CatholicCulture.org

Działalność Katolicka: Season of Easter

Obchody Wigilii Paschalnej są początkiem okresu wielkanocnego. Wigilia jest świętem chrześcijańskim par excellence, świętem nowych narodzin, nowych początków, odnowionego zbawienia i ludzkości przywróconej Panu. Chociaż Wigilia oznacza koniec postu paschalnego, koniec obchodów Wielkiego Tygodnia, koniec pokuty i nawrócenia, do których przygotowywał wspólnotę Wielki Post, to jednak jest ona o wiele bardziej początkiem. Jest to początek nowego okresu łaski oraz czas radości i dziękczynienia, ponieważ Wielkanoc nie jest jednym dniem czy jedną uroczystością – jest to pięćdziesiąt dni świętowania, a pięćdziesiąt dni od Niedzieli Wielkanocnej do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego razem składają się na to, co Instrukcja Ogólna nazywa „wielką niedzielą”.

DIREKCJE

Od czasów apostolskich święta Wielkanocy i Pięćdziesiątnicy były pierwszorzędne, a misterium paschalne było pierwszą uroczystością, która miała zarówno czas przed świętem przygotowania, jak i czas po nim na przedłużenie i zakończenie celebracji. W nowym Sakramentarzu i Lekcjonarzu niedziele następujące po Wielkanocy nie są już określane jako „po”, ponieważ są „z” Wielkanocy, gdyż nie następują po uroczystości, ale mają być traktowane jako jedność, tworząc jeden okres uroczystości i uniesienia w triumfie Jezusa nad grzechem i śmiercią.

W dawnym rozumieniu pory roku uroczystość Zesłania Ducha Świętego była wyłączona, ponieważ miała własną oktawę. W zreformowanym kalendarzu sytuacja ta została naprawiona, ponieważ uroczystość Wniebowstąpienia nie kończy okresu wielkanocnego, lecz jest jednym szczególnym dniem w całym okresie wielkanocnym. Świeca wielkanocna nie jest już gaszona we Wniebowstąpienie, ponieważ powinna pozostać w widocznym miejscu w sanktuarium aż do Zesłania Ducha Świętego, a następnie zostać umieszczona w chrzcielnicy. Można jej używać na pogrzebach oraz podczas udzielania sakramentów chrztu i bierzmowania. Uroczystość Zesłania Ducha Świętego kończy obecnie okres wielkanocny, a tydzień pomiędzy Wniebowstąpieniem a Zesłaniem Ducha Świętego powinien być czasem przygotowania i oczekiwania na przyjście Ducha Świętego.

Główna zasada reformy kalendarza, do której wzywał Sobór Watykański – aby tajemnica paschalna stanowiła centrum roku chrześcijańskiego – jest oczywista w nowym Sakramentarzu z powodu podkreślenia Wielkanocy jako wielkiego święta trwającego pięćdziesiąt dni.

Świeca wielkanocna, zapalona po raz pierwszy od nowego ognia podczas Wigilii Paschalnej, jest umieszczona w widocznym miejscu w sanktuarium pomiędzy Wielkanocą a Pięćdziesiątnicą i powinna być zapalana podczas wszystkich nabożeństw liturgicznych w tym okresie oraz powinna być kadzona za każdym razem, gdy używane jest kadzidło w ciągu pięćdziesięciu dni.

Kolor szaty liturgicznej w tym okresie jest biały, biały powinien być także obrus lub fronton ołtarza. Zawieszenia liturgiczne lub sztandary powinny być wykonane z bieli i kontrastujących kolorów i powinny odzwierciedlać sezon nowego życia, spełnienia, radości i rozradowania w tym okresie.

Wszystkie elementy pokutne w eucharystii powinny być wyeliminowane w tym sezonie śpiewanego Alleluja, wody, świec i świateł.