Rooms-Katholieke Kerk
Het rooms-katholieke kerkelijk jaar begint op de eerste zondag van de Advent, dat is de vierde zondag voor Kerstmis. Tot 1969 volgden na Advent en Kerstmis de seizoenen van Epifanie, Pre-Lent, Vasten, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren. De eerste dag van de vastentijd is Aswoensdag, de 40e dag (zondagen niet meegerekend) voor Pasen. Een speciaal feest van de Heilige Drie-eenheid vindt plaats op de eerste zondag na Pinksteren. Corpus Christi, een feest ter viering van de werkelijke aanwezigheid van Christus in het brood en de wijn van de Eucharistie (de communiemaaltijd of het Avondmaal), werd in 1264 ingesteld door paus Urbanus IV en wordt gevierd op de donderdag na Drievuldigheidszondag. In 1925 werd door paus Pius XI het feest van Christus Koning ingesteld, dat werd toegewezen aan de laatste zondag van oktober.
Tot 1969 begonnen de vaste feestdagen met St. Andreas (30 november), de dag die het dichtst bij het begin van de Advent ligt. De drie dagen voor Hemelvaartsdag, de zogenaamde Kleine Rogatiedagen (“dagen van vragen”), zijn gewijd aan speciale gebeden voor vruchtbare oogsten. Alleen in de rooms-katholieke kerk vinden we de vasten van de vier seizoenen (quatuor tempora), bekend als de Emberdagen, die vooral in verband worden gebracht met ambtswijdingen. Zij komen voor op de woensdagen, vrijdagen en zaterdagen na de derde zondag van de Advent en de eerste zondag van de Veertigdagentijd, in de week van Pinksteren en de week na de H. Kruisdag (14 september).
Een herziene kalender werd uitgegeven door Paus Johannes XXIII in 1960. De “Constitutie over de Heilige Liturgie” van het Tweede Vaticaans Concilie riep op tot verdere hervormingen. Deze werden voltooid in de nieuwe kalender en het lectionarium, afgekondigd door paus Paulus VI in 1969.
Het belangrijkste kenmerk van de nieuwe kalender was het herstel van alle zondagen als feesten van Christus. Geen enkele heiligen dag, zelfs niet die van de Maagd Maria, mag voorrang hebben op een zondag. In de Proper of Time werd het seizoen van Pre-Lent geschrapt, en werden twee cycli voorzien: (1) de voornaamste seizoenen, zondagen en heilige dagen van Advent tot Pinksteren en (2) een schema van 33 zondagen per jaar die in genummerde volgorde moeten worden gevierd in plaats van de zondagen die voorheen “na Epifanie” en “na Pinksteren” werden genoemd. Het oude Romeinse feest van Maria werd teruggebracht naar 1 januari, een nieuw feest van de doop van Christus werd toegewezen aan de eerste zondag na Epifanie, en het feest van Christus Koning werd verschoven naar de laatste zondag van de gewone tijd. Alle octaven werden geschrapt. Vaste heilige dagen worden nu vanaf 1 januari ingedeeld.
In het Periode der Heiligen werd een aanzienlijke vereenvoudiging, herindeling en in veel gevallen verschuiving van data doorgevoerd. Met uitzondering van 13 “plechtigheden” (waaronder de grote feesten van Christus en Maria) en 25 “feesten”, werden alle andere heiligen- en heiligendagen gereduceerd tot “gedenkdagen”, verplicht of facultatief – met het recht van nationale en regionale bisschoppelijke conferenties om de rangorde te wijzigen. Ember- en Rogation-dagen werden aangewezen als votiefmissen die volgens regionale richtlijnen moesten worden waargenomen.
Regels betreffende heilige dagen en processen die leiden tot de heiligverklaring van heiligen worden gecontroleerd door de Heilige Congregatie voor de Goddelijke Aanbidding (voorheen de Congregatie voor de Riten). Bepaalde feesten worden, naast alle zondagen, uitgeroepen tot “heilige dagen van verplichting”, waarop alle gelovigen de mis moeten bijwonen. In de Verenigde Staten zijn dit: Eerste Kerstdag (25 december), het feest van de heilige Maria (Nieuwjaarsdag), Hemelvaartsdag, Maria Hemelvaart (15 augustus), Allerheiligen (1 november) en de Onbevlekte Ontvangenis van de heilige Maagd Maria (8 december). Daarnaast zijn er nog andere “dagen van verplichting”, zoals Jozefdag (19 maart), de Annunciatie (25 maart), de H.H. Petrus en Paulusdag (29 juni) en het feest van Corpus Christi.