Geen botten erover! De FDA noemt botten voor honden een absolute Geen

Terwijl wij het vorige week hadden over verheven zaken als het Hooggerechtshof en over bodemschatten als Kim Kardashian, heeft de FDA in alle stilte een waarschuwing uitgegeven over het voeren van botten aan honden. Als in, het is een grote no-no.

Hier is wat ze te zeggen hadden:

10 Redenen waarom het een slecht idee is om je hond een bot te geven:

1. Gebroken tanden. Dit kan dure veterinaire tandheelkunde vereisen.

2. Verwondingen aan de mond of tong. Deze kunnen zeer bloederig en smerig zijn en vereisen mogelijk een bezoek aan uw dierenarts.

3. Bot raakt verstrikt in de onderkaak van uw hond. Dit kan beangstigend of pijnlijk zijn voor uw hond en mogelijk kostbaar voor u, omdat het meestal een bezoek aan uw dierenarts betekent.

4. Bot komt vast te zitten in de slokdarm, de buis waar voedsel doorheen gaat om de maag te bereiken. Uw hond kan kokhalzen in een poging het bot naar boven te krijgen, en moet naar de dierenarts.

5. Het bot komt vast te zitten in de luchtpijp. Dit kan gebeuren als uw hond per ongeluk een klein stukje bot inhaleert. Dit is een noodgeval omdat uw hond moeite zal hebben met ademhalen. Ga onmiddellijk met uw hond naar de dierenarts!

6. Botje komt vast te zitten in maag. Het ging net goed, maar het bot kan te groot zijn om uit de maag en in de darmen te komen. Afhankelijk van de grootte van het bot, kan uw hond een operatie nodig hebben of een endoscopie van het maag-darmkanaal, een procedure waarbij uw dierenarts met behulp van een lange buis met een ingebouwde camera en grijpgereedschap probeert het vastzittende bot uit de maag te verwijderen.

7. Bot komt vast te zitten in de darmen en veroorzaakt een verstopping. Het kan tijd zijn voor een operatie.

8. Constipatie als gevolg van botfragmenten. Uw hond kan het moeilijk hebben om de botfragmenten te laten passeren omdat ze zeer scherp zijn en de binnenkant van de dikke darm of het rectum schrapen als ze worden verplaatst. Dit veroorzaakt hevige pijn en kan een bezoek aan uw dierenarts noodzakelijk maken.

9. Hevige bloedingen uit het rectum. Dit is erg smerig en kan gevaarlijk zijn. Het is tijd voor een bezoek aan uw dierenarts.

10. Peritonitis. Deze vervelende, moeilijk te behandelen bacteriële infectie van de buikholte wordt veroorzaakt wanneer botfragmenten gaten in de maag of darmen van uw hond prikken. Uw hond moet met spoed naar de dierenarts, want buikvliesontsteking kan dodelijk zijn voor uw hond.

Enge, inderdaad. Ik heb ook veel van deze rampen gezien. Ik ben het er niet helemaal mee eens dat botten altijd zo gevreesd moeten worden. Hoewel gekookte botten ook op mijn “no-no” lijst staan (omdat ze versplinteren en splinteren), houd ik me verre van de dogmatische “no bones about it” aanpak van de FDA.

Dat komt omdat rauwe, vlezige botten veel voordelen bieden, en de risico’s gemakkelijk kunnen worden beperkt met gezond verstand tactieken. Hoewel er risico’s blijven bestaan, zijn de gebits- en gedragsvoordelen van het vlees van botten scheuren en kauwen in veel gevallen de moeite waard – maar zeker niet in alle gevallen.

Sommigen van jullie weten misschien dat ik de afgelopen jaren een soort bekering heb ondergaan over het onderwerp rauw. Het is niet zo dat ik het BARF-dieet voer waar je misschien over hebt gehoord – ik voer mijn honden nog steeds een commercieel dieet op recept (om een paar redenen, waaronder de kosten, waar ik hier niet op in zal gaan), samen met zelfgekookte toevoegingen – maar ik ben niet langer bang voor de rauwe, vlezige botten die het BARF-dieet en anderen die erop lijken gebruiken.

