Ik ging naar een yogales voor dikke mensen – zo was het
Ik zit in een diepe lunge – mijn rechtervoet onder mijn rechterknie, mijn linkervoet zo ver mogelijk naar achteren geschoven. Net als mijn dij echt begint te branden, hoor ik het: een diepe, grommende kreun van rechts. “Ooooohhhhh.” De vrouw laat nog een kreun horen. En dan nog een.
We zitten in de yogales, en ze heeft moeite met een pose. Tot mijn verbazing is er geen ongemakkelijke stilte of vreemde blikken haar kant op. Ze vraagt zich niet af waarom ze zich voor yoga heeft opgegeven als ze zelfs al zo’n pijn heeft van een lunge, en dan ook nog hard.
In plaats daarvan begint de vrouw links van me. “Ugh, ik weet het, dit is vreselijk. Maar je kunt het, Shary,” zegt ze. “Nog een klein beetje langer.”
Het is iets wat ik nog nooit eerder in een yogales heb gehoord: studenten die elkaar aanmoedigen.
Maar dit was dan ook geen gewone yogales. Als je in de zaal was, zou het verschil meteen duidelijk worden: we waren allemaal dik. (Wil je meer trainen maar heb je geen tijd? Probeer dan Fit in 10, het nieuwe workoutprogramma dat maar 10 minuten per dag kost.)
Niet je doorsnee yogales
Ik liep die ochtend naar de Buddha Body yogastudio – een studio in New York City die yogalessen aanbiedt speciaal voor dikke mensen – niet wetend wat ik kon verwachten. Ik was daar omdat ik van yoga hou, omdat ik dik ben en omdat ik dacht dat yoga met een groep mensen die op mij lijken zoveel beter zou zijn dan yoga in een zaal vol mensen die half zo groot zijn als ik. En ik had gelijk.
Wanneer je overgewicht hebt, kan het ontmoedigend aanvoelen om een typische yogales binnen te lopen. Het is net als dat liedje: “een van deze dingen is niet zoals de andere,” en jij bent degene die opvalt. Maar ik rolde mijn mat uit en deed alsof ik het niet merkte – totdat ik natuurlijk over een pose struikelde. Elke keer als ik een pauze moest nemen of een houding moest aanpassen die iedereen kon doen, voelde ik me alsof ik bewees dat ik er niet bij hoorde. Ik was de grootste in de klas en ik remde iedereen af.
Hoewel het mogelijk is dat ik de enige was die zich zo voelde, dat alle anderen in de klas niet merkten wat ik deed of me niet minder vonden omdat ik de plank niet te lang kon vasthouden, is het gevoel dat we er gewoon niet bijhoren wat veel dikke mensen naar yogalessen voor dikke mensen drijft of, als zo’n les niet beschikbaar is, helemaal uit de yogalessen.
“Gebaseerd op wat je ziet in tv-reclames of fitnessmagazines, zou je denken dat yoga alleen is weggelegd voor mensen die al dun en lenig zijn,” zegt Abby Lentz, die een studio runt met de naam Heavy Weight Yoga in Austin, Texas.
Maar yoga-instructeurs als Lentz en Michael Hayes, die Buddha Body runt, zetten het beeld van het typische “yogalichaam” op zijn kop. Ze maken yoga toegankelijk voor iedereen, ongeacht hun lengte, en bieden een ruimte waar dikke mensen zich niet misplaatst voelen.
Meer: 11 manieren om yoga gemakkelijker te maken voor elke maat
Aanpassingen zijn welkom
Op het eerste gezicht, lijkt Buddha Body op elke andere yogastudio, met matten, blokken en bolsters die rondslingeren. Maar als je naar de muren kijkt, zie je balletstangen en lange zwarte banden aan haken hangen. Hayes gebruikt deze steunen om yogi’s te helpen hun rug, hamstrings en andere spieren te strekken terwijl ze hun gewicht ondersteunen. Toen ik die steunen voor het eerst zag, was ik teleurgesteld. Het leek op verwaterde yoga waarbij de muur het meeste werk doet. Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde dat ik het helemaal mis had.
Toen ik mijn lichaam door een van de banden liet glijden, mijn hielen tegen de muur duwde en naar voren reikte om een stoel voor me vast te pakken, werd het pijnlijk duidelijk dat deze yoga niet verwaterd was. Het was eigenlijk de beste stretch die ik ooit in mijn rug heb gevoeld.
