Cargill
Als particulier bedrijf hoeft Cargill niet dezelfde hoeveelheid informatie vrij te geven als een beursgenoteerd bedrijf en houdt het zich zakelijk gezien relatief gedeisd.
In 2019 bracht de NGO Mighty Earth een 56 pagina’s tellend rapport uit over Cargill. Mighty Earth-voorzitter en voormalig Amerikaans Congreslid Henry A. Waxman noemde Cargill “het slechtste bedrijf ter wereld” en zei dat het “de belangrijkste problemen waar onze wereld voor staat” (ontbossing, vervuiling, klimaatverandering, uitbuiting) aanstuurt “op een schaal die hun naaste concurrenten in het niet doet vallen.”
In 2019 bekritiseerde ook de Zwitserse NGO Public Eye Cargill in verschillende contexten in een rapport over handelaren in landbouwgrondstoffen in Zwitserland.
MensenrechtenschendingenEdit
In 2005 spande het International Labor Rights Fund in federale rechtbank een rechtszaak aan tegen Cargill, Nestlé en Archer Daniels Midland namens kinderen die zeiden dat ze vanuit Mali naar Ivoorkust waren gesmokkeld en gedwongen waren om 12 tot 14 uur per dag te werken zonder loon, weinig eten en slapen, en veelvuldig fysiek werden mishandeld, op cacaobonenplantages.
Cargill was een belangrijke afnemer van katoen in Oezbekistan, ondanks het feit dat in de sector veel ongecompenseerde arbeiders werken en de mensenrechten mogelijk worden geschonden, en ondanks de bekentenissen van twee vertegenwoordigers dat het bedrijf op de hoogte is van het mogelijke gebruik van kinderarbeid bij de productie van zijn gewassen. Hun bezorgdheid is al sinds 2005 bekend, maar er is geen actie ondernomen tegen de arbeidsovertredingen in hun Oezbeekse activiteiten. Het bedrijf heeft al enkele jaren geen Oezbeekse katoen verhandeld.
In februari 2018 hielden verschillende werknemers van Cargill’s fabriek in Dayton, Virginia protesten. Hun grieven waren onder meer slechte gezondheidsvoordelen, slechte arbeidsomstandigheden en het feit dat Cargill werknemers zou hebben ontslagen die zich hadden georganiseerd om een vakbond op te richten. De protesten leidden tot de arrestatie van negen mensen wegens het betreden van bedrijfsterreinen.
Een nog recenter bewijs komt voort uit een tv-programma uit 2019 op de Franse zender France 2 over cacao die illegaal wordt geoogst uit beschermde gebieden in Ivoorkust. Uit de reportage bleek dat kinderarbeid wijdverbreid was op de onderzochte plantages: elke derde arbeider was een kind. Er werden ook gevallen van kinderhandel vanuit het naburige Burkina Faso gemeld. Cargill, die inkoopt op de onderzochte plantages, ontkende eerst dat het cacao kocht uit beschermde gebieden, maar moest toegeven dat zijn traceerbaarheidssysteem deze gebieden niet had bereikt, en dat het dus de oorsprong van zijn cacao niet volledig kon traceren. Een van de grootste afnemers van Cargill van cacao uit Ivoorkust is de Zwitserse levensmiddelengigant Nestlé, zoals de Zwitserse tv-zender RTS later meldde.
Tijdens de COVID-19-uitbraak in 2020 werd één vleesverwerkingsbedrijf in High River, Canada, in verband gebracht met meer dan 358 besmettingsgevallen. United Food and Commercial Workers Canada Union Local 401 voorzitter Thomas Hesse zei: “Het is een tragedie. We hebben dagen en dagen geleden gevraagd om die fabriek tijdelijk voor twee weken te sluiten, alle werknemers naar huis te sturen met behoud van loon om te isoleren. Dat was toen we op de hoogte waren van 38 gevallen. Dat was voordat ze een speciale testfaciliteit in het gebied hadden opgezet.” Rond dezelfde periode doken ook meldingen op van werknemers aan wie persoonlijke beschermingsmiddelen werden geweigerd. Vanaf 3 mei 2020 zijn 917 van de 2.000 werknemers van de fabriek positief getest, en de fabriek is in verband gebracht met 1.501 gevallen in totaal.