Sinds ik me bewust ben geworden van de voordelen van rauwe vleesbotten, bied ik mijn honden nu rauwe kippennekken en -ruggen, lamsschenkels en af en toe een dijbeenkop aan. Dit is hoe ik het aanpak:

1. Ik koop rauwe, vlezige botten bij slagers van hoge kwaliteit. In mijn geval, van de plaatselijke boerenmarkt of Whole Foods – plaatsen die ik vertrouw om de super-vers, humaan opgevoed en geslacht vlees dat ik verkies in voorraad te hebben.

2. Ik houd het meestal bij kippennekken en -ruggen omdat de botten zacht en zeer verteerbaar zijn.

3. Als ik grotere botten voer, houd ik het bij gewichtdragende botten en laat ik ribben en andere botten met rust voor het geval ze klein genoeg zijn om in hun geheel doorgeslikt te worden.

4. Van de grotere botten laat ik veel vlees hangen. Maar dit werkt alleen als ik degene ben die het stuk uitbeent, omdat de botten die bij de slager worden aangeboden bijna altijd zonder vlees zijn.

(Als alternatief zou u uw slager kunnen opdragen de portie van de hond te respecteren door het bot royaal te mijden. Natuurlijk zullen ze je aankijken alsof je niet echt begrijpt welke prijs je betaalt voor je chique vlees, maar het is het waard om hun bijna universele uitdrukking van afschuw te zien.)

5. Op de grotere botten blijf ik altijd in de buurt om naar mijn honden te kijken en te luisteren: Het is niet alleen leuk om te zien hoe ze zich vermaken, maar als ik erbij ben, kan ik ook alert zijn op de eerste geluiden van tanden die het bot schrapen – een duidelijk teken dat het bot “gedood” is.

Op dat moment haal ik het bot weg om hun tanden te sparen, en bied in plaats daarvan een knapperig stukje wortel of appel aan om de onvermijdelijke verlatingsangst te verlichten. (“Waar is mijn geweldige bot gebleven?”)

6. Sommige huisdieren zijn “slikkers.” Honden die slikken zonder te kauwen zijn geen goede kandidaten voor botten, rauwe huiden … of de meeste speeltjes.

7. Ik voer rauwe stukken meestal buiten de deur, zoals de natuur het bedoeld heeft: Misschien ligt het aan mij, maar hoewel ik geen schoonheidsfreak ben, kan ik geen kraakbeenachtige smurrie, of glibberig, verdwaald vet op mijn vloeren verdragen.

8. Als mijn honden niet gewend zijn aan een bepaald vlees, bied ik slechts een kleine portie (een halve nek?) om te zien hoe het hen bevalt. Als de ontlasting een beetje zacht is, kan ik er vrij zeker van zijn dat ik dit soort voer vermijd. Gezond verstand, toch?

Dat zijn mijn regels, in ieder geval. En noch ik, noch anderen die ik ken en die deze regels routinematig volgen, zijn nog bij de dierenarts op de eerste hulp beland met het soort botrampen waar de FDA je bang voor wil maken. Maar ja, het vergt veel toewijding om botten veilig te voeren. En ja, het is belangrijk om te erkennen dat niets in het leven zonder risico’s is.

Maar hebben we echt een waarschuwing van de FDA nodig over het voeren van botten? Hmmm… Gezien het soort botrampen dat ik in het verleden heb gezien, geef ik toe dat we die waarschijnlijk wel nodig hebben. Toch had ik graag gezien dat er ergens een regel in had gestaan met een knipoog naar uitzonderingen.

Dr. Patty Khuly

Kunst van de dag: “Can’t fool me with rubber bones” door The Giant Vermin