Ik overwon mijn grootste angst: dit is hoe

Wat als jij deze week je grootste angst zou kunnen overwinnen? Hoe zou uw leven er dan uitzien? Hoe zou het voelen als je geen piek in je hartslag voelde als je eraan denkt te doen waar je bang voor bent?

Sgelukkig, toch?

Het is. Dat kan ik je nu vertellen. Want na 13 jaar van angst, schaamte en ernstige bezorgdheid, heb ik mijn grootste angst overwonnen.

Tot twee weken geleden was ik zelfs doodsbang voor het idee om naar de plaatselijke supermarkt op vijf minuten afstand te rijden. Ik bedoel, 120bpm, ademhalingsmoeilijkheden.

Toen, vijf dagen geleden, reed ik tweehonderd mijl. In m’n eentje. En ik voelde me prima.

Een hele ommezwaai hè?

Hoe?!

Als je een angst hebt die je tegenhoudt, is het hoogstwaarschijnlijk een irrationele angst.

Nee, er is niets mis met angst. Het is normaal. Zelfs irrationele angsten zijn normaal. De meeste mensen hebben ten minste één ding waar ze irrationeel bang voor zijn. Dat is prima.

Het gaat er niet om waar je bang voor bent, het gaat erom hoe je je tegenover die angst gedraagt.

Ik reageerde op mijn irrationele angst – autorijden – door me ervoor te verstoppen. Meer dan een decennium lang. Ik heb niet meer gereden nadat ik mijn rijbewijs had gehaald. Ik heb het actief vermeden. Ik bouwde mijn leven op een manier die het niet nodig had. Ik ontwierp letterlijk mijn leven rond mijn angst. Koos werk rond mijn angst. Ik koos huizen rond mijn angst.

Ik stond toe dat die angst de lakens uitdeelde.

Ik ben ook bang voor andere dingen, maar meestal laat ik die de loop van mijn leven niet veranderen. Het zijn maar kleine dingen. Meer als ongemak en angst dan regelrechte terreur.

Rijden was de grote.

Hier zijn de stappen die ik heb genomen om het voor eens en voor altijd te verslaan.

Stap 1

Ik nam een besluit. De beslissing dat genoeg genoeg was. Ik moest een zelfverzekerde chauffeur worden om vrij te zijn van de constante angst en schaamte en de enige manier om dat te doen was het onder ogen te zien.

Stap 2

Ik maakte een plan. Opfrislessen waren leuk geweest, maar de nieuwe auto en de veiligheid van de bus gaven me gewoon een veiligheidsdeken die me niet zou helpen het zelf te doen.

Ik wist dat opnieuw wennen aan het rijden met een handgeschakelde auto te veel was in dit stadium, dus ik stopte met me er dom over te voelen en besloot een automaat te kopen. Dit zou de mechanische stress wegnemen en me laten concentreren op het daadwerkelijk rondrijden.

Ik hoopte dat de financiële verplichting van het kopen van een auto me zou motiveren om mezelf te pushen om hem te gebruiken.

Stap 3

Auto gekocht, vertelde ik mijn vader dat ik over tien dagen naar hem toe zou rijden om een familielid in het ziekenhuis te bezoeken. Een rit van 200 mijl. Ik moest zowel op bezoek als terug voor een project, dus een lift van mijn zus was uit den boze en het openbaar vervoer was duur en tijdrovend.

Een angstaanjagende en onwaarschijnlijke belofte gedaan, schetste ik wat ik zou gaan doen om dat doel te halen.

Ik zou tien dagen lang elke dag rijden. Ik zou klein beginnen (rond de rotonde bij mijn huis rijden en weer naar huis), en elke dag verder rijden.

Stap 4

Ondersteuning zoeken. Ik sprak met vrienden die wat vrije tijd hadden en zij grepen de kans om op willekeurige jollies te gaan.

Ik sprong bij een vriend in de auto en hij praatte me door elk kruispunt en elke weg heen totdat we 15 mijl naar een café hadden gereden. De volgende dag reed ik alleen door de stad.

De volgende keer reed ik een rondje van 30 mijl naar een nabijgelegen stad om te zwemmen en in het donker met gezelschap naar huis. Ik begon te beseffen dat ik kon rijden. Dat ik altijd al had kunnen rijden. Dat de wegen niet een of andere gekke vrije weg waren. Dat je ze gewoon nam zoals ze kwamen, één verkeerslicht per keer, één kilometer per keer.

Binnen een paar dagen zagen mijn hersenen autorijden niet meer als iets angstaanjagends, maar als iets dat focus vereiste. Dus concentreerde ik me.

Stap 5

Begrijp dat je ertoe in staat bent. Ik heb al vele malen moeilijkere, gevaarlijkere en rationeel beangstigendere dingen gedaan dan dit. En elke keer heb ik me er gewoon doorheen gewerkt.

Het was hetzelfde met dit. Ik zei tegen mezelf dat ik capabel was, keer op keer. Ik praatte tegen mezelf terwijl ik reed, feliciteerde mezelf met elk kruispunt dat ik onder de knie had. Elke weg die ik kende en afvinkte.

Terwijl ik elke rit voltooide, kreeg ik meer bewijs dat ik capabel was. En dat bewijs gebruikte ik de volgende dag.

Stap 6

Ademhalen. Doe het. Denken is een lastig iets als het in een spiraal terechtkomt. Als je begint te catastroferen. Het helpt niet. Dus tot op zekere hoogte is het belangrijk om bij angst eerst te doen, dan te denken.

Ik werd wakker, at mijn ontbijt en stapte in de auto. Als ik een uur of twee zou blijven zitten, zou ik alleen maar tijd hebben om me alle vreselijke dingen voor te stellen die mis zouden kunnen gaan. Beter om aan de slag te gaan.

Ik had een playlist van 3 uur gemaakt met liedjes die ik kende en kon zingen. Want hier is een geheim. Je kunt geen paniekaanval krijgen als je zingt. Zingen is verbazingwekkend goed om je ademhaling stabiel te houden en je hersenen gefocust. En niemand anders kan horen hoe vreselijk je bent als je alleen in je auto zit. Het is een win win.

Ik startte de motor, begon te zingen en trapte het gaspedaal in.

Ik had mijn route met militaire precisie uitgestippeld. Ik had twee rustpauzes gepland voor een pauze van tien minuten. Ik was er klaar voor.

Dus ik deed het.

Stap 7

Celebrate. Feliciteer jezelf met het trotseren van je angst. Angst is het onbekende, dus als je jezelf voortdurend vertrouwd maakt met waar je bang voor bent, ben je niet meer bang.

Het is echt een fenomenaal gevoel. Toen ik thuiskwam na 200 mijl in 24 uur, feliciteerde ik mezelf. Sterker nog, ik feliciteerde mezelf na elke rotonde die ik met succes had genomen.

Het maakt niet uit hoe ‘dom’ je angst is. Angst is ongedifferentieerd. Sommige mensen zijn bang voor autorijden, sommige voor spinnen, sommige voor lollystokjes. Het maakt niet uit. De angst is hetzelfde. Voel je niet dom als je viert dat je je angst onder ogen ziet, want dat is een echte prestatie.

Dus als je het zat bent om ergens bang voor te zijn, zie het onder ogen. Maak een plan, vraag om steun, doe het volhardend en zing je er doorheen. Want je zult het overwinnen. Dat zal je. En dan zul je eindelijk vrij zijn.