Minnesota Lynx
Dołączenie do ligi (1998-2004)Edit
22 kwietnia 1998 roku, WNBA ogłosiła, że doda dwie drużyny ekspansji (Minnesota i Orlando Miracle) na sezon 1999. Zespół został oficjalnie nazwany Minnesota Lynx na 5 grudnia 1998 roku. Rysie rozpoczęły swój inauguracyjny sezon w 1999 roku z 12 122 fanami w obecności, aby obejrzeć pierwszy mecz sezonu regularnego przeciwko Detroit Shock w Target Center. Rysie pokonały Detroit 68-51 w swoim pierwszym meczu. Pierwszy sezon zakończył się wynikiem 15-17 i taki sam wynik osiągnęły w 2000 roku.
W 2001 roku Rysie zanotowały gorszy wynik 12-20.
Pierwszy główny trener Rysiów, Brian Agler, został zwolniony w sezonie 2002 po tym jak w ciągu trzech sezonów osiągnął wynik 47-67. Heidi VanDerveer została tymczasowym trenerem na resztę sezonu. Drużyna zakończyła sezon 2002 z rekordem 10-22, najgorszym w historii klubu (do 2006 roku).
W 2003 roku Rysie zatrudniły Suzie McConnell-Serio jako głównego trenera. Poprowadziła drużynę do zakończenia rozgrywek z najlepszym we Francji rekordem 18-16 i po raz pierwszy awansowała do WNBA Playoffs. Oba te wyczyny powtórzyły się w sezonie 2004.
Seimone Augustus dołącza do zespołu (2005-2007)
Sezon 2005 był dla zespołu okresem przejściowym. Katie Smith została wypożyczona do Detroit w lipcu, a drużyna potknęła się w końcówce, nie trafiając do playoffów po raz pierwszy od trzech lat. Słaby finisz opłacił się jednak, gdyż drużyna wygrała loterię draftu i wybrała Seimone Augustus z Louisiana State University jako pierwszą drużynę w drafcie WNBA 2006.
Lyśki rozpoczęły sezon 2006 jako najmłodsza drużyna w WNBA. 31 maja drużyna ustanowiła rekord punktowy pojedynczego meczu WNBA (w tamtym czasie), pokonując Los Angeles Sparks wynikiem 114-71. Pomimo tego zwycięstwa, a także w obliczu spadku drużyny do 8-15, trener McConnell-Serio zrezygnował z funkcji 23 lipca. Zastąpiła ją asystentka Carolyn Jenkins, która poprowadziła drużynę do wyniku 2-9. 24 porażki drużyny ustanowiły rekord franczyzy.
Po sezonie Augustus została uznana debiutantką roku 2006 WNBA. Jej 21.9 punktów na mecz jest wciąż rekordem debiutantek WNBA. 22-latka była drugą zawodniczką w historii zespołu, która zdobyła tę nagrodę.
13 grudnia 2006 roku Rysie mianowały swojego piątego głównego trenera, którym został Don Zierden, asystent weterana NBA.
W drafcie WNBA 2007, Rysie wymieniły centra Tangela Smith, którego pozyskały w drafcie z Charlotte Sting, do Phoenix Mercury za punktową Lindsey Harding, która została wybrana jako pierwsza.
Links rozpoczęły sezon 2007 0-7, w lipcu straciły dziesięć punktów z rzędu i nie zdołały dostać się do wyścigu o playoff. Skończyły z najgorszym w lidze rekordem 10-24. 1 listopada 2007 roku, asystentka trenera i była główna trenerka Carolyn Jenkins została mianowana dyrektorem ds. personalnych WNBA.
Gorące początki bez rezultatów (2008-2009)
Sezon 2008 rozpoczął się dla Rysiów znacznie inaczej niż w poprzednich latach. Pojawiła się na parkiecie, wygrywając 7-1 w pierwszych pięciu tygodniach sezonu. Potem nastąpiło ochłodzenie. Udało im się grać konkurencyjną koszykówkę przez cały sezon, ale przegrały wiele kluczowych spotkań w końcówce. Rysie zakończyły rozgrywki z bilansem 16-18 w trudnej Konferencji Zachodniej, gdzie do ostatniego tygodnia sezonu każdy zespół był w grze o playoffy. Rysie jednak się nie zakwalifikowały. Po dwóch kolejnych sezonach 10-24, 2008 Lynx był krokiem w dobrym kierunku.
W 2009 roku, Zierden zrezygnował zaledwie kilka dni przed rozpoczęciem sezonu. Jennifer Gillom, która zastąpiła Teresę Edwards jako asystentka trenera w poprzednim roku, została awansowana na głównego trenera. Inny asystent Zierden Lynx, były gracz NBA Jim Petersen pozostał z Gillom w trakcie sezonu, pracując z post playerkami Charde Houston i Nicky Anosike. Podobne wyniki Rysie zanotowały w 2008 roku. Zaczęły od dobrej passy (7-3), ale przegrały wiele kluczowych spotkań, w tym sześciomeczową serię porażek i zakończyły sezon 14-20, odpadając z playoffów po raz piąty z rzędu.
