Bharat vs India: één natie, twee namen
Hoeveel landen hebben twee namen, één die grondwettelijk is vastgelegd en een andere die waarschijnlijk een Engelse vertaling is voor mensen die hem niet kunnen uitspreken?
Mensen die Engels of een andere Europese taal spreken, hebben vaak moeite met het uitspreken van oosterse namen. Dus in het verleden veranderden ze namen naar eigen goeddunken, en wij accepteren die blindelings.
Kijk naar ons: wij werken met twee namen, de oorspronkelijke naam Bharat, en de gegeven naam, India. De indringers van Bharat die tot aan de rivier Sindhu kwamen, slaagden er op de een of andere manier in om Sindhu uit te spreken als Hindoe, en daarna als Indus. En uiteindelijk zit India nu al eeuwen aan ons vast.
Historici zouden een bevredigende verklaring moeten geven voor de evolutie van deze naam ‘India’, of de oorsprong ervan moeten traceren. Ik kon nergens in de Veda’s, Purana’s, Itihaasa of zelfs Amarakosa het woord of de naam ‘India’ vinden.’
De geschriften zeggen “jambu dweepe Bhaarata varshe….” En van oudsher is een betekenisvolle Samskrita ‘padham’ Bhaarat, in zwang: niemand kan dit ontkennen. Toch is in onze grondwet de naam India opgenomen en is het iedereen vrijelijk toegestaan deze te gebruiken, zelfs na het bereiken van de Onafhankelijkheid van buitenlandse indringers.
Wanneer we in onze regionale talen of Rashtra bhasha spreken, gebruiken we trots de naam Bharat of Bharata Matha. Maar als we de natie in het Engels aanspreken, noemen we haar India, als een vertaling van de oorspronkelijke naam die niet-Bhaaratiya’s kunnen begrijpen.
Sri Lanka heeft de naam Ceylon lang geleden achter zich gelaten. Maar wij houden vast aan de naam die de indringers hebben achtergelaten. Moeten we echt twee namen hebben? Kunnen we het niet bij de naam Bharat houden en anderen laten begrijpen dat we terugkeren naar de oorspronkelijke naam Bharat?
Ik weet niet of ik gelijk of ongelijk heb, maar sommige schrijvers zeggen dat Mahatma Gandhi na de Onafhankelijkheid het Indiase Nationale Congres wilde opheffen en een partij wilde oprichten met een inheemse naam. Waarschijnlijk uit angst voor een identiteitscrisis schonken de toenmalige leiders niet veel aandacht aan Gandhiji’s advies en bleven zij de verkiezingen uitvechten onder dezelfde naam van Indian National Congress.
Tegen die tijd noemden splintergroepen van het Congres zich de Janata Party, Bharatiya Janata Party enzovoort. Als we nu overstappen op Bharat, kan dat voordelig zijn voor de BJP. De natie heeft een debat over deze kwestie nodig.