How to Cope with Trauma After an Accident
Zgodnie z National Highway Traffic Safety Administration, w samym 2016 roku, było szacunkowo 7 277 000 zgłoszonych przez policję wypadków drogowych w Stanach Zjednoczonych. Większość czasu, początkowe obawy ma do czynienia z wszelkich fizycznych obrażeń dla osób zaangażowanych i uzyskanie pomocy natychmiast. Po wypadku, gdy początkowy szok ustąpił, wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak te wypadki wpływają na ich zdrowie emocjonalne i psychiczne.
W przypadku pytania, czy trauma kiedykolwiek doświadczył, wielu nie uważa, że wypadek samochodowy, w którym byli 5 lat temu jest traumatyczne. Dzieje się tak dlatego, że ludzie czasami zakładają, że traumą musi być coś tak znaczącego jak śmierć bliskiej osoby lub klęska żywiołowa, ale traumą jest wszystko, co jest „głęboko niepokojące lub niepokojące”, a to wygląda inaczej dla każdej osoby. Ważne jest, aby pamiętać, że niekoniecznie trzeba być kierowcą w wypadku, aby był on traumatyczny, można być pasażerem lub osobą postronną, aby miał on na nas wpływ.
Po wypadku, wiele osób może doświadczyć niepokoju emocjonalnego. To normalne, że podczas procesu zdrowienia, możesz zacząć zauważać oznaki zwiększonego stresu, takie jak zespół stresu pourazowego (PTSD), niepokój, depresja, udręka, strach, problemy ze snem, powracające koszmary o wypadku i inne. Te intensywne emocje mogą prowadzić do unikania jazdy. Niektórzy mogą unikać ponownego prowadzenia samochodu, unikając chodzenia do pracy, na spotkania, imprezy, do szkoły itp. z obawy przed kolejnym wypadkiem. Kiedy objawy zaczynają przeszkadzać w codziennym funkcjonowaniu, może to być znak, aby podjąć działania.
Istnieje kilka sugerowanych sposobów pracy i przezwyciężania tych traumatycznych wydarzeń. Po pierwsze, ważne jest, aby zwiększyć dbałość o siebie. Kiedy jesteś w stresie lub czujesz się niespokojny, łatwo jest zaniedbać nasze podstawowe potrzeby, takie jak odpowiednia ilość snu, jedzenie zbilansowanych posiłków, wprowadzenie ćwiczeń do swojego planu dnia i utrzymywanie kontaktów towarzyskich. Kiedy to nie wystarcza, ważne jest, aby szukać profesjonalnej pomocy. Osoba zajmująca się zdrowiem psychicznym może pomóc Ci uporać się z wypadkiem, zmniejszyć niepokój i stres, a jednocześnie przywrócić Cię do rutyny i pomóc Ci pozostać zaangażowanym. Z pomocą przyjaciół, rodziny, specjalisty od zdrowia psychicznego i trochę ekspozycji, to jest możliwe, aby pracować do bycia w stanie prowadzić ponownie.
Pamiętaj, ważne jest, aby skupić się na rzeczy w swojej kontroli, gdy próbuje radzić sobie z ruchu naprzód. Praktykuj dobre zachowania podczas jazdy, takie jak zapinanie pasów bezpieczeństwa i minimalizowanie jak największej liczby czynników rozpraszających, takich jak nie prowadzenie samochodu, gdy jesteś zbyt zmęczony, nie korzystanie z telefonu i nie jedzenie lub picie podczas jazdy. Ponadto, Amerykańskie Stowarzyszenie Lęku i Depresji (ADAA) posiada dodatkowe zasoby, takie jak materiały edukacyjne, seminaria internetowe, a także wyszukiwarkę terapeutów, która pomoże Państwu znaleźć specjalistę zdrowia psychicznego w Państwa okolicy. Możesz również odwiedzić National Center for PTSD, aby dowiedzieć się więcej na temat zespołu stresu pourazowego i znaleźć specjalistów, którzy specjalizują się w leczeniu PTSD.
O autorze
Dominique Apollon, M.Ed, LPC otrzymała tytuł magistra na DePaul University w Clinical Mental Health Counseling. Jej doświadczenie kliniczne obejmuje pracę w organizacji non-profit pomagającej dzieciom, nastolatkom, młodzieży i dorosłym doświadczającym traumy. Przed rozpoczęciem pracy w NVisionYou, Dominique pracowała w prywatnej praktyce specjalizując się w leczeniu lęku, depresji, OCD, specyficznych fobii, trichotillomanii i innych zaburzeń związanych ze stresem. Dominique jest licencjonowanym doradcą zawodowym i posiada certyfikat. Dominique jest również członkiem komisji edukacji publicznej Amerykańskiego Stowarzyszenia Lęku i Depresji (Anxiety and Depression Association of America), gdzie dąży do poprawy i rozszerzenia edukacji publicznej i zasięgu oddziaływania na temat lęku, depresji i współwystępujących zaburzeń poprzez zawartość strony internetowej, seminaria internetowe, wpisy na blogach, kontakty z mediami społecznościowymi i inne wspólne projekty edukacyjne.