Przedmioty kolekcji

Opis

Jest to wyjątkowo rzadka pozycja: cenny średniowieczny tekst żydowski, znany jako Talmud, który w jakiś sposób uniknął publicznego spalenia, jakiego doznała większość innych żydowskich ksiąg prawniczych w tamtym czasie. Na szczęście przetrwał on w stanie nienaruszonym i nieocenzurowanym.

W średniowieczu społeczności żydowskie były często przedmiotem ataków antysemickich, w których niszczono mienie i mordowano ludzi. Talmud był stale potępiany i cenzurowany przez Kościół chrześcijański, który twierdził, że księga jest obraźliwa i bluźniercza. Doprowadziło to do regularnego publicznego palenia książek, po raz pierwszy w Paryżu w 1242 roku.

Czym jest Talmud?

Talmud, co oznacza „nauczanie”, jest starożytnym tekstem zawierającym żydowskie powiedzenia, idee i historie. Obejmuje on Misznę (prawo ustne) i Gemarę („Zakończenie”). Miszna to obszerny zbiór powiedzeń, argumentów i kontrargumentów, które dotyczą praktycznie wszystkich dziedzin życia. Gemara jest znana jako „morze” nauki, zbiór opowieści o postaciach biblijnych, trzeźwych argumentów prawnych i fantazyjnych wyobrażeń o świecie dawnym i przyszłym.

Dlaczego jest to Talmud 'babiloński'?

Talmud rozwijał się w dwóch głównych ośrodkach żydowskiej nauki: Babilonii i Palestynie. Talmud Jerozolimski lub Palestyński został ukończony ok. 350 r., a Talmud Babiloński (bardziej kompletny i autorytatywny) został spisany ok. 500 r., ale był redagowany przez kolejne dwa stulecia. Talmud służył jako podstawa wszystkich kodeksów prawa rabinicznego.

Z palestyńskiej tradycji kultu żydowskiego wywodzi się obrządek aszkenazyjski, używany w Europie Zachodniej i Wschodniej oraz w Rosji. Z tradycji babilońskiej wywodzi się obrządek sefardyjski, stosowany w Hiszpanii, Portugalii, Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Oba te obrządki, jak również kilka innych, są nadal praktykowane w ortodoksyjnych gminach żydowskich na całym świecie.

W dyskusjach genealogicznych ludzie często używają terminów aszkenazyjski i sefardyjski, aby opisać Żydów pochodzących z odpowiednich regionów.

Jakie znaczenie ma Talmud?

Zapoznanie się z tekstem Talmudu może być wymagające. Podczas gdy przeczytanie strony Biblii jest możliwe w ciągu kilku minut, w zależności od stopnia trudności, przebrnięcie przez stronę Talmudu ze zrozumieniem może zająć godzinę lub znacznie więcej. Tradycyjnie studiuje się go z partnerem lub „przyjacielem”, aby odtworzyć wewnętrzne argumenty i upewnić się, że dany temat, czy to małżeństwo, etyka biznesu, kara śmierci, prawo własności czy przepisy dietetyczne, został przeanalizowany pod każdym możliwym kątem. Ten rodzaj studiowania prowadzi do wyostrzenia umysłu, ale także tworzy intensywną wspólnotę wspólnych idei i wizji.

Talmud, wraz z towarzyszącym mu Midraszem (wielorakim zbiorem interpretacji Biblii, podobnie jak interpretacje i kazania na temat ich własnych Pism przez chrześcijan i muzułmanów), zapewniał, że Żydzi płci męskiej, którzy angażowali się w to studium przez całe życie, oraz ich kobiety, które uczyły się historii (ale nie materiału prawnego) w bardziej popularnej formie, byli uzbrojeni przeciwko często nieprzyjaznemu światu zewnętrznemu przez swój własny wewnętrzny świat wartości.

Dlaczego ten rękopis jest tak rzadki?

W średniowieczu Talmud był celem nieustannego potępiania, szkalowania i cenzury ze strony Kościoła chrześcijańskiego. Zaciekła wrogość wobec jego rzekomo obraźliwych i bluźnierczych treści doprowadziła do częstych publicznych spaleń, z których pierwsze miało miejsce w Paryżu w 1242 r.

W rezultacie zachowało się bardzo niewiele kompletnych rękopisów Talmudu, a pozostałe fragmentaryczne są również raczej rzadkie.

Co przedstawiają te strony?

Ten rękopis (w kwadratowej ręce aszkenazyjskiej) jest wyjątkowo rzadkim egzemplarzem, który na szczęście nie został ocenzurowany ani okaleczony.

Ukazuje koniec traktatu Arakhin („Wyceny”), który dotyczy kwestii związanych z utrzymaniem sanktuarium, oraz początek traktatu Keritot („Wykluczenia”), który omawia grzechy pociągające za sobą karę boską.

Przeglądaj cały rękopis na stronie Digitised Manuscripts.

Więcej informacji na temat rękopisu można znaleźć na stronie Digitised Manuscripts.