CatholicCulture.org

Katholieke Activiteit: Seizoen van Pasen

De viering van de Paasnacht is het begin van het seizoen van Pasen. De Vigilie is het christelijke feest bij uitstek, het feest van nieuwe geboorte, nieuw begin, hernieuwde verlossing en de mensheid hersteld in de Heer. Hoewel de Vigilie het einde markeert van het paasvasten, het einde van de viering van de Goede Week, en het einde van de inkeer en bekering waarop de vastentijd de gemeenschap voorbereidde, is het veel meer een begin. Het is het begin van een nieuw seizoen van genade en een tijd van vreugde en dankzegging, want Pasen is niet één dag of één plechtigheid – het is een feest van vijftig dagen, en de vijftig dagen van Paaszondag tot Pinksterzondag vormen samen wat de Algemene Instructie noemt “de grote zondag”.

DIRECTIES

Vanaf de apostolische tijd waren de feesten van Pasen en Pinksteren primair, en het paasmysterie was het eerste feest dat zowel een tijd vóór het feest van voorbereiding had als een tijd erna voor de uitbreiding en voltooiing van de viering. In het nieuwe Sacramentarium en Lectionarium worden de zondagen na Pasen niet langer “na” genoemd, want zij zijn “van” Pasen, omdat zij niet op een plechtigheid volgen, maar zij moeten als een eenheid worden beschouwd om één seizoen te vormen van plechtigheid en verheerlijking bij de triomf van Jezus over zonde en dood.

In de vroegere opvatting van het seizoen werd het Pinksterfeest afgezonderd omdat het een eigen octaaf had. In de gereformeerde kalender is deze situatie verholpen, want de plechtigheid van de Hemelvaart eindigt niet het seizoen van Pasen; het is één speciale dag binnen een heel speciaal seizoen. De paaskaars wordt niet langer gedoofd op Hemelvaart, want zij moet prominent in het heiligdom aanwezig blijven tot Pinksteren en daarna in het doopvont worden geplaatst. Ze kan gebruikt worden bij begrafenissen en bij de sacramenten van doopsel en vormsel. Het Pinksterfeest sluit nu de paastijd af en de week tussen Hemelvaart en Pinksteren moet een tijd zijn van voorbereiding en verwachting op de komst van de Geest.

Het belangrijkste principe van de kalenderhervorming waartoe het Vaticaans Concilie opriep – dat het paasmysterie het centrum van het christelijk jaar moet zijn – wordt in het nieuwe Sacramentarium duidelijk door de nadruk op Pasen als het grote feest van vijftig dagen.

De paaskaars, voor het eerst ontstoken aan het nieuwe vuur van de Paasnacht, wordt tussen Pasen en Pinksteren op een prominente plaats in het heiligdom geplaatst en moet worden aangestoken bij alle liturgische diensten in dit seizoen en moet worden bewierookt wanneer er in de vijftig dagen wierook wordt gebruikt.

De kleur van het gewaad voor het seizoen is wit, en het kleed of frontaal voor het altaar dient ook wit te zijn. Liturgische kleden of banieren moeten gemaakt zijn van wit en contrasterende kleuren en moeten het seizoen van nieuw leven, vervulling, blijdschap en vreugde in het seizoen weerspiegelen.

Alle boetvaardige elementen in de eucharistie dienen te worden weggelaten in dit seizoen van gezongen Alleluja’s, water, kaarsen en lichten.