Alokacja aktywów

Co to jest alokacja aktywów

Alokacja aktywów jest strategią inwestycyjną, która ma na celu zrównoważenie ryzyka i zysku poprzez podział aktywów portfela zgodnie z indywidualnymi celami, tolerancją ryzyka i horyzontem inwestycyjnym. Trzy główne klasy aktywów – akcje, papiery wartościowe o stałym dochodzie oraz środki pieniężne i ich ekwiwalenty – charakteryzują się różnymi poziomami ryzyka i zwrotu, więc każda z nich będzie zachowywać się inaczej w czasie.

Strategiczna alokacja aktywów w celu zrównoważenia portfela

Dlaczego alokacja aktywów jest ważna

Nie ma prostej formuły, która pozwoliłaby znaleźć właściwą alokację aktywów dla każdej osoby. Jednak większość specjalistów finansowych jest zgodna co do tego, że alokacja aktywów jest jedną z najważniejszych decyzji podejmowanych przez inwestorów. Innymi słowy, wybór poszczególnych papierów wartościowych jest drugorzędny w stosunku do sposobu alokacji aktywów w akcje, obligacje, gotówkę i ekwiwalenty, które będą głównymi wyznacznikami wyników inwestycyjnych.

Inwestorzy mogą stosować różne alokacje aktywów dla różnych celów. Na przykład, ktoś, kto oszczędza na zakup nowego samochodu w ciągu najbliższego roku, może zainwestować swój fundusz oszczędnościowy w bardzo konserwatywną mieszankę gotówki, certyfikatów depozytowych (CD) i obligacji krótkoterminowych. Inna osoba oszczędzająca na emeryturę, która może być odległa o kilkadziesiąt lat, zazwyczaj inwestuje większość swojego indywidualnego konta emerytalnego (IRA) w akcje, ponieważ ma dużo czasu na przetrwanie krótkoterminowych wahań na rynku. Kluczowym czynnikiem jest również tolerancja ryzyka. Ktoś, kto nie czuje się komfortowo inwestując w akcje, może ulokować swoje pieniądze w bardziej konserwatywnej alokacji, pomimo długiego horyzontu czasowego.

Alokacja aktywów oparta na wieku

Ogólnie, akcje są zalecane dla okresów utrzymywania inwestycji wynoszących pięć lat lub dłużej. Środki pieniężne i rachunki rynku pieniężnego są odpowiednie dla celów krótszych niż rok. Obligacje mieszczą się gdzieś pomiędzy. W przeszłości, doradcy finansowi zalecali odjęcie wieku inwestora od 100, aby określić, ile należy zainwestować w akcje. Na przykład, 40-latek powinien zainwestować 60% w akcje. Odmiany tej zasady zalecają odejmowanie wieku od 110 lub 120, biorąc pod uwagę, że średnia oczekiwana długość życia stale się wydłuża. W miarę zbliżania się do wieku emerytalnego, portfele powinny generalnie przechodzić na bardziej konserwatywną alokację aktywów, aby pomóc chronić aktywa, które zostały już zgromadzone.

Uzyskanie alokacji aktywów poprzez fundusze cyklu życia

Fundusze inwestycyjne z alokacją aktywów, znane również jako fundusze cyklu życia lub fundusze docelowe, są próbą zapewnienia inwestorom struktur portfela, które uwzględniają wiek inwestora, apetyt na ryzyko i cele inwestycyjne przy odpowiednim podziale klas aktywów. Krytycy tego podejścia zwracają jednak uwagę, że dojście do standardowego rozwiązania w zakresie alokacji aktywów portfela jest problematyczne, ponieważ indywidualni inwestorzy wymagają indywidualnych rozwiązań.

Przykładem funduszu target-date byłby fundusz Vanguard Target Retirement 2030 Fund. Od 2018 r. fundusz ten ma 12-letni horyzont czasowy do momentu, w którym akcjonariusz spodziewa się osiągnąć wiek emerytalny. Na dzień 31 stycznia 2018 r. alokacja funduszu wynosi 71% akcji i 29% obligacji. Do 2030 r. fundusz będzie stopniowo przechodził na bardziej konserwatywny miks 50/50, odzwierciedlający indywidualną potrzebę większej ochrony kapitału i mniejszego ryzyka. W kolejnych latach fundusz przechodzi do 67% obligacji i 33% akcji.