Sam Snead
Sam Snead, voluit Samuel Jackson Snead, bijnaam Slammin’ Sam, (geboren 27 mei 1912, nabij Hot Springs, Virginia, V.S.-overleden op 23 mei 2002, Hot Springs), Amerikaans professioneel golfer die 82 Professional Golfers’ Association (PGA) toernooien won en elk groot kampioenschap waarvoor hij in aanmerking kwam – behalve de U.S. Open, waarin hij vier keer tweede werd.
Snead stond bekend om de lange duur van zijn carrière, zijn behendigheid, en zijn soepele, autodidactische swing. Hij werd professional in 1933 en behaalde zijn eerste overwinning in de Oakland Open van 1937. Hij won de British Open (Open Championship; 1946), de Canadian Open (1938, 1940, 1941), en in de Verenigde Staten het Masters Tournament (1949, 1952, 1954), de PGA Championship (1942, 1949, 1951), en de Vardon Trophy (1938, 1949-50, 1955) voor het beste gemiddelde aantal slagen in PGA toernooien. Hij was acht keer lid van het U.S. Ryder Cup team (inclusief 1969 toen hij aanvoerder was van het team maar niet speelde) en was lid van de winnende World Cup teams in 1956, 1960, 1961, en 1962, en won ook de individuele titel in 1961. Hij won het PGA Senioren toernooi in 1964, 1965, 1967, 1970, 1972, en 1973; het Wereld Senioren Kampioenschap in 1964, 1965, 1970, 1972, en 1973; en het Legends of Golf toernooi (met Gardner Dickinson) in 1978.
Wereldwijd bekend om zijn strooien hoed en volkse humor, heeft Snead naar verluidt nooit golfles gehad, en hij gebruikte soms onorthodoxe methodes om problemen veroorzaakt door een zenuwtrek (in golfjargon bekend als “the yips”) tegen te gaan. Hij won echter meer PGA toernooien dan enige andere kampioen, en voorzichtige schattingen schatten zijn wereld toernooioverwinningen op 135. (Snead’s aantal PGA overwinningen werd verhoogd van 81 naar 82 in 2002, nadat de organisatie Open Championship overwinningen van voor 1995 begon mee te tellen in haar telling van tour overwinningen). Hij vestigde twee records tijdens zijn vele optredens op het Greater Greensboro Open: hij won het meer keren (acht) dan een golfer ooit een enkel toernooi won (waardoor veel sportschrijvers het evenement het “Sam Snead Open” noemden); en, op 52 jarige leeftijd, werd hij de oudste golfer die een PGA evenement won met zijn overwinning daar in 1965. Hij bleef een bedreiging tot in zijn zestigste en werd tweede in het Los Angeles Open van 1974.
Snead werd in 1953 gekozen in de PGA Hall of Fame. Zijn autobiografie, The Education of a Golfer (1962), werd geschreven in samenwerking met Al Stump; hij schreef ook verschillende boeken over golf instructie. Snead was een van de meest geliefde en meest innemende spelers van het spel. Zijn gevatte humor komt tot uiting in zijn advies aan een amateur golfer: “Je hebt maar één probleem. Je staat te dicht bij de bal nadat je hem hebt geslagen.”