Czy OK Okay?

Ludzie często zakładają, że trudno jest być moim redaktorem, ale prawda jest taka, że jestem całkiem wyluzowana. Prawie zawsze akceptuję zmiany wprowadzane przez moich redaktorów – z wyjątkiem sytuacji, gdy próbują zmienić „OK” na „OK”. Wtedy staję się szalejącą maniaczką. Moje zwykłe, mętne oblicze zamienia się w granit.

Jedną z moich ulubionych historii jest pochodzenie „OK”, a dla mnie „OK” jest czystszą formą.

Pochodzenie 'OK'

„OK” narodziło się w Ameryce w latach 30. XIX wieku. (Tak na marginesie, nie chciałbyś używać „OK” w powieści rozgrywającej się przed 1830 rokiem. Byłby to anachronizm).

Bardzo podobnie jak dzisiejsze skróty wiadomości tekstowych, „OK” było skrótem od zabawnej, błędnej pisowni „all correct”: „oll korrekt”. Ówcześni dziennikarze mieli niezły ubaw z wymyślania tych dziwnych, tajemniczych skrótów. Dziennikarzom z Bostonu przypisuje się „OK”, a według Oxford English Dictionary, pisownia „okay” nie pojawiła się aż do 1895 roku w australijskiej publikacji z siedzibą w Sydney o nazwie „The Bulletin”. (Więc znowu, jeśli piszesz powieść, nie powinieneś używać pisowni „okej” przed co najmniej 1895 r.)

I na wypadek, gdybyś chciał jeszcze więcej opcji pisowni, w 1919 r. H.L. Mencken napisał o Woodrowie Wilsonie używając pisowni „okeh”, ale ta się nie utrzymała. Dzięki Bogu!

Dziennikarze w latach 30. XIX wieku wymyślili inne dziwne skróty o podobnym pochodzeniu. Mieli „OW” dla „oll wright” (błędna pisownia „all right”) i „NS” dla „nuff said”, ale „OK” utknęło, podczas gdy inne popadły w zapomnienie, ponieważ prezydent Martin Van Buren, którego pseudonimem był Old Kinderhook, ponieważ urodził się w Kinderhook, NY, skrócił „Old Kinderhook” do „OK” i przyjął hasło kampanii „Głosuj na OK”. Zwolenników swojej kampanii nazwał „Klubem OK”, a cała ta kampania reklamowa ugruntowała pozycję „OK” w amerykańskim leksykonie. Przylgnęło.

„OK” i „okay” są zarówno OK

Dzisiaj te dwie pisownie pokojowo współistnieją: Associated Press zdecydowanie zaleca pisownię dwuliterową, a Chicago Manual of Style mówi, że obie są w porządku, ale pisownia „O-K-A-Y” wygląda bardziej jak słowo. Styl mojego wydawcy to „O-K-A-Y”, ale aby uhonorować pochodzenie tego słowa, nalegam na pisownię „OK”. Jak dotąd, byli na tyle uprzejmi, by mi pobłażać.

’Okay' dominuje w beletrystyce, ale 'OK' wygrywa ogólnie

Ponieważ pisownia „O-K-A-Y” wydaje się być preferowana przez wydawców książek, jest to dominująca forma w beletrystyce, jak widać z poniższego wyszukiwania Google Ngram, które jest ograniczone do angielskiej beletrystyki:

Gdy jednak wyszukiwanie jest szersze, obejmujące cały angielski w Google Books, widać, że „OK” wyprzedziło „okay” w 1990 roku i nadal jest używane częściej dzisiaj.

Można by spekulować, że wzrost „OK” był spowodowany tym, że wiadomości tekstowe spowodowały, że ludzie zaczęli faworyzować krótszą pisownię, która w końcu znalazła się w książkach, ale wiadomości tekstowe nie wystartowały aż do roku 2000, więc wzrost pisowni dwóch słów nie pasuje do wiadomości tekstowych.

Podsumowując, zazwyczaj możesz użyć dowolnej pisowni, którą wolisz. Obie są poprawne. Jeśli musisz podążać za stylem AP, użyjesz „OK”, ale jeśli nie, masz trochę swobody i możesz użyć którejkolwiek z nich. Ja lubię „OK”, ponieważ jest bardziej wierne pochodzeniu i honoruje tych szalonych dziennikarzy z XIX wieku.

’OK' i interpunkcja

Dla tych z Was, którzy się zastanawiają, Associated Press pisze „OK” bez kropek, ale niektóre publikacje ich używają. The New Yorker, na przykład, pisze to jako dwie litery z kropką po każdej: „O.K.”

’OK': Cała historia

Wreszcie, niektórzy twierdzą, że „OK” jest najbardziej rozpoznawalnym angielskim słowem na świecie, a jeśli chcesz poznać każdy szczegół tej historii, profesor języka angielskiego i dziennikarstwa Allan Metcalf napisał o tym całą 240-stronicową książkę zatytułowaną „OK: Nieprawdopodobna historia największego słowa Ameryki”. I dla rekordu, zauważ, że użył dwuliterowej pisowni.

Image courtesy of .