What Does Being Pregnant Feel Like?
NEW MOM verkent de briljante, verschrikkelijke, wonderbaarlijke, verwarrende realiteit van het moederschap voor de eerste keer. Het is voor iedereen die een nieuwe moeder wil worden, een nieuwe moeder is, een nieuwe moeder was, of echt goede redenen wil hebben om nooit een nieuwe moeder te worden. Om te beginnen vroegen we vijf schrijvers hoe het voelt om zwanger te zijn. Het eerste antwoord, van romanschrijfster Lydia Kiesling, staat hieronder. Kijk elke woensdag van deze maand of er een nieuw antwoord is.
Soms voelde zwanger zijn alsof ik een steen in mijn schoen had, waarbij de foetus de steen was en ik de schoen. Soms voelde zwanger zijn alsof ik met een nieuwe vriend in een gezellig huisje zat, waar ik zowel in het huisje zat als, op de een of andere manier, het huisje zelf was. Soms voelde ik me zo moe en zo dom en zo ziek dat het buitengewoon oneerlijk leek dat vrouwen aan dit programma hadden meegedaan.
Het voelde Abrahamitisch; ik voelde me als Eva en Maria, maar eigenlijk meer als Job, of Jezus in Gethsemane (alleen spijtiger voor mezelf). Soms voelde het alsof als mijn man die dag zou sterven, ik in ieder geval zijn baby nog zou hebben, en dat het een geschenk van God zou zijn, en soms voelde het alsof als hij zou sterven ik een abortus zou moeten laten plegen en ik maar hoopte dat de timing zou werken. Ik heb vliegangst en als ik vloog voelde ik de foetus van binnenuit op een vriendelijke manier kloppen, me aaien alsof ik een bang paard was en het de bruidegom was.
Soms voelde ik me enorm mooi, als Venus zelf die uit de zee oprijst, en soms voelde ik me gewoon enorm, en oud en zwak en kortademig, en als ik een glimp van mezelf opving in een spiegel moest ik huilen. Bij mijn tweede baby voelde ik mijn bekkenbodem rondslepen als een gedemoraliseerde huisvrouw. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat mijn darmspier het opgaf, alsof hij gewoon in een gedessineerde kamerjas op de bank was gaan liggen. Maar desondanks voelde ik me soms zo wellustig dat ik me schaamde voor mezelf; ik voelde me als Madame Bovary, of iemand in een pornofilm. Maar meestal voelde ik me alsof ik nooit meer zou toestaan dat een man me aanraakte.
Wat nog meer? Ik had honger. Ik bedoel, drie keer in een week naar Burger King gaan met honger. Ik bedoel, één bagel met roomkaas kopen en dan een tweede kopen en rechtop opeten. Ik had het gevoel dat als ik geen pannenkoeken at, de foetus zou verschrompelen en sterven. Soms voelde ik veel kraken, knarsen en trekken, alsof ik een oud walvisschip was. Maar ik voelde me ook als de walvis, want walvissen zitten vol melk en olie en volgen de maan en zingen voor hun lieve kalfjes in het donkere water. Ik voelde me als een wonder. Ik voelde me als een stad in aanbouw. Ik haatte het vaak, maar het is zo moeilijk te bedenken dat ik me misschien nooit meer zo zal voelen.
De roman van Lydia Kiesling, De gouden staat, verschijnt in september bij MCD/FSG.