Psychologiczne przyczyny i konsekwencje rasizmu, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i pokrewnych form nietolerancji

Preamble

Z szacunkiem dziękujemy Przewodniczącemu Sesji Plenarnej Narodów Zjednoczonych oraz organizatorom Konferencji za zaproszenie do wygłoszenia przemówienia na forum tej historycznej konferencji. Jako przedstawiciele Organizacji Pozarządowej ze Stanów Zjednoczonych oraz kilku Międzynarodowych Stowarzyszeń Psychologicznych, jesteśmy szczególnie zadowoleni z możliwości dodania naszego głosu do ofiar rasizmu na całym świecie.

Jesteśmy członkami organizacji pozarządowej zaangażowanej w eliminację psychologicznych tortur i zmarnowanego potencjału ludzkiego wynikającego z barbarzyńskich, nieludzkich i bezprawnych, rasistowskich systemów relacji międzyludzkich. Jesteśmy jeszcze bardziej zdeterminowani, by opracować wykonalny, żywotny i żywy dokument WCAR; dokument, który odzwierciedla uzasadnione obawy i prawa człowieka setek milionów ludzi na całym świecie do poprawy jakości ich życia poprzez usunięcie niemożliwego do zniesienia ciężaru rasizmu, ubóstwa, dyskryminacji i tortur psychologicznych.

Rasizm we wszystkich swoich przerażających formach jest przekazywany przez pokolenia i przejawia się w indywidualnych zachowaniach, normach i praktykach instytucjonalnych oraz wartościach i wzorcach kulturowych. Rasizm służy jednocześnie racjonalizacji hierarchicznej dominacji jednej grupy rasowej lub etnicznej nad innymi grupami oraz utrzymaniu psychologicznych, społecznych i materialnych korzyści dla grupy dominującej. Zarówno aktywny rasizm, jak i pasywna akceptacja przywilejów opartych na rasie, zaburzają zdrowie psychiczne i funkcjonowanie psychologiczne zarówno ofiar, jak i sprawców niesprawiedliwości rasowej.

Bardzo wierzymy, że szacunek dla wrodzonej godności i dobrobytu każdego członka rodziny ludzkiej jest psychologiczną podstawą wolności, ludzkiej sprawiedliwości i pokoju na świecie. Ta ważna zasada została uznana w Karcie Narodów Zjednoczonych (1945), Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (1948) oraz każdej późniejszej deklaracji i konwencji dotyczącej praw człowieka, w tym w Międzynarodowej Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej (1965). Dlatego wzywamy do włączenia kwestii psychologicznych i pozytywnych aspektów zdrowia psychicznego w ramy WCAR, jako niezbędnego warunku skutecznego wdrażania środków zaradczych, naprawczych i zapobiegawczych oraz strategii.

Rozwój środków zaradczych i strategii naprawczych

Przyczyny rasizmu i związanej z nim nietolerancji oraz środki ich utrwalania są złożone i obejmują podatność prawną i dyskryminację, niekorzystną sytuację ekonomiczną i edukacyjną, marginalizację społeczną i polityczną oraz wiktymizację psychologiczną. Dlatego wzywamy rządy, instytucje akademickie i zawodowe, filantropijne, religijne, humanitarne, zawodowe i korporacyjne, organizacje pozarządowe i inne grupy społeczeństwa obywatelskiego oraz Organizację Narodów Zjednoczonych do:

• Uznać, chronić i promować jakość życia ofiar rasizmu i innych form nietolerancji, zwłaszcza kobiet i dzieci, migrantów i uchodźców, członków państw wieloetnicznych, ludów tubylczych, ludów afrykańskich i potomków Afrykanów, ofiar niepełnosprawności oraz zaburzeń fizycznych i psychicznych;

• Utworzyć, poprzeć i aktywnie wspierać finansowo, Instytuty Równości Rasowej i Etnicznej oraz Promocji Zdrowia Psychicznego, na najwyższych szczeblach. Instytuty te powinny nadać wysoki priorytet badaniom i rozwojowi polityki publicznej oraz promocji badań i rozwoju programów związanych ze śledzeniem skutków rasizmu, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i związanych z nimi nietolerancji; oraz statusu związanych z nimi różnic rasowych i etnicznych w statusie społecznym, edukacyjnym, ekonomicznym, politycznym, zdrowotnym i psychologicznym;

• Ustalić programowe wsparcie dla zdrowia psychicznego na równi ze zdrowiem fizycznym w ramach Światowej Organizacji Zdrowia i systemu ONZ. Nadanie priorytetu rasizmowi, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i związanym z nimi nietolerancjom jako czynnikom zniechęcającym do dobrego samopoczucia psychicznego i pozytywnego stanu zdrowia i zdrowia psychicznego, w tym dyskryminacji w dostępie i leczeniu w zakresie opieki zdrowotnej i zdrowia psychicznego oraz braku skutecznej edukacji kompetentnych kulturowo podmiotów świadczących usługi medyczne i w zakresie zdrowia psychicznego;

• Eliminacja uprzedzeń w instrumentach badawczych i diagnostycznych, metodach i procedurach, które odzwierciedlają i utrwalają rasowe i etniczne dysproporcje i rasizm w ocenach medycznych, psychologicznych i psychiatrycznych, edukacyjnych, zatrudnienia i innych instytucjonalnych;

• Uznanie i wspieranie wykorzystania imponującego bogactwa istniejących programów edukacyjnych i zasobów przeciwko rasizmowi na wszystkich poziomach edukacji formalnej w celu promowania zrozumienia praw człowieka, zwłaszcza historycznych i międzykulturowych podejść opracowanych przez UNESCO.

• Utworzyć „punkt centralny” ds. równości rasowej z siedzibą w Biurze Sekretarza Generalnego ONZ, w celu nadzorowania i monitorowania włączenia kwestii związanych z równością rasową do pracy wszystkich organów funkcjonalnych i specjalnych mechanizmów ONZ, co najmniej na równi z tymi, które są przewidziane dla kobiet i dzieci;

• Utworzenie „Międzynarodowego Instytutu Badań i Polityki Publicznej” w zakresie Programu Działań przyjętego na WCAR w celu monitorowania i oceny budowania potencjału dla realizacji celów WCAR.

Dziękujemy za uwagę poświęconą naszym analizom i rekomendacjom. System rasizmu, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i pokrewnych form nietolerancji jest szeroko zakorzeniony i obejmuje przekazywane z pokolenia na pokolenie deprywacje i nierówności materialne, ustalenia i normy instytucjonalne, przekonania i ideologie wyższości kulturowej oraz negatywne konsekwencje psychologiczne dla uciskanych i uciskających. Należy zająć się każdym z tych wymiarów systemu rasizmu, jeśli chcemy odwrócić jego wpływy, by stworzyć bardziej ludzki, sprawiedliwy i pokojowy świat.