Bestrijd veroudering!
Mitochondriën zijn de krachtcentrales van de cel, die in kuddes werken om de energievoorraden te produceren die andere cellulaire processen aandrijven. Zij zijn de geëvolueerde afstammelingen van symbiotische bacteriën en als zodanig zijn de blauwdrukken voor een deel van hun eiwitmachines gecodeerd in hun eigen DNA, los van het DNA in de celkern. Dit mitochondriaal DNA wordt op grote schaal geërfd van de moeder, en talrijke gemeenschappelijke varianten, haplogroepen genaamd, zijn verspreid over de culturen en de bevolking van de wereld.
Mitochondriale beschadiging en functie blijken van groot belang te zijn bij het verouderingsproces en veel voorkomende leeftijdsgebonden ziekten. De laatste jaren zijn er steeds meer aanwijzingen dat sommige varianten van het mitochondriaal DNA gewoon beter zijn dan andere, maar het koppelen van deze genetische variaties aan schade en functie blijft een werk in uitvoering. Toch is de genetische loterij waaraan wij allen deelnemen zeer zeker van toepassing op de mitochondriën die wij erven, en niet alleen op ons kern-DNA. Tot nu toe lijkt de wijdverbreide variant bekend als haplogroep H een winnaar:
Variaties in Menselijke Reactie op Caloriebeperking
Vóór 1920 is er geen significant verschil tussen de levensduur van individuen in haplogroep H en U. Tijdens de calorierestrictie van de Grote Depressie, 1920-1940, vertoont haplogroep H een significante toename in levensduur vergeleken met haplogroep U, gemiddeld verschil 2,6 jaar.
Mitochondriale Haplotypes Correleren met Dementierisico
Deelnemers van haplogroep T hadden een statistisch significant verhoogd risico op het ontwikkelen van dementie en deelnemers van haplogroep J hadden een statistisch significant 8-jaars , beide vergeleken met de gewone haplogroep H.
Hier is nog een paper dat een mogelijk facet aantoont van de superioriteit van haplogroep H mitochondriaal DNA:
Verhoogde intrinsieke mitochondriale functie bij mensen met mitochondriale haplogroep H
Er is gesuggereerd dat menselijke mitochondriale varianten van invloed zijn op de maximale zuurstofopname (VO2max). Of de mitochondriale ademhalingscapaciteit per mitochondrium (intrinsieke activiteit) in menselijke skeletspieren wordt beïnvloed door verschillen in mitochondriale varianten is niet bekend. Wij hebben 54 mannen gerekruteerd en hun mitochondriale haplogroep bepaald. Haplogroep H vertoonde een 30% hogere intrinsieke mitochondriale functie in vergelijking met de andere haplogroep U. Er was geen verband tussen haplogroepen en VO2max.
Interessant is dat we ons in een tijdperk bevinden waarin grootschalige vervanging van mitochondriaal DNA in het hele lichaam een praktische mogelijkheid is. Dit werd acht jaar geleden bereikt bij muizen via protofectie, en sindsdien hebben talrijke onderzoeksgroepen via andere mechanismen mitochondriaal DNA kunnen vervangen in celculturen. In de toekomst zult u optimaal mitochondriaal DNA hebben, dat periodiek wordt vervangen om eventuele schade op te ruimen.
Maar het is natuurlijk die schade die hier de belangrijke factor is, niet de details van uw mitochondriale haplogroep. We verouderen deels omdat ons mitochondriaal DNA beschadigd raakt, en dat is het begin van een lange keten van oorzaak en gevolg die leidt tot disfunctionele cellen, stromen schadelijke reactieve verbindingen, en uiteindelijk fatale manifestaties zoals atherosclerose. Werken aan vervanging van mitochondriaal DNA is dus belangrijk omdat het zal leiden tot een manier om één facet van degeneratieve veroudering te verzachten en om te keren, niet omdat je de mitochondriën van een atleet zult kunnen krijgen als resultaat van een eenvoudige klinische procedure.