Nowy zespół i pierwsze mistrzostwo (2010-2011)Edit
Po pięciu rozczarowujących sezonach, off-season przyniósł znacznie więcej wpływu na franczyzę. Zespół zatrudnił byłą asystentkę trenera Detroit Shock, Cheryl Reeve, jako nowego głównego trenera, rozstając się z Jennifer Gillom, która podjęła pracę głównego trenera Los Angeles Sparks. Rysie wykonały również kilka ruchów w off-season, wybierając Rebekkah Brunson w drafcie Sacramento Monarchs, a także wymieniając swój pierwszy ogólny wybór w drafcie WNBA 2010 i Renee Montgomery do Connecticut Sun za byłą zawodniczkę Minnesoty Lindsay Whalen i drugi ogólny wybór. Do składu dołączyła wolna agentka Hamchétou Maïga, a także wybrano Monicę Wright z Uniwersytetu Virginia z drugim wyborem w drafcie 2010. Dzięki tym transakcjom, Rysie miały nadzieję na znacznie lepszy sezon 2010, co znalazło odzwierciedlenie w ósmej corocznej ankiecie generalnego menadżera WNBA – 45% generalnych menadżerów uznało Rysie za najbardziej ulepszoną drużynę na początku sezonu 2010.
Wybór Mayi Moore podczas draftu WNBA 2011 sprawił, że wiele osób wierzyło, że Rysie będą pretendentkami do mistrzostwa w sezonie 2011. Drużyna w końcu spełniła oczekiwania w 2011 roku, dzięki świetnej grze Seimone Augustus, Rebekkah Brunson, Moore i Whalen, z których wszystkie zostały wybrane do 2011 Western Conference All-Star Team. Do przerwy na mecze gwiazd Lynx przystępowały z bilansem 10-4, co dawało im pierwsze miejsce w konferencji. Po przegranej z Phoenix 112-105 w Target Center 13 lipca, Rysie rozpoczęły dziewięciomeczową serię zwycięstw, co było rekordem klubu i najdłuższą serią w lidze w 2011 roku. Drużyna zakończyła rozgrywki z bilansem 27-7, najlepszym w WNBA i w historii zespołu.
Lyśki zdobyły pierwsze miejsce w playoffach WNBA 2011. W pierwszej rundzie pokonały San Antonio Silver Stars dwa mecze do jednego w serii best of three. Następnie Lynx pokonały Phoenix Mercury w dwóch meczach i zdobyły swoje pierwsze mistrzostwo konferencji. W Finałach Rysie przegrywały po połowie w każdym meczu, ale za każdym razem odrabiały straty i pokonywały Atlanta Dream w trzech meczach, zapewniając sobie pierwszy tytuł WNBA i pierwsze profesjonalne mistrzostwo dla stanu Minnesota od czasu, gdy Minnesota Twins wygrali World Series w 1991 roku. Seimone Augustus została uznana za MVP Finałów.
Droga do kolejnych mistrzostw (2012-2017)
W 2012 roku drużyna rozpoczęła sezon 10-0, co było rekordem franczyzy i ligi. Zajął miejsce w playoff 19 sierpnia 2012 roku, zaledwie 21 meczów w sezonie. W Finałach WNBA 2012 zespół uległ Indiana Fever.
Lynks wykorzystały zarówno stratę w Finałach, jak i przedsezonową koncentrację prognostyków na nowym fenomenie Phoenix Mercury, Brittney Griner, aby zmotywować się na sezon 2013. Rysie po raz kolejny miały najlepszy bilans na Zachodzie. Zakończyły swój comeback, przebijając się przez playoffy i zdobywając drugie mistrzostwo w ciągu trzech lat, ponownie pokonując Atlanta Dream. Maya Moore, pokazując, dlaczego jest obecnie supergwiazdą WNBA, zdobyła tytuł MVP Finałów 2013 WNBA. W ten sposób Lynx stały się drugą drużyną WNBA i piątą w historii profesjonalnego sportu, która przeszła przez postseason.
W 2014 roku Lynx ponownie miały udany sezon regularny, notując drugi najlepszy bilans w lidze, drugi tylko dla Griner i Mercury. Jednak w playoffach, Mercury pokonały je 2-1 w serii trzech meczów, a Rysie nie zdołały awansować do finałów po raz pierwszy od sezonu 2010.
W 2015 roku, dwukrotna Defensive Player of the Year Sylvia Fowles z Chicago Sky wstrzymała się z podpisaniem kontraktu, aż jej życzenie zostało spełnione w lipcu, aby zagrać dla Minnesoty. The Lynx poszedłby na wygrać ich trzeci tytuł franchise, wszystkie trzy z nich w pięcioletnim okresie sięgającym 2011 roku. Fowles udowodniła, że była kluczowym dodatkiem, zdobywając wyróżnienie MVP finałów.
