłego kochanka i muzę Hockneya, w pełni ubranego, stojącego na brzegu basenu i patrzącego z góry na pływaka. Akcja obrazu rozgrywa się w południowej Francji, w okolicach Saint-Tropez. W charakterystycznym dla Hockneya stylu, pierwszy plan jest uproszczony i spłaszczony, a w tle widać porośnięte drzewami wzgórza.
Kompozycja została zainspirowana przypadkowym zestawieniem fotografii, które Hockney zauważył na podłodze swojego studia: jedna przedstawiająca mężczyznę pływającego pod wodą, zrobiona w Kalifornii w 1966 roku, a druga mężczyznę stojącego i patrzącego na ziemię. Zestawione ze sobą sprawiały wrażenie, jakby osoba stojąca patrzyła na pływaka. Związek Hockneya z Schlesingerem zakończył się gwałtownie w 1971 roku, po bójce w Cadaqués. „Pokazując innego młodego mężczyznę płynącego w kierunku Petera, artysta przyznaje się do utraconej miłości i pragnienia chłopaka, by znaleźć nową partnerkę”. Obraz można postrzegać jako wpisujący się w europejską tradycję od czasów renesansu przedstawiania kąpiących się nago, zmywających plamę zanieczyszczeń wśród spokoju natury.
Hockney pracował nad obrazem przez cztery miesiące pod koniec 1971 roku, ale niezadowolony z kompozycji, w szczególności z kąta nachylenia basenu, porzucił pracę i zaczął od nowa. Następnie wyjechał na kilka miesięcy w podróż z Markiem Lancasterem i powrócił do pracy na początku 1972 roku. Rok 1972 był bardzo owocny dla Hockneya, który rzucił się w wir pracy, aby uciec od swojego nieszczęścia, często pracując po 14 lub 15 godzin dziennie. Mniej więcej w tym samym czasie pracował nad (niedokończonym) podwójnym portretem George’a Lawsona i Wayne’a Snu (1972-5, Tate).
W kwietniu 1972 roku Hockney poleciał na południe Francji, aby lepiej zwizualizować postać pływającą pod wodą, wykorzystując do tego celu basen w willi reżysera filmowego Tony’ego Richardsona w Le Nid du Duc niedaleko Saint-Tropez. Asystent w studiu Hockneya, Mo McDermott, odtworzył pozę przygarbionego mężczyzny, a młody fotograf, John St Clair, był pływakiem. Hockney wykonał setki zdjęć na podstawie swojej oryginalnej kompozycji.
Powróciwszy do swojego londyńskiego studia, Hockney zmontował te zdjęcia wraz z fotografiami Petera Schlesingera zrobionymi w Ogrodach Kensington w tej samej różowej kurtce. Hockney pracował nad obrazem przez dwa tygodnie, po 18 godzin dziennie, a ukończył go i pokrył lakierem dopiero w noc poprzedzającą wysyłkę do Nowego Jorku na wystawę w André Emmerich Gallery. Po raz pierwszy został pokazany na wystawie Paintings and Drawings, która trwała od 13 do 31 maja 1972 r.
Powstanie obrazu i rozpad związku Hockneya z Schlesingerem zostały przedstawione w na wpół fikcyjnym dokumencie z 1974 r. A Bigger Splash, nazwanym tak po obrazie Hockneya z 1967 r.