In 2021 werd Cargill genoemd in een collectieve rechtszaak die was aangespannen door acht voormalige kindslaven uit Mali die beweerden dat het bedrijf hun slavernij op cacaoplantages in Ivoorkust hielp en aanmoedigde. De aanklacht beschuldigde Cargill (samen met Nestlé, Barry Callebaut, Mars, Incorporated, Olam International, The Hershey Company, en Mondelez International) van het bewust uitvoeren van dwangarbeid, en de aanklagers eisten schadevergoeding voor onrechtvaardige verrijking, nalatig toezicht, en het opzettelijk toebrengen van emotioneel leed.
Land grabbingEdit
De ngo Oxfam heeft een illustratief geval van land grabbing gedocumenteerd. Tussen 2010 en 2012 bracht Cargill enorme stukken land in Colombia onder haar controle, ondanks wettelijke beperkingen op de verwerving van staatsgrond. Om dit te bereiken richtte Cargill niet minder dan 36 brievenbusmaatschappijen op, waardoor het de wettelijk voorgeschreven maximumomvang van grondbezit kon overschrijden. Met meer dan 50.000 hectare grond verwierf Cargill zo meer dan 30 keer de grond die wettelijk voor één eigenaar was toegestaan.
VoedselverontreinigingEdit
In 1971 verkocht Cargill 63.000 ton zaad dat was behandeld met een fungicide op basis van methylkwik, dat uiteindelijk minimaal 650 doden veroorzaakte toen het werd gegeten. Het gefumigeerde zaadgraan werd door Cargill geleverd op specifiek verzoek van Saddam Hoessein en was nooit bedoeld voor directe menselijke of dierlijke consumptie vóór het planten.
Het graan van Cargill – dat rood was geverfd en voorzien van waarschuwingen in het Spaans en het Engels en van een tekening met doodshoofden en gekruiste beenderen naar aanleiding van een eerder incident in 1960 waarbij met kwik behandeld graan als voedsel werd verkocht op Iraakse markten – werd te laat gedistribueerd voor een groot deel van het plantseizoen van 1971, waardoor veel boeren hun overtollige produkt tegen zeer lage prijzen op de openbare markten verkochten; dit trok veel arme Irakezen aan die ofwel de waarschuwingen niet konden begrijpen ofwel deze in de wind sloegen, waardoor duizenden gevallen van kwikvergiftiging zijn ontstaan. De lange latentietijd voordat de symptomen zich ontwikkelden en de grotere tolerantie van vee voor kwikvergiftiging droegen ook bij aan de verkeerde indruk dat het overtollige zaadgraan veilig was om te eten.
In oktober 2007 kondigde Cargill de terugroeping aan van bijna 850.000 bevroren rundvleespasteitjes die waren geproduceerd in zijn verpakkingsfabriek in Butler, Wisconsin en die ervan werden verdacht besmet te zijn met E. coli. Het rundvlees werd voornamelijk verkocht bij Walmart en Sam’s Club winkels.
In maart 2009 schorste de Australische quarantaine- en inspectiedienst (AQIS) tijdelijk de vergunning van Cargill Australië om vlees naar Japan en de VS te exporteren, nadat E. coli was aangetroffen in Cargill’s exportcontainers uit haar fabriek in Wagga Wagga. Eind april 2009 hief AQIS de schorsing van de exportvergunning van Cargill Australië op.
