ARABIAN ORYX
De Arabische oryx is een van de best aan de woestijn aangepaste grote zoogdieren, die in staat is te leven in een waterloze, hete, sterk winderige habitat waar weinig andere soorten kunnen overleven. De Arabische oryx leeft in verschillende woestijngebieden, waaronder stenige vlakten, wadi’s en zandduinen.
Zij drinken water als zij dat vinden, maar kunnen wekenlang zonder water. Water wordt verkregen door het eten van planten. Arabische oryxen eten voornamelijk grassen en kruiden, maar ook wortels, knollen, bollen en meloenen. Succulente bollen en meloenen zijn de voornaamste bronnen van vocht.
Arabische oryxen eten vooral ’s nachts, wanneer de planten het sappigst zijn en het vocht van de nacht hebben opgenomen. Ze halen ook vocht uit de condensatie die na zware mist op rotsen en vegetatie achterblijft.
Arabische oryxen hebben een aantal strategieën om hen te helpen het hoofd te bieden aan woestijnomstandigheden, waaronder het in staat zijn hun lichaamstemperatuur drastisch te laten stijgen, alsmede het concentreren van hun urine en het verwijderen van vocht uit hun uitwerpselen. Bij het warmste weer schuilt de oryx het grootste deel van de dag in de schaduw en gaat dan ’s nachts op zoek naar voedsel. Bij koeler weer koesteren ze zich in de zon en voeden ze zich overdag om warm te blijven.
De Arabische oryx heeft een witte vacht met zwarte vlekken op zijn gezicht, en zijn poten zijn donkerbruin tot zwart. Zijn overwegend witte vacht reflecteert de zonnewarmte in de zomer, en in de winter gaan de haren op zijn rug omhoog om de zonnewarmte aan te trekken en op te vangen.
Ze werden geclassificeerd als “Uitgestorven in het Wild” in 1972 en werden voor het eerst geherintroduceerd in Oman met 10 dieren in 1982, gevolgd door herintroducties in Saoedi-Arabië, Israël, de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), en Jordanië. In 1986 werden ze opgewaardeerd tot “Bedreigd”
Terwijl er ongeveer 1.220 wilde oryxen op het Arabisch Schiereiland zijn, wordt de populatie als stabiel beschouwd, vandaar de IUCN-statusaanduiding “Kwetsbaar” vanaf 2020.
Er zijn meer dan 6.000 van deze oryxen in semi-gevangenschap. Arabische oryxen in beschermde gebieden zijn over het algemeen veilig, maar degenen die buiten de beschermde gebieden komen, lopen het gevaar gestroopt te worden. De meeste wilde Arabische oryxen leven in Saoedi-Arabië en de VAE.
In 2011 heeft de International Union for the Conservation of Nature (IUCN) de Arabische oryx van bedreigd naar “kwetsbaar” geherclassificeerd. Dit was de eerste keer dat een diersoort die ooit in het wild was uitgestorven, zijn status met drie volle categorieën van de zes op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten verbeterde. Deze soort wordt echter nog steeds bedreigd door illegale jacht, overbegrazing en droogte.
Ze hebben brede hoeven waarmee ze over grote afstanden op los grind en zand kunnen lopen. De lansvormige, drie meter lange hoorns zijn wapens die worden gebruikt voor verdediging en gevechten.
Kalveren liggen ongeveer een maand verborgen, met slechts korte perioden van activiteit. Ze worden gespeend als ze 4,5 maand oud zijn. De belangrijkste niet-menselijke roofdieren van de Arabische oryx zijn vermoedelijk jakhalzen, die op de kalveren jagen.
Aan de Fossil Rim leeft de Arabische oryx in de weide van het Game Preserve – de vierde weide die u betreedt.