Hoe berekent u de volatiliteit in Excel?

Hoewel er verschillende manieren zijn om de volatiliteit van een bepaald effect te meten, kijken analisten doorgaans naar de historische volatiliteit. Historische volatiliteit is een maatstaf voor prestaties in het verleden; het is een statistische maatstaf voor de spreiding van rendementen voor een bepaald effect over een bepaalde periode.

Omdat historische volatiliteit een meer langetermijnbeoordeling van risico’s mogelijk maakt, wordt deze op grote schaal gebruikt door analisten en handelaren bij het opstellen van beleggingsstrategieën. Hoe hoger de historische volatiliteitswaarde van een bepaald effect, des te risicovoller het effect. Sommige traders en beleggers zoeken echter juist naar beleggingen met een hogere volatiliteit. U kunt de historische volatiliteit berekenen

Historische volatiliteitsstrategieën

Om de volatiliteit van een bepaald effect in een Microsoft Excel-spreadsheet te berekenen, bepaalt u eerst het tijdsbestek waarvoor de metriek zal worden berekend. In het kader van dit artikel wordt in het voorbeeld een tijdsperiode van 10 dagen gebruikt. Nadat u uw tijdsbestek hebt bepaald, is de volgende stap het invoeren van alle slotkoersen voor dat tijdsbestek in de cellen B2 tot en met B12 in opeenvolgende volgorde, met de nieuwste prijs onderaan. (Houd in gedachten dat als u een tijdsbestek van 10 dagen gebruikt, u de gegevens van 11 dagen nodig hebt om het rendement voor een periode van 10 dagen te berekenen.)

In kolom C berekent u het interdagrendement door elke koers te delen door de slotkoers van de dag ervoor en daar één van af te trekken. Als McDonald’s (MCD) bijvoorbeeld op de eerste dag op $147,82 sloot en op de tweede dag op $149,50, zou het rendement van de tweede dag (149,50/147,82) – 1, of .011, zijn, wat aangeeft dat de prijs op dag twee 1,1% hoger was dan de prijs op dag één.

Volatiliteit is inherent gerelateerd aan standaardafwijking, of de mate waarin prijzen afwijken van hun gemiddelde. Voer in cel C13 de formule “=STDEV.S(C3:C12)” in om de standaardafwijking voor de periode te berekenen.

Zoals hierboven vermeld, zijn volatiliteit en afwijking nauw met elkaar verbonden. Dit blijkt duidelijk uit de soorten technische indicatoren die beleggers gebruiken om de volatiliteit van een aandeel in kaart te brengen, zoals de Bollinger Bands, die zijn gebaseerd op de standaardafwijking van een aandeel en het eenvoudig voortschrijdend gemiddelde (SMA). Historische volatiliteit is echter een cijfer op jaarbasis, dus om de hierboven berekende dagelijkse standaarddeviatie om te zetten in een bruikbare metriek, moet deze worden vermenigvuldigd met een annualisatiefactor op basis van de gebruikte periode. De annualisatiefactor is de vierkantswortel van het aantal perioden in een jaar.

De onderstaande tabel toont de volatiliteit voor McDonald’s binnen een tijdsbestek van 10 dagen:

In het bovenstaande voorbeeld zijn dagelijkse slotkoersen gebruikt en er zijn gemiddeld 252 handelsdagen per jaar. Voer daarom in cel C14 de formule “=SQRT(252)*C13” in om de standaardafwijking voor deze periode van 10 dagen om te zetten in historische volatiliteit op jaarbasis.

Waarom volatiliteit belangrijk is voor beleggers

Hoewel volatiliteit in een aandeel soms een slechte connotatie kan hebben, zoeken veel handelaren en beleggers juist naar beleggingen met een hogere volatiliteit. Zij doen dit in de hoop uiteindelijk meer winst te maken. Als een aandeel of ander effect niet beweegt, heeft het een lage volatiliteit.

Aand de andere kant kan een aandeel of ander waardepapier met een zeer hoge volatiliteit een enorm winstpotentieel hebben.

Om als handelaar of belegger te kunnen profiteren van volatiliteit, moet de timing van de handel perfect zijn. Zelfs een correcte market call kan uiteindelijk geld verliezen als de grote koersschommelingen van het effect een stop-loss order of een margin call tot gevolg hebben.