In augustus 2011 kondigden het USDA en Cargill gezamenlijk de terugroeping aan van 36 miljoen pond gemalen kalkoen die was geproduceerd in Cargills fabriek in Springdale, Arkansas, vanwege de vrees voor salmonella. Het teruggeroepen vlees werd geproduceerd tussen 20 februari en 2 augustus. De Centers for Disease Control and Prevention kondigden aan dat de gevonden salmonella resistent was tegen algemeen voorgeschreven antibiotica. Er werd één sterfgeval en 76 ziektegevallen uit 26 staten gemeld. Ongeveer 25 soorten gemalen kalkoen, geproduceerd onder verschillende merknamen, werden getroffen, en alle verpakkingen in kwestie bevatten de code “Est. P-963.”
In september 2011 kondigde Cargill een tweede, onmiddellijke en vrijwillige terugroeping aan van 185.000 pond 85% magere, versgemalen kalkoenproducten vanwege mogelijke besmetting met Salmonella Heidelberg. De kalkoen werd geproduceerd in de fabriek van het bedrijf in Springdale, Arkansas, op 23, 24, 30 en 31 augustus.
In juli 2012 meldde het Vermont Department of Public Health dat 10 mensen in de staat ziek waren geworden van gemalen rundvlees dat door Cargill Beef was teruggeroepen. De 10 werden ziek tussen 6 en 26 juni. Drie van hen werden in het ziekenhuis opgenomen, maar zijn allemaal hersteld, aldus de gezondheidsfunctionarissen. Hannaford Supermarkets waarschuwde consumenten dat Cargill Beef vrijwillig 29.339 pond gemalen rundvlees terugriep dat salmonella zou kunnen bevatten. Het gemalen rundvlees van 85% was op 25 mei 2012 geproduceerd in de fabriek van Cargill in Wyalusing, Pennsylvania, en opnieuw verpakt voor verkoop aan consumenten door klanten van het in Kansas gevestigde bedrijf.
OntbossingEdit
Zie ook: Gran Chaco § Conservation issues
SoyEdit
In 2003 voltooide Cargill een haven voor de verwerking van soja in Santarém in het Amazonegebied van Brazilië, waardoor de sojaproductie in het gebied drastisch toenam en, volgens Greenpeace, de ontbossing van het lokale regenwoud versnelde. In februari 2006 gaf de federale rechtbank in Brazilië Cargill zes maanden de tijd om een milieueffectbeoordeling (EA) uit te voeren. Aanvankelijk werd het project gesteund door werkzoekende plaatselijke bewoners, maar de publieke opinie keerde zich tegen de haven omdat er geen banen zijn gekomen. In juli 2006 gaf de federale aanklager te kennen dat de haven bijna gesloten zou worden.
Greenpeace ging met de campagne naar grote detailhandelaren in de levensmiddelenindustrie en wist al snel McDonald’s en de Britse detailhandelaren Asda, Waitrose en Marks & Spencer zover te krijgen dat ze geen vlees meer kopen dat is geproduceerd op basis van soja uit het Amazonegebied. Deze detailhandelaars hebben op hun beurt druk uitgeoefend op Cargill, Archer Daniels Midland, Bunge, André Maggi Group en Dreyfus om te bewijzen dat hun soja niet is geteeld op onlangs ontbost land in het Amazonegebied. In juli 2006 heeft Cargill zich naar verluidt aangesloten bij andere sojabedrijven in Brazilië in een tweejarig moratorium op de aankoop van sojabonen van recent ontbost land.
In 2019 hebben de zes grootste handelaren in landbouwgrondstoffen, ADM, Bunge, Cargill, LDC, COFCO Int. en Glencore Agri, zich ertoe verbonden hun toeleveringsketens van soja in de Braziliaanse Cerrado te monitoren.
PalmolieEdit
Cargill verkoopt grote hoeveelheden palmolie, die in veel bewerkte voedingsmiddelen, cosmetica en detergenten zit. De meeste palmolie wordt verkregen van plantages op Sumatra en Borneo, die zwaar zijn ontbost om plaats te maken.