Po zdobyciu tytułu WNBA w 2015 roku, Lynx zakwalifikowały się do 2016 WNBA Playoffs jako najwyższy seed z rekordem franczyzy 28-6 finiszem, wchodząc dopiero w półfinałach, aby zmierzyć się z Phoenix Mercury. Ze względu na to, że Target Center przechodzi renowację, drużyna przeniosła się do Xcel Energy Center w Saint Paul, gdzie Lynx rozegrały sezon regularny 2017. Sweep z Mercury zakwalifikował Rysie do piątego finału w ciągu sześciu lat, a przeciwnikiem były Los Angeles Sparks. Rysie nie powtórzyły już tytułu, gdyż Sparks pokonały Rysie w pięciomeczowej serii, ostatecznie wygrywając mecz nr 5 1 punktem.
12 sierpnia 2017 roku Rysie ustanowiły dwa rekordy WNBA w porażce 111-52 z Indiana Fever: największy margines zwycięstwa (59 punktów) oraz najdłuższy run punktowy bez odpowiedzi (37 kolejnych punktów). Rysie zajęły pierwsze miejsce w lidze, kończąc rozgrywki z bilansem 27-7. W półfinałach Rysie pokonały Washington Mystics w trzech meczach, aby awansować do finałów WNBA po raz szósty w ciągu siedmiu lat. Rysie pomściły przegraną w Finałach 2016 roku ze Sparks, pokonując je w pięciu meczach, by zdobyć czwarte mistrzostwo w siedmiu sezonach i związać się z nieistniejącymi już Houston Comets na najwięcej tytułów mistrzowskich WNBA.
Koniec dynastii (2018-obecnie)Edit
W 2018r, z back-up point guard Renee Montgomery odchodzi w wolnej agencji, aby podpisać z Atlanta Dream, a teraz starzejący się roster nienaruszony, Lynx zaczęliby spadać daleko od pretendentów do mistrzostwa. Mimo, że Moore, Fowles, Augustus i Brunson wystąpiły w All-Star, Rysie zakończyły rozgrywki jako numer 7 w lidze z bilansem 18-16. Był to pierwszy raz od 8 lat, kiedy Rysie nie zajęły miejsca w pierwszej dwójce. Lindsay Whalen również ogłosiła swoje odejście na emeryturę przed playoffami. Rysie rozpoczęły swoją przygodę z playoff od meczu z rywalem Los Angeles Sparks w pierwszej rundzie eliminacji. Przegrały 75-68, co zakończyło ich passę trzech kolejnych występów w Finałach i był to ostatni mecz Whalen w karierze.
W 2019 i 2020 roku, jednak Rysie nadal produkowałyby zawodniczki, które wygrywałyby WNBA Rookie of the Year.
UniformsEdit
Domowe uniformy są białe z niebieskimi i srebrnymi wykończeniami. Na koszulkach zespołu znajduje się logo sponsora drużyny, Mayo Clinic, w kolorze niebieskim. Koszulki drogowe są niebieskie z biało-srebrnymi wykończeniami i logo sponsora napisanym na srebrno. Lynx wcześniej używały munduru Adidasa, który był standardem w całej lidze, ale WNBA nawiązała współpracę z Nike, Inc. na osiem lat począwszy od 2018 roku. The Lynx są również jednym z 11 zespołów WNBA sponsorowanych przez Verizon, którego logo jest również wyraźnie widoczne na ich uniformach.
Podczas sezonu 2016, białe uniformy zostały tymczasowo zastąpione przez nowy srebrny uniform. Była to część inicjatywy całej ligi na jej 20. sezon, w którym wszystkie mecze zawierały wszystkie kolory mundurów.
Fundacja LynxEdit
Fundacja Minnesota Lynx organizuje coroczne wydarzenie „Catwalk for a Cure” w Mall of America podczas WNBA’s Breast Health Awareness Week, aby zebrać fundusze dla organizacji charytatywnych związanych z rakiem piersi. W 2011 roku impreza odbyła się 5 sierpnia i zebrano 5 000 dolarów dla Susan G. Komen for the Cure.
W 2012 roku Rysie po raz pierwszy zorganizowały Catwalk for a Cure w rotundzie Mall of America, zajmując największy obszar inscenizacji w największym centrum handlowym w kraju. Poza prezentacją strojów, zawodnicy Rysiów zakończyli pokaz tańcem opartym na piosence „Background” Lecrae i Andy Mineo. Fundacja Lynx przekazała grant w wysokości 5 000 dolarów na program SAGE, prowadzony przez Departament Zdrowia Minnesoty.
Podczas Tygodnia Świadomości Zdrowia Piersi WNBA 2013 i we współpracy z Edith Sanford Breast Cancer Foundation, mecz Rysiów z Indiana Fever 25 sierpnia był meczem „Pink Out” w Target Center, a 29 sierpnia w Mall of America odbyła się 5. doroczna impreza „Catwalk for a Cure”. Rysie przekazały $10,000 na rzecz Edith Sanford Breast Cancer Foundation.