Rasy kóz nubijskich
Nubijskie
Rasa anglonubijska powstała w Anglii jako krzyżówka kozy staroangielskiej Milch z kaczkami Zariby i Nubii importowanymi z Indii, Rosji i Egiptu. Z Anglii zostały wyeksportowane do większości krajów. W Stanach Zjednoczonych są one określane po prostu jako Nubian.
Głowa jest charakterystyczną cechą rasy, z profilem twarzy między oczami a kufą jest mocno wypukła (nos rzymski). Uszy są szerokie, wiszące i długie – rozciągają się na co najmniej jeden cal (2,54 cm) poza kufę, gdy są trzymane płasko wzdłuż twarzy. Leżą blisko głowy przy skroni i lekko wysklepiają się do przodu na zaokrąglonym końcu, tworząc kształt dzwonu. Uszy nie są grube, a chrząstka jest dobrze zaznaczona. Włosy są krótkie, delikatne i błyszczące. Ubarwienie jest głównie czerwonawe, często z plamkami lub cętkowaniem.
Dzięki swojemu bliskowschodniemu dziedzictwu, kozy te mogą żyć w bardzo gorącym klimacie i mają dłuższy sezon hodowlany niż inne kozy mleczne. Są one uważane za rasę mleczną lub dwufunkcyjną. Nubijczycy znani są z wysokiej zawartości tłuszczu w mleku, średnio 5 procent lub więcej. Ilość ta jest przewyższana jedynie przez rasę Nigerian Dwarf, Pygmy goat i Boer goat, z których wszystkie są mniej prawdopodobne, aby być wykorzystywane do produkcji mleka na dużą skalę, takich jak w mleczarni lub produkcji sera. Ze względu na wyższą zawartość tłuszczu, mleko nubijskie ma więcej smaku niż mleko o niższej zawartości tłuszczu. Produkcja mleka jest średnio niższa niż u innych ras mlecznych.
Nubijskie krowy ważą co najmniej 135 funtów (61 kilogramów) i 175 funtów (79 kilogramów) w przypadku kaczek. Minimalna wysokość rasy, mierzona w kłębie, wynosi 30 cali (76 centymetrów) dla klaczy i 35 cali (88 centymetrów) dla kaczek. W przeciwieństwie do innych ras mlecznych, Nubijczycy są wykorzystywani przez niektórych producentów w sektorze produkcji mięsa koziego. Rasa ta jest duża, co wiąże się z szybkim tempem wzrostu. Ich duże, wiszące uszy często sugerują, że stanowią dobrą podstawę do przejścia na Boer.