CacaoEdit
Op 13 september 2017 bracht NGO Mighty Earth een rapport uit waarin bevindingen werden gedocumenteerd dat Cargill cacao koopt die illegaal wordt verbouwd in nationale parken en andere beschermde bossen in de Ivoorkust.
Het rapport beschuldigde Cargill ervan de boshabitats van chimpansees, olifanten en andere wilde dierenpopulaties in gevaar te brengen door cacao te kopen die in verband wordt gebracht met ontbossing. Als gevolg van de cacaoproductie zijn 7 van de 23 Ivoriaanse beschermde gebieden bijna volledig in cacao veranderd. Cargill werd op de hoogte gebracht van de bevindingen van het onderzoek van Mighty Earth en heeft niet ontkend dat het bedrijf zijn cacao betrekt uit beschermde gebieden in Ivoorkust.
Gegevens die in april 2019 werden vrijgegeven door Global Forest Watch, een online platform dat gegevens en hulpmiddelen biedt voor het monitoren van bossen, toonden aan dat de percentages van het verlies van tropisch primair bos in 2018 dramatisch stegen in Ghana en Ivoorkust, voornamelijk als gevolg van cacaoteelt en goudwinning. In 2018 had Ghana het hoogste stijgingspercentage (60%) ter wereld in vergelijking met 2017, met Ivoorkust (26%) op de tweede plaats.
LuchtvervuilingEdit
In 2005 trof het bedrijf een schikking met het ministerie van Justitie en het Environmental Protection Agency over schendingen van de Clean Air Act, inclusief een plan om meer dan $ 60 miljoen te investeren in kapitaalverbeteringen voor schone luchtcontroles, na een gezamenlijke inspanning van de federale en staat, waarbij ook Alabama, Georgia, Indiana, Illinois, Iowa, Missouri, Nebraska, North Carolina, North Dakota en Ohio betrokken waren.
In 2006 trof NatureWorks, een dochteronderneming in Nebraska, een schikking met de staat over ontoereikende luchtverontreinigingscontroles.
In 2015 trof Cargill een schikking met de EPA over schendingen van de Clean Air Act in een fabriek in Iowa.
BelastingontduikingEdit
In 2011 kwam in Argentinië een geval van transfer mispricing aan het licht waarbij de vier grootste graanhandelaren ter wereld waren betrokken: ADM, Bunge, Cargill en LDC. De Argentijnse belasting- en douanedienst begon een onderzoek naar de vier bedrijven toen de prijzen voor landbouwgrondstoffen in 2008 stegen, maar er zeer weinig winst voor de vier bedrijven aan het bureau was gemeld. Naar aanleiding van het onderzoek werd beweerd dat de bedrijven valse verkoopaangiften hadden ingediend en winsten via belastingparadijzen of hun hoofdkantoor hadden omgeleid. In sommige gevallen zouden zij gebruik hebben gemaakt van spookfirma’s om graan te kopen en de kosten in Argentinië hebben opgedreven om de daar geregistreerde winsten te verminderen. Volgens de Argentijnse belasting- en douanedienst bedroegen de achterstallige belastingen bijna 1 miljard dollar. De betrokken ondernemingen hebben de beschuldigingen ontkend. Tot op heden hebben de Argentijnse belastingautoriteiten niet geantwoord op het verzoek van de Zwitserse ngo Public Eye over de huidige stand van zaken in de zaak.
In zijn jaarverslag van 2018 aan de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) vermeldt Bunge bepalingen die suggereren dat de zaak nog loopt: “s van 31 december 2018 had Bunge’s Argentijnse dochteronderneming inkomstenbelastingaanslagen ontvangen met betrekking tot 2006 tot en met 2009 van ongeveer 1.276 miljoen Argentijnse peso’s (ongeveer $ 34 miljoen), plus toepasselijke rente over het uitstaande bedrag van ongeveer 4.246 miljoen Argentijnse peso’s (ongeveer $ 113 miljoen]).”