Caroline Williams Yoga – Yoga + Christendom | Deel 1

Afwijzing: Yoga is hindoeïstisch / Yoga heeft demonische wortels

Yoga – de betekenis, expressie, het doel en de populariteit ervan – is in de loop van duizenden jaren radicaal veranderd. Ons begrip van wat yoga vandaag is (strakke kleding, meestal vrouwelijke beoefenaars, gekke prestaties van flexibiliteit en kracht) ziet er drastisch anders uit dan wat veel van de oude schrijvers bespraken toen ze over yoga schreven. Sommige geleerden beweren zelfs dat yoga zoals wij dat nu kennen niet eens kan worden beschouwd als een afstammeling van de yoga van weleer.* Dit is een belangrijk punt om in gedachten te houden.
De eerste geschriften over yoga komen van het Indiase subcontinent, duizenden jaren geleden, en dateren van voor de tijd van georganiseerde religies zoals het Hindoeïsme, het Boeddhisme en het Jainisme. Deze religies en de culturen die hen omringden werden, en worden, sterk beïnvloed door deze geschriften (die de Veda’s worden genoemd). Het is niet helemaal waar om te zeggen dat Yoga Hindoeïstisch is of Yoga Boeddhistisch, maar, het is eerlijk om te zeggen dat de oude yoga filosofieën op grote schaal zijn opgenomen in deze religies en cultuur vandaag de dag.

Het woord yoga is een Sanskriet woord dat “juk” of “verenigen” betekent.”

Deze oude yogi’s waren geïnteresseerd in het verenigen van de afzonderlijke stukken van zichzelf met een grotere spirituele/bovennatuurlijke kracht om te ontstijgen aan wat zij beschouwen als de zwakke, fysieke en inferieure fysieke wereld. Zij onderzochten verschillende fysieke technieken om hen te helpen dit soort verlichting te bereiken – complexe ademhalingstechnieken, meditatiehoudingen, dieetbeperkingen, enz. De asana, of fysieke houdingen, deel van yoga niet echt ontwikkeld tot de 19e eeuw en het werd grotendeels ontwikkeld als een manier om jonge Indiase jongens te helpen beter te mediteren (beweeg je lichaam, laat wat energie, en alle van een plotselinge het is makkelijker om te zitten in stilte. Relatable.)

Nou, er is een heel gebied van de wetenschap over de Veda’s dat is super interessant en zeer complex. Ik ben geen geleerde en dit is niet de plaats om te discussiëren over de nuances van de Veda’s, Upanishads, of andere oude yogateksten. MAAR, ik wil dit zeggen:
De yoga die we vandaag de dag beoefenen lijkt in bijna niets op de “yoga” die in deze oude teksten wordt besproken.

Om te beginnen zijn we geen asceten die alleen in de bergen leven en op zoek zijn naar verheven spirituele ervaringen die ons in staat stellen deze lichamen te ontstijgen.

Wij, als christenen, erkennen de waardigheid en heiligheid van het menselijk lichaam, wetende dat onze lichamen tempels zijn van de Heilige Geest en dat, terwijl we hopen op de hemel, we aanwezig zijn bij het werk van God hier op aarde op dit moment.

En toch, de betekenis van yoga zelf is iets waar wij christenen ons sterk mee kunnen identificeren. Het laatste waar Jezus met zijn discipelen om bad voordat hij werd verraden, was om eenheid binnen de individuele gelovige en onder het grotere lichaam van gelovigen:

Ik bid… dat zij allen één zijn, zoals u, Vader, in mij bent en ik in u. Mogen zij ook één zijn in ons, zodat de wereld gelooft dat U mij gezonden hebt. Ik heb hun de glorie gegeven die U mij gegeven hebt, zodat zij één zijn zoals wij. Ik ben in hen en U bent in mij, opdat zij volkomen één worden en de wereld weet dat U mij gezonden hebt en hen liefhebt zoals U mij liefgehad hebt.

Johannes 17:20-23

Dit is de schoonheid van de moderne yoga beoefening – het helpt ons de verschillende delen van onszelf (lichaam, geest, hart en ziel) te verenigen en vanuit deze plaats van geïntegreerde heelheid, één te zijn met God.

Laat me hier duidelijk zijn dat er bepaalde stromingen en filosofieën van yoga zijn waar ik als volgeling van Jezus niet aan zou deelnemen. Maar hun bestaan sluit me niet uit om deel te nemen aan yogatradities die mijn eigen leven en geloof eren en verrijken.

Een manier om hierover na te denken is de gevarieerde stromingen binnen de christelijke traditie. Onder de paraplu van het christendom heb je katholieken, evangelischen, lutheranen, 7e-dags Adventisten, calvinisten, baptisten, jezuïeten, episcopalisten, Westboro Baptist Church-gangers, mormonen, presbyterianen, protestanten, charismatici, pinkstergelovigen, quakers, Jehova’s getuigen, en mijn favoriet, de niet-confessionelen (die, of je het leuk vindt of niet, nog steeds de neiging hebben om nauw aan te sluiten bij ten minste een van deze tradities).

Misschien kijk je naar deze lijst en heb je zoiets van “Wat! Nee! Dat zijn geen christenen!” En je hebt het punt bewezen. Hetzelfde sentiment bestaat ook binnen de yogawereld.

Niettemin zijn er mensen die zullen zeggen dat Christenen niet zouden moeten deelnemen aan welke vorm van yoga dan ook, vanwege de wortels ervan. Ik begrijp de bezorgdheid – we willen God eren en gehoorzamen en zijn bang om deel te nemen aan iets dat die relatie zou schaden.

Maar ik ben het er niet mee eens en denk dat yoga van onschatbare waarde kan zijn voor het leven van een gelovige die in meer heelheid wil leven.

>> Lees verder voor mijn top drie redenen waarom christenen aan yoga kunnen (en zouden moeten!) aan yoga kunnen (en moeten!) doen…

*In zijn boek, Yoga Body: The Origins of Modern Posture Practice, schrijft Mark Singleton: “er is weinig of geen bewijs dat asana ….ooit het primaire aspect is geweest van welke Indiase yogatraditie dan ook – inclusief de middeleeuwse, lichaamsgerichte hatha yoga – ondanks de zelf-authenticerende beweringen van veel moderne yogascholen. Het primaat van de asana uitvoering in de transnationale yoga van vandaag is een nieuw fenomeen dat geen parallel heeft in premoderne tijden…Op houdingen gebaseerde yoga zoals we het vandaag kennen is het resultaat van een dialogische uitwisseling tussen para-religieuze, moderne lichaamscultuur technieken ontwikkeld in het Westen en de verschillende vertogen van ‘moderne’ Hindoe yoga die opkwamen vanaf de tijd van Vivekananda. Hoewel het routinematig een beroep doet op de traditie van de Indiase hatha yoga, kan de hedendaagse op houdingen gebaseerde yoga niet echt worden beschouwd als een directe opvolger van deze traditie.”