Achter het hoge risico op longontsteking bij Lupus: Aangeboren afwijking?

Rúa-Figueroa I, Nóvoa J, GarcÃa-Laorden MI, et al.Clinical and Immunogenetic Factors Associated with Pneumonia in Patients with Systemic Lupus Erythematosus: A Case-Control Study. Journal of Rheumatology (2014) 41:1801-1807.

Bij patiënten met systemische lupus erythematosus (SLE) is de incidentie van longontsteking significant hoger dan in de algemene bevolking, ongeacht de immunosuppressieve therapie. Het risico is vooral verhoogd bij patiënten met ernstige SLE en bij degenen met de ene genetische variant van FCGR2A, een gen dat eerder in verband werd gebracht met vatbaarheid voor bacteremische pneumokokkenpneumonie, aldus de auteurs van een nieuwe case-control studie.

De onderzoekers vergeleken genetische profielen in 232 SLE-patiënten, waaronder 36 die ten minste één episode van longontsteking hadden doorgemaakt en 196 leeftijd- en geslachtsgematchte controles zonder episodes van longontsteking.

De onderzoekers vonden dat deze genetische variant van FCGR2A patiënten met SLE lijkt te predisponeren voor longontsteking, en dat het risico nog hoger is bij vrouwelijke patiënten in de leeftijd van 15-39 jaar. Bovendien werd ook vastgesteld dat het verhoogde risico op longontsteking kan voorafgaan aan de diagnose SLE, wat suggereert dat bepaalde genetische factoren predisponeren voor zowel infectie als SLE.

“Deze bevinding kan vanuit biologisch oogpunt zinvol zijn,” verklaren de auteurs, omdat de aanwezigheid van dit allel het vermogen van immunoglobuline G om zich te binden aan C-reactief proteïne (CRP) vermindert, dat een sleutelrol speelt in het aangeboren immuunsysteem door gekapselde bacteriën, met name S. pneumonia, vatbaarder te maken voor fagocytose.