Dan een simpele spinale twist. In een typische yogales doe je dat door op de grond te gaan liggen, met je knieën naar een kant van de kamer gericht en je armen gespreid in een T-vorm. Maar in deze les deden we de spinale twist zittend tussen twee stoelen, waarbij we ons vastpakten aan de rugleuning van de stoel om onszelf dieper in de rekking te trekken.
Toen ik twee dagen later naar een traditionele yogales ging, miste ik die steunen en aanpassingen echt. Sterker nog, ik moest mijn eigen aanpassingen maken tijdens de les, omdat de instructeur niet had voorzien dat ik niet in staat zou zijn om een pose te doen. Het is niet zo dat typische yogadocenten niet willen werken met mensen van hun lengte. Deze docent probeerde me echt extra steun te geven als ik dat nodig had. Maar, zegt Hayes, de meeste docenten weten gewoon niet hoe ze yoga moeten laten werken voor dikke mensen.
“Ze hebben meestal niet te maken met grotere lichamen,” zegt hij. “Dus ze realiseren zich niet dat als je een zittende voorwaartse vouw probeert te doen, je buik je knieën zal raken voordat je hoofd ver genoeg naar beneden kan komen om de houding te voltooien.”
Dikke mensen hebben die aangepaste houdingen en extra ondersteuning nodig, en het is een concept dat zelfs ik, een dik persoon die al een tijdje aan yoga doet, niet begreep toen ik naar de “gewone” lessen ging. In plaats van te erkennen dat mijn lichaam in de weg zat – en dat ik dezelfde spieren met een simpele aanpassing wel zou kunnen strekken – voelde ik mijn gezicht blozen van schaamte telkens als ik een pose niet kon doen.
MORE: How To Get In Yoga At Any Size
Het vinden van mijn plek
Na de les vertelt de vrouw die Shary aanmoedigde om zich door die lunge heen te slaan, me dat het volgen van fat yoga haar leven heeft veranderd. “Toen ik hier een jaar geleden begon te komen, kon ik niet eens op de grond zitten,” zei ze. Nu ik haar op haar mat heb zien liggen en haar knieën naar haar borst heb zien trekken, is het duidelijk dat dat niet meer het geval is. “Ik help bij de kindergroepen in mijn kerk,” zegt ze. “Nu kan ik op de grond gaan zitten en met de kinderen spelen. Dat zou ik niet kunnen doen als ik niet naar yoga was gekomen.”
En zoals Shary het zegt: “Hier mag ik mijn maat hebben.” En ze had het niet alleen over zich te groot voelen in de yogales, maar over zich te groot voelen in het algemeen. Als dikke mensen proberen we onszelf constant kleiner te maken, in de bus of het vliegtuig of zelfs als we gewoon over straat lopen. Maar in yogalessen als Buddha Body, waar iedereen groot is, is het fijn om eindelijk eens ongegeneerd ruimte in te nemen.
Hoewel ik de traditionele yogalessen niet helemaal zal opgeven (hoe kan dat als mijn bedrijf twee gratis lessen per week aanbiedt?), heeft het bijwonen van zelfs maar één vette yogales de manier veranderd waarop ik over mijn lichaam en mijn beoefening denk. Als ik nu struikel over een pose of een pauze nodig heb, laat ik mijn hoofd niet in schaamte hangen. In plaats daarvan vraag ik de instructeur om een aanpassing en ga ik door.
Probeer het eens
Hoewel er duidelijk behoefte is aan yogastudio’s zoals Buddha Body, bestaan er maar weinig. Toen ik onderzoek deed naar vette yoga, kwam ik slechts drie studio’s tegen: Buddha Body in New York City, Heavy Weight Yoga in Austin, en Fat Yoga in Portland, Oregon.
Als je geen les in de buurt kunt vinden, is het ook mogelijk om het vanuit huis te doen. Een keer per maand live-streamt Lentz een Heavy Weight yogales vanuit haar studio, en ze heeft ook een set dvd’s. Curvy Yoga, een website die instructeurs traint om met grotere lichamen te werken, heeft ook een paar gratis yogavideo’s en geschreven aanpassingen.